Professor Dirk De Wachter was in Tanzania. Hij was hier ter ondersteuning van het werk van de Belgische NGO Child Help International. Die NGO helpt kinderen die geboren worden met spina bifida en/of kinderen met hydrocephalus.
Category: Tanzania
Jane Goodall’s erfenis
We zijn hier in Gombe park aan de oever van Lake Tanganyika. Het is hier dat Jane Goodall een goed deel van haar leven tussen de chimpansees gesleten heeft. En we kunnen er haar dankbaar voor zijn, want de chimps die haar nog gekend hebben, zijn allesbehalve mensenschuw. De moeder en de zoon die wij tegenkwamen op ons pad waren druk bezig mekaar te ontvlooien, ongehinderd door onze aanwezigheid.
Singing for Samatta
Aan de oevers van Lake Tanganyika troffen we een bende uitgelaten schoolkinderen aan. Zij waren op schooluitstap. Nou ja, op schooluitstap, dat is toch wat anders dan bij ons. Zij werden gewoon met een busje van het hogerop gelegen dorp, geen 5 km verder, naar de oevers van het meer gebracht, om gewoon te ravotten, te voetballen en te zwemmen. Meer moet dat blijkbaar niet zijn voor een dagje dolle pret.
“Hoe krijg je die aan het zingen,” dacht mijn eega. Welnu, dat was vlug gefikst. Tanzaniaanse kinderen hebben een groot hart voor zang en voetbal. Kijk maar even mee:
Dr. Livingstone, I presume?
Waarom ik schrijf? Ik schrijf om niet te vergeten, want het niet-geschrevene zinkt vaak naar de onderste lagen van mijn geheugen, waar het wacht op een aanleiding, meestal buiten mijn controle, om als een spartelende vis naar het droge van mijn bewustzijn gebracht te worden. Ik schrijf dus om enigszins de controle over de herinnering te bewaren. Niet dat ik over eender wat schrijf, want niet alles wens ik me te herinneren, maar alleen wat me bezig houdt en me raakt.
The double face of technology
Vind je het ook zo’n akelige gedachte dat Facebook straks met een munt op de markt komt waarmee je vlot internetbetalingen kan doen? De idee dat Facebook neutraal is, hebben we al lang opgeborgen, maar dat ze nu ook nog eens, naast je socio-psychologisch profiel, je economisch-financieel profiel wensen te achterhalen, doet me werkelijk huiveren. Ik weet dat het niet zo simpel is, maar ik zou zeggen: opbreken die handel!
James Dodds (vervolg)
Herinner je je nog mijn bericht over James Dodds? De Schot die een zeldzame medaille van de Belgische autoriteiten heeft gekregen in 1960, maar die nooit heeft kunnen afhalen. En die medaille is sindsdien blijven liggen in de kluis van de Belgische ambassade in Dar Es Salaam.
Welnu, via de krant “The Scotsman” ben ik eerst in contact gekomen met de zoon en nadien met de echtgenote van James Dodds. De zoon woont thans in Florida en is lange tijd de CEO geweest van Hard Rock Cafe. De echtgenote daarentegen woont nu in Schotland. Zij vertelde me dat haar man de medaille indertijd niet kon ophalen omdat hij op de dag van de ceremonie enkele belangrijke politici moest wegbrengen met het vliegtuig. En ook zij kon niet gaan omdat ze haar handen vol had gehad met haar jonge kroost. Maar de medaille was altijd in hun gedachten gebleven.
De Liemba: een schip met een geschiedenis
Ik sta hier op de Liemba: een schip met een geschiedenis. Het werd in 1913 gebouwd in Duitsland. Daarna werd het gedemonteerd en in 5000 kisten naar Tanzania gestuurd. Het transport van Dar es Salaam naar Kigoma, een havenstadje aan de rand van Lake Tanganyika, geschiedde per trein over een traject van meer dan 1200 km. In Kigoma werd het schip opnieuw geassembleerd. Het zag het water op 5 februari 1915 onder de naam Graf von Goetzen.
Toen de Duitsers zich tijdens de eerste wereldoorlog noodgedwongen moesten terugtrekken uit Kigoma, besloten ze op 26 juli 1916 het schip te laten zinken op een diepte van 20 meter. Immers, het mocht niet in handen vallen van de Britten of de Belgen. Maar ze lieten het niet zomaar zinken. De motoren werden zorgvuldig ingevet, zodat ze later opnieuw konden worden gebruikt. Toen dachten ze nog dat de terugtrekking van korte duur zou zijn.
Continue reading “De Liemba: een schip met een geschiedenis”
Praying for rain
Herinner je nog je kinderboeken met foto’s van indianen die een regendans uitvoerden? Wat een bijzondere wereld vond ik dat toen. Eentje die ik niet begreep, maar die wel mijn fantasie op hol deed slaan. Een rondje dansen kon de wolken blijkbaar tot regen aanzetten. Ik heb het zelf ook nog geprobeerd, huppelend en luidkeels “oe-hoe” roepend rond het zelf gestookt kampvuur, maar zonder enig succes weliswaar. Het enige nat dat ik gevoeld heb, waren de tranen van de rook die mijn ogen irriteerden.
Condoleances
Klaus Kinkel is gestorven. Hij is een Duitse Minister van Buitenlandse Zaken geweest in de jaren 90. Ik ben op weg naar de Duitse ambassade en bezin me over wat ik in het condoleanceboek ga schrijven. Er zijn natuurlijk de geijkte formules, zoals “I wish to extend my sincere condolences to the people of [… land van de overledene …]. My thoughts and my sympathy are with his family, friends and companions. I wish them strength and comfort at this difficult time.” En dan voeg je er uiteraard nog een persoonlijke noot aan toe.
Selous game reserve
Sometimes a picture says more than a thousand words!