… the story of a family on the move
En ja, we hebben er weer van genoten, van de Gentse fieste. Geen fieste zonder een goed glas en zonder het gezelschap van goede vrienden en nauwe verwanten. 2016 mocht er zijn en we kijken al uit naar 2017. Geniet mee van een korte impressie van de editie 2016. En wie weet doen we het volgend jaar tezamen.
Peter
Ik hou van personen die onbevangen, onbezorgd en eenvoudig zijn. En nog meer van kunstenaars die dat in hun werk tot uiting brengen.
In het SMAK loopt er thans een overzichtstentoonstelling rond het werk van Michael Buthe. Zijn wereldkaart trok me onmiddellijk aan. ‘Weltkarte’ is tekenend voor de openheid waarmee Buthe omgaat met diversiteit. De collage verenigt menselijke figuren uit alle werelddelen, tijden en culturen. De figuren zijn samengebracht in een wereldbol, een cirkel, een vorm zonder hiërarchie. ‘Weltkarte’ toont Buthes beeld van een wereld waarin geen politieke, geografische of andere machtsorde heerst. Verschillen versmelten met elkaar onder een gouden sterrenhemel van gouden stippen die visuele verschillen vervaagt en zo alles met elkaar verbindt.
Op de laatste dag van het Gents evenement hebben we ons toch nog laten verleiden tot een bezoekje aan de Floraliën. En wat hebben we geleerd? Vier zaken:
1. Ook in het niet betalende gedeelte waren er interessante zaken te bezichtigen. Zo zag ik in het Museum voor Schone Kunsten (MSK) naast de indrukwekkende bloementafel tevens werk van Marthe Donas, en ik was meteen verkocht voor het werk van deze Belgische kubistische kunstenares uit het begin van de vorige eeuw.
2. In de Leopolds kazerne ontdekte ik dat er ook een Keltische horoscoop bestaat. De Kelten hielden van de natuur en ze vertaalden specifieke kenmerken van bomen naar menselijke eigenschappen. Ik blijk een den te zijn. OMG! Slechts het eerste gedeelte van de omschrijving klopt zeker: “houdt van aangenaam gezelschap, actief, natuurlijke aantrekkingskracht, intelligent, ijverig en betrouwbaar.” Het tweede gedeelte vindt ik eerder twijfelachtig: “wordt snel verliefd maar dat gaat ook snel weer over.” En het laatste deel is ronduit foutief: “geeft snel op.”
Afstand verscherpt het inzicht. Ik zit in Paramaribo en mijn gedachten spinnen hier rond enkele recente uitspraken van ministers Jambon (Binnenlandse Zaken) en Geens (Justitie). “De bekering tot de radicale jihad is een proces dat soms maar enkele weken in beslag neemt”, aldus de twee ministers. Welnu, daar heb ik het moeilijk mee! Meer nog, ik geloof het niet. Het is een te eenvoudige verklaring van een complexe werkelijkheid. Het gaat voorbij aan een politiek die reeds decennialang gefocust is op Vlaams-Waalse tegenstellingen, en vergeet dat er hier intussen een heleboel vreemden wonen met andere besognes. Het gaat voorbij aan een arbeidsmarkt waar allochtonen sterk gediscrimineerd worden, met als enig perspectief een troosteloos bestaan in de getto’s van onze grote steden. Het gaat voorbij aan een ontkerkelijkte maatschappij die maar geen plaatsje vindt voor een groep met sterk religieuze gevoelens.
In Dendermonde naar het theater: dat is nog eens iets anders. Ik had deze stad nog nooit bezocht. De eerste inwoner uit Dendermonde heb ik ontmoet in Paramaribo. En die bracht me aan het lachen omdat volgens hem Dendermondenaars altijd 
met de tanden dicht op elkaar spreken.
Maar goed, het lachen zou me vlug vergaan. Met de hele familie gingen we naar Gene Bervoets en Chiel van Berkel kijken die er in het Cultuurcentrum Belgica het toneelstuk “Grey Gardens” speelden. Dit stuk handelt over verpauperde adel, schone schijn en vergankelijkheid.
Bué the Warrior is een bekende Gentse graffiti-artiest die thans muurschilderingen over heel de wereld maakt. Zijn vrolijke figuurtjes verblijden talloze grijze muren op deze aardkloot.
Bué the Warrior won in de zomer van 2015 de cultuurprijs van de stad Gent en als dank schonk hij onze fiere stede drie muurschilderingen. Eén werk maakte hij zelf in de Edmond Van Hoorebekestraat in Ledeberg, ter hoogte van de Colruyt.
Hij haalde bovendien drie gerenommeerde Mexicaanse straatartiesten naar Gent. Itzel Najera Luna werkte mee aan het werk aan de Colruyt. De andere twee, Jesus Benitez en Smithe Papas toverden dan weer een paar blinde muren aan de Kattenberg en de Victor Hortastraat om tot een visueel spektakel.
Een nieuw jaar vangt aan. Ik hoop dat ik jullie kan blijven boeien met “intussen… BLOG”. De eerste post dateert nu al van 20 oktober 2007. We gaan dus het tiende jaar in van deze blog.
Vaak merk ik een zekere schroom bij de lezers om te reageren. Dit is nergens voor nodig. Jouw reacties maken het juist boeiender om door te zetten. Ik kijk er in elk geval naar uit.
Het ga jullie goed in 2016.
Laten we in het komende jaar vooral veel mededogen hebben met de zwakkeren, de verplaatsten en de vluchtelingen. Vergeet de lijstjes vol goede bedoelingen die niet verder reiken dan onszelf. Doorprik de angst en leef ten volle. 2016 kan zoveel mooier worden dan wat het kneuzenbestel ons aanpraat, maar laten we niet vergeten : het begint bij ons. Laten we mekaar vinden in wat een veelbelovend jaar kan worden. Santé!
Peter
Ha, vandaag voor het eerst rondgelopen op een zondagmorgen op de Kouter. Terwijl mijn eega op zoek was naar chrysantenzaad, heb ik gemerkt dat ook mijn favoriete boekhandel annex terrasje haar deuren openhoudt op Gods rustdag. En in de andere hoek van het plein kan je een dozijn oesters met een glaasje cava wegspoelen. De bloemenmarkt op zondag is wat mij betreft voor herhaling vatbaar.
Er loopt een prachtige tentoonstelling over het werk van Marc Chagall in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Brussel, en dit nog tot 28 juni 2015. Meer dan 200 werken uit private en openbare collecties van over heel de wereld zijn samengebracht in deze tentoonstelling. Wat het overzicht zo bijzonder boeiend maakt, is de invloed van de tijdsgebeurtenissen op zijn werk.