Category: Oeganda

‘s Morgens, op weg naar het werk, luister ik soms naar het “Early Bird”-programma van de “Uganda Broadcasting Corporation” (UBC) op 98 FM. Dit is een inbelprogramma waar de luisteraars hun ideeën kwijt kunnen over een maatschappelijk thema. Het is vooral interessant om te luisteren naar de presentator die het gespreksthema van de dag bepaalt, maar ook duidelijk vooringenomen is en luisteraars met een “foute” visie bekritiseert.

Zo kon je deze week als luisteraar maar beter:

– geen voorstander zijn van het dragen van een lange broek door vrouwen. “Those women MPs (Members of Parliament) with tight jeans showing their knickers underneath bring shame upon this nation”;

– geen begrip tonen voor homofilie. “Should homosexuality even be discussed on this radio and shouldn’t this problem be tackled undercover?”

– geen voorstander zijn van het verstrekken van ARVs aan HIV/AIDS-geinfecteerden. “Those ARV-treated people live longer and can thus infect more people.”

Continue reading “98 FM!”

T.I.A. spreek je uit als ti-ai-é. Het staat voor “This Is Africa”. Het wordt meestal gebruikt in situaties waarbij je ergernis door berusting wil vervangen. T.I.A. hanteer je dan ook best schaars, want anders geef je de indruk van “geafricaniseerd” te zijn, t.t.z. verkerend in een permanente staat van berusting, iets wat zich meestal voordoet na langdurig verblijf op het donker continent. En dat etiket willen vooralsnog weinig westerlingen.

Vandaag was weer zo’n T.I.A.-dag. Van de twee liften op kantoor is er slechts één die werkt, maar nooit dezelfde. En hoewel je op de knop “naar beneden” moet drukken om de lift op te roepen, ook al wil je naar boven, toch brengt het ding me vaak naar de 3de étage, waar ik moet zijn.

Continue reading “T.I.A.”

Op de parking van het Sheraton hotel stapte een Oegandese man naar me toe. “Herken je me nog?”, vroeg hij. En nog voor ik zijn gezicht uit mijn hersenpan kon opdelven, voegde hij er aan toe : “Het is David, jouw taxichauffeur van toen je hier net was aangekomen”. Hij wees op mijn wagen en zei : “toen had je die nog niet!”

Ik lachte wat schaapachtig en sprak hem enigszins bedachtzaam toe : “Ah, David? Herken ik je? Natuurlijk David! Jij was mijn taxichauffeur.” Ik herkende de man slechts vaag maar kon moeilijk iets verkeerd doen door slechts te herhalen wat hij mij mededeelde.

“Jij bent me nog 5000 Oegandese Shilling verschuldigd,” sprak hij, en omdat hij terstond de twijfel op mijn gezicht zag, vervolgde hij, “het was mijn laatste rit naar jouw huis in Kololo.” Aangezien de wijk waar ik woon inderdaad zo heet, begon ik de man langzaam te geloven. En omdat ik al een beetje moe werd van het oponthoud, haalde ik mijn portefeuille boven en betaalde hem het verschuldigde bedrag.

Continue reading “David”

 

UB40 was in Kampala op zaterdag 23 januari 2008. Er waren wel meerdere redenen te bedenken om dit concert niet te missen. Zo houdt de zanger Ali Campbell er na bijna 30 jaar mee op, en zou het concert in Kampala ongetwijfeld een van de laatse worden. Maar de belangrijkste reden was wel dat we dit samen met vrienden (overgekomen uit Vietnam) zouden meemaken voor wie dit tevens het allereerste popconcert zou zijn. De sfeer, de ambiance en het gratis bier deden de rest.

Peter

Continue reading “UB40”

Hier sta ik dan in “Kibale Forest” met mijn Olympus E500 reflex camera in de aanslag. Een tijdje terug hadden we beslist onze kleine digitale camera aan te vullen met een reflex camera. De zoomlenzen van het nieuwe toestel zouden ons toelaten de Afrikaanse dierenpracht beter en scherper vast te leggen. Althans, dat was de redenering.

Continue reading “Chimp tracking”

Mijn goede vriend, Frank, en thans wonend in de Dominicaanse Republiek, heeft me op een idee gebracht. Op de eerste “post” van zijn “blog” heeft hij het over de afwezigheid van verkeersregels op dit Caraibisch eiland.

In tegenstelling tot de Dominicaanse Republiek zijn er in Oeganda wel degelijk verkeersregels, maar het vergt enige tijd om ze te doorgronden. Na 2 1/2 jaar rijden in Kampala ken ik toch al de drie voornaamste:

Continue reading “De Oegandese verkeersregels”

De website van Kenya Airways (KQ)  had me nochtans gewaarschuwd: “U kan wel betalen voor een ticket maar dient dit af te halen bij uw plaatselijk kantoor. De e-ticketing functionaliteit zal later op de website worden geïntroduceerd”. In de veronderstelling dat dit toch nog altijd de snelste manier van boeken zou zijn, aanvaardde ik het elektronisch voorstel en betaalde ik met mijn kredietkaart. Ik zou later wel even snel binnenwippen bij KQ in Kampala om mijn tickets op te halen.

Van zodra PC-Banking mijn betaling bevestigde, begaf ik mij naar KQ op Kimathi Avenue. De loketbediende was vriendelijk maar stuurde mij prompt huiswaarts omdat ik mijn kredietkaart niet bij had. Hoezo kredietkaart? Mijn rekening is reeds gedebiteerd! “We need your credit card for accounting purposes”, antwoordde ze prompt en kordaat.

Continue reading “Kenya Airways en e-ticketing”

In Zimbabwe heette mijn garagist Mr. Brown. Mr. Brown was een Rhodie, en dus helemaal blank. Hij was een oudere man, die altijd iets slungelachtigs over hem had behouden. Zijn garage was in Greendale, op een steenworp van de meer prestigieuze woonwijk Chisipite waar wij woonden. Soms ben ik gewoon nieuwsgierig naar hoe het met Mr. Brown gaat, want ondanks zijn naam, zal het leven in Harare na bijna 30 jaar Mugabe waarschijnlijk geen pretje meer zijn.

Continue reading “Nomen est omen”

Vandaag werd ik verrast door mijn vrouw. Zij bracht van de internationale school, waar ze werkt, een huwelijkslijst mee die haar was toegestopt door de tuinier/aanstaande bruidegom van de instelling.

De lijst was netjes opgesteld, waarschijnlijk met behulp van een rekenblad. Op elke budgetlijn staan netjes het gewenste item, de kwantiteit, de prijs en het bedrag vermeld. Enkele budgetlijnen samen vormen een onderdeel. Er staan vijf onderdelen op de lijst en per onderdeel wordt een subtotaal vermeld. Uiteraard volgt onderaan het algemeen totaal. Dit bedraagt 4.425.000 Oegandese Shilling (ongeveer 2.000 Euro). Dit is geen klein bedrag voor een tuinier die 50 Euro per maand verdient.

Continue reading “Is technologie emancipatorisch?”