Ik zit hier in de wachtkamer en luister met een half oor naar het gesprek tussen mijn medewerkster en een Tanzaniaans ambtenaar. Plots vraagt zij: “van waar ben je afkomstig in Tanzania?”, waarop de ambtenaar antwoordt: “dat is een voor Tanzanianen ongebruikelijke vraag!”
Nu is mijn aandacht wel degelijk gewekt en de ambtenaar vervolgt: “het is de verdienste geweest van Nyerere om ons allemaal als Tanzanianen te laten voelen, verenigd door een gemeenschappelijke taal en waarbij de plaats van afkomst van geen tel is. Zo ben ik geboren in Tanga maar mijn socialisatie verliep in Arusha.”
In Tanzania was, en is het nog steeds, maar in mindere mate, gebruikelijk om de kinderen in een andere streek dan de geboortestreek te scholen, precies om een eenheidsgevoel op te wekken.