Category: Ontwikkeling

In de covenant van de Volkerenbond, dat deel uitmaakte van het Verdrag van Versailles uit 1919, werd o.a. geregeld wat er diende te gebeuren met de koloniale gebieden van Duitsland. Zo werd Duits-Oost-Afrika opgedeeld in Tanganyika en Ruanda-Urundi en werden dat mandaatgebieden van resp. het Verenigd Koninkrijk en België. Over waarom dat zo geschiedde is Artikel 22 van de covenant heel duidelijk:

“To those colonies and territories which, as a consequence of the late war, have ceased to be under the sovereignty of the States which formerly governed them, and which are inhabited by peoples not yet able to stand by themselves under the strenuous conditions of the modern world, there should be applied the principle that the well-being and development of such peoples form a sacred trust of civilization and that securities for the performance of this trust should be embodied in this Covenant.

“The best method of giving practical effect to this principle is that the tutelage of such peoples should be entrusted to advanced nations who, by reason of their resources, their experience, or their geographical position can best undertake this responsibility, and who are willing to accept it, and that this tutelage should be exercised by them as Mandatories on behalf of the League.”

Peter

Over zin en onzin van ontwikkelingssamenwerking is al veel inkt gevloeid. Maar over een ding in Tanzania kan ik zonder reserves bijzonder enthousiast zijn. De Belgische ontwikkelingssamenwerking bouwt hier in het westen van het land zo’n 70-tal Romeinse boogbruggen. Die bruggen ontsluiten de rurale gebieden en vergemakkelijken het transport van de landbouwgewassen van de lokale boeren naar de meer centraal gelegen verkooppunten.

Wat die boogbruggen zo bijzonder maakt, is dat de lokale gemeenschappen meehelpen aan de constructie door de stenen aan te brengen, maar vooral dat de kostprijs van zo’n brug slechts 20% bedraagt van een klassieke betonnen brug. Je bouwt er vijf voor de prijs van één!

Continue reading “Samenwerking loont!”

We zitten hier op Pemba, het kleine broertje van Unguja. Samen vormen deze twee eilanden Zanzibar. Pemba is voor 95% islamitisch, en waarschijnlijk voor een even groot percentage afhankelijk van de landbouw en de visserij. Hier verbouwen ze o.a cassave, zoete patat en kruidnagel, plukken ze diverse soorten fruit, waaronder de voor het eiland unieke bosvrucht bongo, planten en oogsten ze zeewier, en zorgt de dagelijkse visvangst voor de nodige proteïnen. Maar meer dan dat is het niet. Het is een bestaanseconomie, precies genoeg om te overleven.

Continue reading “Poverty trap”

In deze tijden van liefde en dood maak ik een dagelijkse ommetje in de buurt. Wandelen houdt het hoofd gezond en laat de gedachten stromen. Soms word ik op mijn tochten vergezeld door mijn goede vriend, de ambassadeur van Palestina. Hij deelde met mij laatst een Arabisch gezegde dat in mijn hoofd is blijven hangen. Het gaat als volgt: “Voor elke ziekte is er een medicijn, maar zoeken naar het medicijn tegen dwaasheid zal je ziek maken.”

En dan moet ik denken aan al de ophef hier in de regio rond het anti-covid19-medicijn uit Madagaskar: een tonisch drankje op basis van extracten uit de Artemisia plant. President Andry Rajoelina propageert het als een wondermiddel en vele Afrikaanse leiders lijken er geloof aan te hechten. Problematisch is echter dat de effectiviteit ervan niet wetenschappelijk is aangetoond. Bovendien zou veelvuldige inname, volgens gezondheidsexperts, weleens slecht voor de gezondheid kunnen zijn. Maar het allerbelangrijkste is de vrees dat het tot resistentie tegen artemisinine kan leiden. Dit is een in 1972 in China ontdekte stof die werkt als geneesmiddel tegen malaria. En die stof wordt uit dezelfde plant gewonnen als het wonderdrankje. Om de werking van het anti-malaria middel te beschermen voegt men er allerlei ingewikkelde chemische verbindingen aan toe. Maar dat doet men nu niet met het in Madagaskar gehypte drankje. Het gevolg laat zich raden.

Kennen wij geen Nederlands spreekwoord dat ook van toepassing is op het bovenstaande? 

Peter

Ik ben het best wel eens met de << beschouwingen >> van filosoof Patrick Loobuyck over covid19. Dit virus heeft geen bedoeling. Het is geen straf van God. Het is geen afwijzing van onze levenswijze. Het enige wat we kunnen doen is nadenken over de oorzaken en de gevolgen van deze pandemie.

Aan de oorzaken wordt thans wat minder aandacht besteed, maar net zoals bij Ebola, lijken ook hier weer vleermuizen aan de oorsprong te liggen, al dan niet, met een intermediair zoals het schubdier (pangolin). Mijn hoop is dan ook dat de handel en consumptie van dergelijke dieren nader onderzocht wordt en waar nodig, totaal verboden en zwaar bestraft. Het bewaren van culturele gebruiken kan hier geen excuus zijn.

Continue reading “Covid19”

Dat is toch onwaarschijnlijk. Ik ben op verlof in België en sta sta hier in het postkantoor op de Kortijksesteenweg in Gent. Normaal is het hier altijd ontzettend druk, maar ik heb mazzel, want vandaag is er geen kat, behalve de dame achter het loket. Ik begeef me onmiddellijk naar haar.

“Je moet eerst een nummertje trekken,” zegt ze me op vriendelijke toon. Ik staar haar vol ongeloof aan en antwoord: “maar er is hier niemand!” Ze herhaalt: “eerst een nummertje trekken,” en dan voegt ze er met een knipoog aan toe: “ik zal het je daarna uitleggen.” Zo gezegd, zo gedaan. Ik trek een nummertje, hoor onmiddellijk een signaal, kijk op het scherm waarop mijn nummertje verschijnt, en begeef me naar het aangeduide loket. Ze lacht, maar enigszins groen, want, vertrouwt ze me toe: “weet je, het management bepaalt aan de hand van het aantal getrokken nummertjes, de optimale bezetting voor elk postkantoor. Niet genoeg nummertjes betekent dat er iemand moet afvloeien.”

Continue reading “Ford is weer helemaal terug”