Ik had het zelf niet beter kunnen schrijven. Ik had het willen schrijven, dat wel, want hetzelfde verhaal was reeds in mijn hoofd gerijpt, en ik had het al een aantal keer verteld aan collega’s, vrienden en familie. En dan lees je precies wat jij denkt en verkondigt in een column in “De Morgen”. Hieronder volgen enkele fragmenten. Ze zijn van de hand van Raf Walschaerts, cabaretier en helft van Kommil Foo. Ik vind het ronduit schitterend, ook al zijn het mijn eigen gedachten verwoord door een ander. Geen letter wens ik te wijzigen.
Category: België
Dear J.
It is with utmost restraint that I address myself to you through this medium, but somehow I count on the readers of this blog to reinforce my message. You are American and your husband is Belgian and you both have decided to settle in Belgium. I always thought your husband to be a little queer, but now he has proven himself totally insane. On his Facebook I read that … “you are moving to the coolest place in Belgium” … followed by a video of Antwerp.
Let me warn you. People in Antwerp take great pride in their “Boerentoren” … and this is exactly going to prove my point. Coming from Chicago, dear J., you have to understand that for the people of Anwerp this building with its height of 88 meters is nothing less than a skyscraper and the rest of the world has it completely wrong when they fail to recognize this. People from Antwerp think themselves to be cosmopolitan while they are strolling over the “Meir” not realizing they are petty-bourgeois failing to detach themselves from the odor of their conservative litter.
Ain’t painting a pain
Eén van de voordelen voor een Gentenaar – er zijn er te veel om op te noemen – is dat museumbezoek op zondag gratis is. In het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK) loopt thans een retrospectieve gewijd aan één van de meest radicale kunstenaars van de afgelopen veertig jaar: Richard Jackson.
De retrospectieve ‘Ain’t Painting a Pain’ is opgevat als een reeks kamergrote installaties uit de periode 1970 tot 2014, met daarnaast meer dan 150 van Jacksons voorbereidende tekeningen, werken op papier en maquettes.
Soep op de stoep
Vroeger werden we omringd door menig kruidenierszaak. VéGé’s, Centra’s, Kom-eet’s, Bijouterie’s en kleine Spar’s waren er op elke hoek van de straat en de winkeliers hadden er nog echte namen: Bernice, Cécile, Martin, … Mensen van vlees en bloed die niet kwaad werden als je voelde of het fruit al rijp was.
Borgward
Mijn vader is nog net geen honderd en maakt vooralsnog geen aanstalten om uit het raam te klimmen en te verdwijnen.
We kuieren wat door een wijk in Oostakker en houden even halt bij een man, die een décapotable van een onbekend merk aan het opknappen is. “Borgward,” zegt de man, “zo bestaan er nog twee in België en deze zal weer rijden in de zomer van 2014”.
HNY 2014
Beste “intussen… BLOG”-lezers,
Vooreerst een super gezondheid toegewenst in 2014, alsook straffe familie- en vriendenrelaties en genoeg bestaansmiddelen om al die relaties te onderhouden.
Hallucinogene Nieuwjaarsgroet
Dit jaar zit in onze nieuwjaarsgroet verpakt in een hallucinogene video.
Aanwijzingen:
-
- neem een leuke foto of postkaart bij de hand (behalve als je Johnny Thijs bent want dan volstaat de laatste loonslip);
- vergroot het beeld van de “player” tot het gehele scherm;
- zeg de letters die je ziet in het midden van de oogbol luidop;
- probeer zoveel mogelijk de bewegende beelden
te absorberen; - laat je niet afleiden;
- kijk naar de foto of de postkaart op het einde van de video.
René Magritte
Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.
Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.
Lang leve de TV
Ken je deze nog : “Joske Vermeulen, Trammezandlei 122, Schoten”? Als je je hart nog eens wil ophalen aan dergelijke fragmenten uit onze recente televisiegeschiedenis; kan je terecht bij “Lang leve de TV”: een overzichtstentoonstelling van 60 jaar openbare omroep in de Sint-Pietersabdij in Gent.
Er zijn twee programma’s die ik wel echt niet heb gezien (of niet hebben willen zien) van de tijd toen de televisie nog volksverheffend moest zijn. Die programma’s waren “Kunstzaken” en “Coda”. Kunstzaken, met Regine Clauwaert, was de ideale plaspauze voor het halfelf journaal en Coda het signaal dat de tv nu echt wel uit kon, tenzij je al rijmelend naar bed wou!
Félicien Rops
Ik ben geïntrigeerd door volgende passage uit een brief van Félicien Rops aan zijn vriend Nadar:
“You have to realise that I am not a remarkable person at all, but incomprehensible even to myself. While in the cradle I was showered with gifts from many beautiful people who acted as fairies having been invited by my mother to bestow a multitude of different talents upon her son. But the forgotten fairy, the terrible twisted and bandy legged one that is always left out appeared as well. Leaning over my cot, she said I cannot take away the gifts you have just received from these ladies, but I can give you one of my own. Your whole life long, you will never do that which you like best!”