… the story of a family on the move
Omdat de vorige quiz te eenvoudig was, volgt hieronder een raadsel speciaal ontworpen voor het jaarlijks logaritmebal van de Hongaarse wiskundigen. Wie is nu de bolleboos?
Een cipier begroet 11 nieuwe gevangenen bij aankomst. Hij zegt het volgende : “Jullie kunnen vandaag mekaar nog even spreken en een gezamenlijke strategie bepalen, maar na vandaag gaan jullie allen de isoleercellen in en kunnen jullie niet meer met elkaar communiceren.”
Kan jij er nog aan uit? Eerst was er sprake van 250.000 Euro + maximaal 50.000 Euro bonus voor overheidsmanagers. Maar omdat sommigen meer gelijk zijn dan anderen, ontvangen nu enkele uitverkorenen tot wel 650.000 Euro. Alleen blijkt dat nu ook een fictief getal te zijn, en moet het eerder 800.000 Euro zijn.
Ik geef het op en hou me liever bezig met volgend vraagstuk. Je hebt duizend biljetten van 1 USD (bij gebrek aan 1 Euro biljetten, moet ik me wel wenden tot de “Greenbacks”). De bedoeling is die 1.000 biljetten te verdelen over 10 enveloppen zodanig dat elk bedrag tussen 1 en 1.000 kan betaald worden met één of meerdere gecombineerde enveloppen.
Het is nu bijna nieuwjaar. Sta me toe minstens één keer mijn gal te spuwen vooraleer het nieuwe jaar begint. De zaak rond het loon van Johnny Thijs maakt me behoorlijk wrevelig, en wel om volgende redenen:
– er zijn politici die het voortdurend hebben over de ontvetting van de staat maar geen graten zien in de excessieve lonen van managers bij bedrijven waarvan de overheid de meerderheidsaandeelhouder is;
– er zijn journalisten die denken dat de lonen van de CEOs moeten bepaald worden door de raad van bestuur en niet door de aandeelhouders die daar uiteindelijk toch finaal hun zeg zouden moeten over hebben;
– er zijn bedrijfsleiders die denken dat het loon gedetermineerd wordt door de vrije markt, maar niet beseffen dat die markt begrensd wordt door de wetten en afspraken die we met zijn allen daarrond maken. De theorie van de vrije markt is niet gehouwen uit steen. Het is een ideologie zoals een ander en heeft bovendien een naam: “neo-liberalisme”.
Op de universiteit leerde ik nog definities uit het hoofd alsof het wetten gehouwen uit steen betrof. Na al die jaren zit het er nog steeds in, en ik vrees dat ik het er niet meer uit krijg: “Economie is de studie van het menselijk streven naar de bevrediging van behoeften met behulp van schaarse middelen”. Wat we er niet bijleerden is dat in een kapitalistische economie die behoeften voortdurend uitdeinen en ons tot slaaf maken van voornamelijk ingebeelde noden, en met als vervelende consequentie dat ook het menselijk streven – lees onze arbeid – nooit voldoende is. We produceren thans in de Westerse wereld vier tot vijfmaal meer goederen en diensten dan honderd jaar terug, maar toch is de hoeveelheid arbeid nauwelijks verminderd. We hebben arbeid tot doel verheven en zijn vergeten dat het slechts een middel is voor een goed leven, dat uit andere dan materiële zaken bestaat, zoals een goede gezondheid, vriendschap, persoonlijkheid, respect, harmonie met de natuur, veiligheid en vrije tijd.
Hersenactiviteit houdt de mens jong. Mijn vader wordt dit jaar 99 en is pas recent gestopt met puzzelen. Een lang en gelukkig leven willen we allemaal. Niets mag je dan ook beletten het hersenvocht te laten circuleren door het oplossen van twee onderstaande raadsels met verschillende moeilijkheidsgraad. “It will put some extra miles on your teller!”
