Driemaal is scheepsrecht en daarmee zijn we aan het einde gekomen van het reisverslag over Australië. Sydney was de finale bestemming en dat is een stad waaraan ik mijn hart zou kunnen verpanden. Let wel, ‘zou’, want mijn eega volgt me daarin evenwel niet, wegens te ver van alles!
Category: Kiekjes
Van Darwin naar Adelaide
We zijn weer een ervaring rijker. Van noord naar zuid in Australië en dat met een huurwagen, een binnenlandse vlucht, een luchtballon en een mobilhome. We hebben honderden kilometers “niets” gezien, en dat maakt het juist zo aantrekkelijk. We hadden gehoopt tussen kuddes kamelen of kangoeroes terecht te komen, maar we hebben alleen van die laatste een paar aangereden exemplaren langs de kant van de weg zien liggen. Maar gelukkig was er de natuurpracht van Kakadu nationaal park, de schoonheid van Ayers Rock en het onverwachte van het mijnstadje Coober Pedy, waar 70% van de bevolking ondergronds woont, omdat het er in de zomer gewoonweg te heet is. En dan ook niet te vergeten zijn de talrijke “road trains” die ons pad gekruist hebben, dat zijn in feite trucks die zodanig “oversized” zijn dat het net treinen lijken. Tot slot hebben we ons laten verdwalen in Adelaide waar we heerlijk gechineesd hebben, maar vooral met verbazing gekeken hebben naar de reuzevleermuizen die daar sommige parken bevolken.
Peter
Fauna en flora van Australië
Er valt in Australië heel wat te ontdekken. Kijk maar even mee met de kiekjes hieronder.
Maar wist je dat ze in Australië twee soorten krokodillen hebben: zoetwater- en zoutwaterkrokodillen. Laat je echter niet door de naam misleiden: zoutwaterkrokodillen komen zowel in zout-, brak- als zoetwater voor. En de zoutwaterkrokodillen zijn de gevaarlijke beestjes, die discrimineren niet en lusten mensenvlees. Zoetwaterkrokodillen daarentegen zijn kleiner, hebben een smallere bek en zijn niet geinteresseerd in de plonsende medemens.
The perfect pic
Soms weet je dat een foto helemaal goed zit, en dat heeft dan te maken met de lichtinval, de kadrering, het onderwerp, de kleurschakeringen en de achtergrond. Wanneer alles samenvalt heb je een perfecte foto. Ben je het met me eens?
Peter
Beautiful Pics of SU
Suriname in 19 foto’s. Enjoy!
Peter
Predators & one odd one out
———————————————————————————–
Smile if this makes you happy.
All pics by P&A
World Press Photo 2019
De editie 2019 van de World Press Photo is neergestreken in Dar Es Salaam. Het is weer een prachtige editie geworden, ook al word je van veel foto’s niet echt vrolijk. De winnaar dit jaar is een foto van John Moore. Daar staat ze dan, een moeder en haar ontredderde peuter, te arm om schoenveters te kunnen kopen, en niet rijk genoeg om niet als een crimineel behandeld te worden. Een foto als een spiegel van tot wat onze moderne maatschappijen verworden zijn.
Steve McCurry.
Goede wijn behoeft geen krans. Moet je absoluut gezien hebben: Steve McCurry in de Beurs van Brussel. Nog tot 25 juni! Heel wat anders dan die huis-, tuin- en keukenkiekjes die we met zijn allen nemen.
Peter
Time warp
Tijd en ruimte vormen een continuüm dat kan gebogen en gevouwen worden en waarbinnen een waarnemer zich discreet kan verplaatsen, relatief tot zulke factors als beweging en gravitatie. Na het aanschouwen van onderstaande foto’s bevind ik me terug op de campus van de VUB en bemerk met plezier dat de economische, sociale en politieke wetenschappen (ESP) nog steeds veilig opgeborgen zijn in het zo vertrouwde gebouw C en dat het rectoraat nog steeds die voorname sigaar is van waaruit kennisverwerving wordt aangestuurd.
Hier zal ik voor het eerst in aanmerking komen met het principe van vrij onderzoek. Principe dat overigens ingeschreven staat in de statuten van de VUB en dat zo goed verwoord wat ik reeds onbewust aanvoelde maar tot dan nog niet verwoord had gezien.
“Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken”. (Henri Poincaré)
Peter
Paramaribo – Owru jari
OK dan, na twaalf jaar was ik weer helemaal terug in Paramaribo. Ik heb Parbo Biri gedronken aan de Waterkant, bami en bakabana met pindasaus gegeten op Blauwgrond, gedanst aan ‘t Vat op de tonen van Lieve Hugo, gefeest met de mensen van Financiën in de nieuwe congreshal aan de Lim A Po straat, geborreld met vrienden op Reeberg, de Optimist ontdekt aan de Verlengde Gemenelandsweg, Borgoe-cola geproefd in Toti Oso, de doorsteek van de Commisssaris Weitinghweg naar Welgedacht A verkend, krontokuku en huisbereid gemberbier van tante Susan gedegusteerd. Kortom, ik heb genoten en ik voelde me onmiddellijk weer helemaal thuis.
Paramaribo op oudejaarsdag is een sensatie. Bekijk de video hieronder over hoe het er aan toegaat in de binnenstad op de laatste dag van het jaar. En voor zij die ook nog wat kiekjes willen kijken, volgt er een mooie fotoreportage. Geniet ze!