… the story of a family on the move
Is het alsof
of is’t voor ’t echt
dat de gedachten
zijn verknecht
geplooid tot wat
verdeeld en niet
tot wat vereend
Is het alsof
of is’t voor ’t echt
zeeën van ideeën
brekend in ‘t gevecht
nodeloos beslecht
ontbeend en van
zichzelf vervreemd
Is het alsof
of is’t voor ’t echt
onverlichte inzichten
gehaaid tot haat
gezaaid, menig
debat versteend
van elke zin gespeend
Peter
1. Haiku uitgelegd in een haiku
Vijf lettergrepen
Tweemaal vijf lettergrepen
Met zeven centraal
2. Kort maar blijvend
Zo is ‘t leven
we zijn elkaar gegeven
slechts voor heel even
3. Haiku in a pic!
Peter
‘t Is hier dat je bent gebleven
De grond die ik ben ontstegen
Hier heb je de aarde verlucht
Die ik benauwd ben ontvlucht
Vol gepoot met talrijke nazaten
Die ik een voor een heb verlaten
Omringd door een rijke oogst
Verliet ik koppig de eigen kroost
Nu jij plots in stilte ben gegaan
Heb ik altijd je keus verstaan
‘t Is dat je ‘t anders wou beleven
Het leven dat men ons zou geven
Peter
Mijmeringen (versie 1.0)
Hoe vaak loop ik niet in gedachten
Onbekommerd, zonder veel te verwachten
Op ‘t pad langs ‘t ouderlijk huis
Hier heb ik gewoond, hier voel ik me thuis
Hier koos ik richting, zonder dat ik ooit vergat
De schuchtere stappen, op ‘t vele maal betreden pad
En toch, ook in mijn geest slaat de ouderdom toe
Herinneringen vervagen, uitgewoond en moe
Flarden uit scheuren en diepere lagen
Ijl nu, wat blijft, nog enkele vragen
Er zijn geen antwoorden meer te verwachten
Voor wat leeft in mijn gedachten
Wat me rest is morgen
Onbevreesd en zonder zorgen
Peter
Lake Tana
Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser’s knaap, gestaag
getraag, in het spoor van de vader
met een pelikaan als getuige
van een vangst die niet zal vergaan
Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser, op een papyrusbootje, geknecht
gevecht, hopend op een zoon die zijn spoor
zal verlaten, met de pelikaan’s verzet
dat niet alles zomaar onderuit kan gaan
Afscheid
Het is wat het was, maar het is niet langer
Afspraak op zaterdag, bijna ’t verleden,
wat we waren, gestold in weinig woorden,
tot het gezamenlijk verorberen van
wat smakelijk gebak, langzaam vergleden,
een listig en begoochelend ritueel,
dat leidde tot wat onvermijdelijk was.
Niet meer dan dat.
Peter
En dat de mannelijke lezers zich nu eens laten horen! Herkenbaar?
Peter
Beste broer,
Morgen ben je jarig en ik heb speciaal een gedicht voor jou geschreven met als titel: “62 in Trumpiaanse tijden”. Je zult me alvast vergeven jouw jaardag, zulk een heuglijk moment, te koppelen aan de heer Trump, een verderfelijk man, daar zullen we het wel eens over zijn. Maar ik lees hier – in de nieuwste bloemlezing van de Nederlandse poëzie door Ilja Leonard Pfeijffer – dat gedichten niet moeten gaan over universele gevoelens, boterbloempjes, gierzwaluwen of korenvelden maar bij voorkeur ingebed worden in de actualiteit en de smerige wereld van de hedendaagse politiek.
Een tattoo is niet aan mij besteed. Toch sta ik sympathiek tegenover onderstaand Amerikaans initiatief.
“Love Letta to de Worl’” is een gedicht van Frank X Walker. Het is een ode aan onze planeet. Het leuke is dat er nu een project loopt waarbij mensen delen van versregels van dit gedicht op hun lichaam laten tatoeëren. Op de website van “Love Letter to the World” kan je elk deel van een versregel aanklikken en krijg je een suggestie voor een bijhorend patroon. Dat kan je vervolgens afdrukken en naar je favoriete “tattoo parlour” brengen voor vereeuwiging op je lichaam!