In deze fragiele wereld hou je maar beter vast aan wat echt belangrijk is. Laat vriendschap niet verwaaien!
Peter
Category: Poëzie
De schreeuw
Beste mensen geen paniek, er is niets aan de hand, maar mijn huis is zo leeg … en ik eet … oh zo ongezond 
!
Peter
Vader & zoon
Vader & zoon
Zo rond vijftig, krijg je vragen
onvertrouwd, het antwoord schuldig
de noeste boom, zijn schors vervelt
ondanks alles, wachtend, heel geduldig
stationair, tussen bed en wanhoop gekneld
No More Lourdes
Intussen (“poetry hacking”)
Wat kan de wereld vreemd gelaten overkomen
Steeds ouder glijdt ze immer vlugger voorbij
Ik trek me terug in onuitgesponnen dromen
Met vertraagde herinneringen aan mijn zij
100 jaar
precies 100 honderd jaar geleden
terwijl de moffen en de geallieerden
zich met aarde besmeurden en
zich van elke cultuur ontdeden
Bezette stad
De dichtbundel Bezette Stad van Paul Van Ostaijen is opnieuw heruitgebracht: het is een herdruk op oorspronkelijk formaat met behoud van de ‘ritmiese typografie’. Natuurlijk heb ik het gekocht, want het werk van Paul van Ostaijen staat voor non-conformisme, iets wat me zeer aansprak tijdens mijn secundair bestaan vol met opgelegde regeltjes, verplichte taken en overbodig huiswerk. Boem, paukenslag, dat was tenminste nog iets revolutionairs. Het doorbrak het carcans van een voorgespiegeld en na te streven monotoon bestaan.
Wat ik evenwel niet wist, is dat Paul van Ostaijen ook zijn donkere kantjes had: collaborateur, coke-snuivend en teruggetrokken in een veilig Berlijn na de wapenstilstand. De aantrekkingskracht van de auteur op de jeugd was waarschijnlijk dusdanig dat het onderwijs liever bepaalde elementen uit zijn leven wegfilterde. Zijn poëzie was al tegendraads genoeg. Luister maar even mee. Hoogst interessant!
Voetje voor voetje
Ik weet het zeker. Paul van Ostaijen zou dit gedicht over een Surinaamse wandelvereniging voor dikke dames geapprecieerd hebben. Kijk maar naar de “ritmiese typografie”. Enkele verduidelijkingen kunnen dit illustreren:
-
- het woord “eenzame” bijvoorbeeld staat niet op dezelfde regelhoogte, om te benadrukken dat de wandelingen misschien wel in groep gebeuren, maar het afzien door de inspanning een hoogstpersoonlijke beleving is die moeilijk kan gedeeld worden;
- bij “koekje en zoetje/voetje na voetje” doet het lettertype denken aan het klaroengeschal van de schildwacht bij naderend onheil;
- en “boete voor toetje/voetje voor voetje” is in de vorm van een smakkende mond die schuldig menig dessert verorbert.
Remember how we forgot!
Kan jij de laatste regels van onderstaand vers vervolledigen? Niet zo gemakkelijk hé, maar deel in elk geval wel het resultaat mee in het commentaar gedeelte. Luister daarna naar de voordracht van Shane Koyczan en laat je meeslepen door het ritme van zijn woorden. Schitterend.
René Magritte
Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.
Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.
Daar gaan we weer…
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan
Wederom inpakken op een zonnige dag
Aan de rand van afscheid nemen staan
Gekleefd tussen duim en wijsvinger, de zoekgeraakte stift,
het slordig geschreven bestemmingsadres
Pakken te zwaar, dozen te vol, Gent nog ver
Verhuizen als een veelvoud van opgeborgen ervaringen