… the story of a family on the move
Er is een “app” op Facebook met 100 plaatsen die je moet gezien hebben vooraleer je sterft. Die “app” kan alleen maar in Amerika ontwikkeld zijn, want van die 100 plaatsen zijn er 33 in de Verenigde Staten.
Er zijn ongeveer 200 landen in de wereld, en als je ervan uitgaat dat elk land wel één aantrekkelijk “iets” moet hebben, moet je in feite al hersendood zijn om meer dan 30% van alle bezienswaardigheden in de wereld aan één land toe te willen vertrouwen.
Harpers Ferry is een stadje gelegen aan de samenvloeiing van de Shenandoah en de Potomac. En hoewel het in West-Virginia ligt, grenst het tevens aan Maryland en Virginia.
Hier heeft John Brown in 1859, samen met 21 medestanders, een munitiedepot veroverd met als doel de wapens te verdelen onder de slaven van Virginia. Dit plan werd echter verijdeld door Robert E. Lee, die aan het hoofd stond van een groep mariniers uit Washington DC, en samen met enkele lokale milities, de manschappen van Brown omsingelden en gevangen namen.
“Soms blijf je beter waar je bent,” is een quote van Maria “moemoe” Vangenechten uit de serie “Van vlees en bloed”. Ik ben het er niet helemaal mee eens, want zo’n gedachten kunnen al vlug omslaan in een lethargische rust en dan zie en beleef je niets meer. Maar toch, mijn droom om eens op zo’n typische luchtboot door de Everglades te razen was maar beter gebleven wat het was: een droom. Nu heeft de harde werkelijkheid van de ervaring mij geleerd dat zo’n boottrip niet meer is dan een toeristenval: voor 23 USD per persoon maak je een ritje van nauwelijks een half uur, in een volgepropte boot, over een aangelegd parcours, buiten de grenzen van het echte park, met aan de oevers één of twee suffe alligators die daar waarschijnlijk reeds sinds jaar en dag liggen.
Af en toe hoor je op de autoradio een fragment van een programma dat je het liefst in zijn geheel had willen beluisteren. Zo is het me vergaan toen ik een deel van de geschiedenis van Rubin “Hurricane” Carter hoorde op NPR (“National Public Radio”). Maar dankzij de moderne technologie van “podcasts”, “webcasts”, en “webradio” behoort herbeluistering tot de vele gemakken die de moderne samenleving ons brengt. Alleen zou dit Amerika niet zijn als je voor intelligent gemaakte radio niet een klein beetje moet betalen. Onderstaande uitzending heeft me $4.95 gekost. U daarentegen beluistert het gratis!
In de Amerikaanse rechtspraak bestaat er zoiets als de “Alford plea”: een bekentenis waarbij de beschuldigde de onschuld volhoudt maar tegelijkertijd erkent dat er voldoende bezwarende feiten zijn voor een veroordeling die boven een redelijke twijfel verheven is.(“beyond a reasonable doubt”).
Vorig jaar werden drie volwassenen – veroordeeld in hun tienerjaren – na 17 jaar vrijgelaten op basis van een “Alford plea”, nadat DNA-onderzoek had aangetoond dat ze niet aan de misdaadscène konden worden gelinkt. OMG! Mij komt het voor dat tegelijkertijd schuldig en onschuldig pleiten een juridische spitsvondigheid is die vooral niemand gezichtsverlies laat leiden, en dan zeker niet de vervolgende en straffende macht.
Peter
We waren dit weekend voor “thanksgiving” in New York. Heb je er trouwens al eens over nagedacht waarom New York ook wel “the Big Apple” wordt genoemd? Blijkbaar bestaat daar toch geen eenduidig antwoord op. Eén verklaring gaat terug tot de periode van de grote depressie toen er veel appelverkopers in de stad waren, een ander denkt dat de uitdrukking is overgenomen van een gelijknamige nachtclub uit Harlem. Een derde en laatste verklaring denkt dat de naam zijn oorsprong vindt in een populaire groepsdans uit de jaren dertig die “the Big Apple” heette.
Een van de mooiste residenties in Washington DC is ongetwijfeld de ambtswoning van de Belgische ambassadeur. Het gebouw dateert van 1931 en is een adaptatie van het “Hotel de Rothelin-Charolais” in Parijs.
In de keuken van de Belgische residentie heerst een ware chef: Jan Van Haute. Jan bereidt niet alleen heerlijke maaltijden voor de gasten van de residentie, maar deelt ook tweewekelijks zijn kennis met amateurkoks.
Steve Jobs heeft ongetwijfeld de manier waarop we met elkaar communiceren ingrijpend veranderd. De voorverkoop van zijn nieuwste hebbeding – de iPhone 4s – breekt alle records: op 24 uur tijd werden er meer dan 1 miljoen bestellingen geplaatst. Maar toch wil ik het vandaag niet hebben over de geniale Jobs, maar wel over Martin Cooper, de man die aan de basis ligt van alle GSM-verkeer.
Martin Cooper is de uitvinder van de mobiele telefoon. Op 3 april 1973 voert hij het eerste gesprek met een draagbare cellulaire telefoon. Niet gespeend van enige humor belt hij vooreerst naar zijn rivaal bij AT&T Bell Labs die een gelijkaardige technologie aan het ontwikkelen was. Vervolgens voert hij een aantal gesprekken waarvan hij zich nog eentje levendig kan herinneren, niet zozeer omwille van de inhoud, maar wel omwille van de omstandigheid: “I crossed the street while talking to a New York radio reporter – probably one of the more dangerous things I have ever done in my life.”
Heb je soms ook het gevoel dat je in het buitenland met eenzelfde som geld méér (of juist minder) kan kopen dan thuis? Dit is te verklaren doordat de wisselkoers in hoofdzaak bepaald wordt door de goederen en diensten die landen onderling verhandelen en geen rekening houdt met niet-verhandelbare goederen en diensten, zoals kappersbeurten en taxiritten. In ontwikkelingslanden zijn vooral die laatste goedkoop omdat de lonen daar nu eenmaal laag zijn. In ontwikkelde landen zijn niet-verhandelbare goederen en diensten duur omdat de lonen hoog zijn en allerlei sociale voorzieningen omvatten.