Hieronder een fragment uit een interview met psychiater Damiaan Denys in De Morgen van zaterdag 31 oktober.
“Jazeker. Wat gelukkig maakt, heeft vaak te maken met zeldzaamheid. Je geniet volop van een mooie plek, een lekker stuk taart omdat je dat niet de hele tijd kunt doen. Maar wij gaan ons dat dan toe-eigenen. We kopen een huisje op die mooie plek. We laten die taart wekelijks leveren. Dankzij de technologie is bijna alles meteen mogelijk zonder eerst een beetje moeite te doen. Zo schep je je eigen ongeluk. De lastige waarheid zou kunnen zijn dat mensen die in een minder comfortabele omgeving opgroeien mentaal meer weerstand hebben en zich dus minder snel ongelukkig voelen.”
Op 27 en 28 oktober was ik waarnemer tijdens de nationale verkiezingen. Met de hele equipe van de ambassade verblijven we in een van de vele resorts op Zanzibar. Die zijn thans bij gebrek aan toeristen spotgoedkoop. Op de laatste dag zegt mijn chauffeur tijdens het ontbijt spontaan het volgende:
“Balozi, ik moet je werkelijk dankbaar zijn. Dit verblijf, in deze lodge, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik heb gisteren mijn moeder gebeld en had geen woorden om te beschrijven wat ik hier zie en hoe ik me voel. Ik heb geslapen in een kamer met een tv, voor mij alleen, met een aparte badkamer er bovenop. Ik trek alleen maar foto’s om dit alles niet te vergeten: foto’s van het zwembad, van het buffet, van de bar, van het strand en van mijn kamer. Ik ben in Europa!”. Dat laatste zegt ze werkelijk: “Niko Ulaya”. De tranen rollen uit haar ogen. Er zitten nog twee lokale medewerkers aan de tafel en die lachen vrolijk mee, maar ook hun ogen zijn vochtig, want ze herkennen waar het plezier van mijn chauffeur vandaan komt.
Peter