Er zijn zo van die woorden die geleidelijk aan verdwijnen. Ik sta hier in het huis van Frederick Douglass, in South East Washington, en meer specifiek in de slaapkamer van zijn tweede echtgenote, Helen Pitts Douglass. “Lampetkan,” schiet door mijn hoofd, maar ik ben niet helemaal zeker. Wikipedia op mijn smartphone brengt onmiddellijk uitsluitsel: “lampetkan is een kan met waswater, vaak samen met een ondiepe teil, de waskom, bedoeld om zich in de morgen mee te kunnen wassen. Toen stromend water nog niet algemeen was, was de lampetkan een heel gewoon verschijnsel.”
Vooraleer de traditionele nieuwjaarsboodschap te verspreiden, wens ik nog vlug 4 andere zaken aan “intussen… BLOG” toe te vertrouwen, inclusief een raadsel om de hersens te laten knetteren tussen kerst en nieuw. Ik ben vooral benieuwd naar wie de bollebozen deze keer zullen zijn!
1. Ik moet hier nu op het einde van het jaar – en dik tegen mijn zin – enkele miljoenen Chinezen teleurstellen omdat ik de IP-nummers van hun servers heb geblokkeerd wegens te veel aandacht voor “intussen… BLOG”. En dit heb ik niet lichtzinnig overwogen maar pas nadat “Google Translate” mij ervan overtuigd heeft dat de duizenden commentaren per dag geen tekenen van appreciatie maar slechts ordinaire spamberichten waren. Snik!
2. Het volgende moet mij eveneens van het hart: “Google Chrome” is gewoon een betere browser voor een Windows-PC, en dat zeg ik niet gemakshalve aangezien ik al jaren “Internet Explorer” gebruik. Maar feit is dat “Google Chrome” standaard HTML gebruikt en daardoor meer voorspelbaar is bij de weergave van websites.
Ken je het omgekeerde van fragiel? Je zou kunnen denken dat dit robuust is. Maar dit is het dus niet! Althans niet volgens professor Nassim Nicholas Taleb. Het omgekeerde van fragiel is antifragiel. Fragiele systemen houden niet van volatiliteit. Robuuste systemen weerstaan volatiliteit en antifragiele systemen hebben juist baat bij volatiliteit. Dit is een concept dat totnogtoe in de economische theorie niet bestond. En onbekend is onbemind, maar de ontstentenis van een dergelijk concept laat ook moeilijk een adequaat beleid toe!
In een ideale wereld kunnen economische systemen maar beter antifragiel zijn. Door het toestaan van frequente mislukkingen is er ruimte voor continue verbetering zonder dat dit het systeem evenwel onderuit haalt. De positieve en negatieve gevolgen van het nemen van risico’s maken het systeem sterker. Alleen zien we dat in de financiële wereld het systeem werd misbruikt . De “downside”-risico’s werden afgewenteld op het brede publiek en de “upside”-risico’s geprivatiseerd.
Best wel een interessante week. In Oeganda was een groep ambtenaren slim genoeg om 12 miljoen Euro voor de ontwikkeling van het Noorden naar de eigen rekeningen te sluizen. De interne controlesystemen hebben niet gewerkt omdat diegenen die daarvoor verantwoordelijk zijn bij de zwendel betrokken waren. Eén ding moet ik ze nageven: als je echt malafide intenties hebt, dan doe je het beter “big time”’.
Omdat de mens blijkbaar nooit genoeg heeft en altijd een beetje jaloers is op het succes van zijn buurman, volgt hierna een klein raadsel ter afleiding van de eigen basale driften. Op een verkaveling staan 25 huizen in een matrix van 5 bij 5. Niemand is tevreden met zijn eigen woonst en zou eigenlijk liever in de woonst van zijn directe buur in rechte lijn wonen (dus geen diagonale wedijver). Wat is het minst aantal verhuizingen die nodig zijn om iedereen tevreden te stellen?
Het zijn toch geen echte grote rekenwonders in Amerika. Toen zowat elke opeenvolgende peiling in de “swing states” een bescheiden maar aanhoudende voorsprong optekende voor Obama, organiseerde Romney en zijn getrouwen alvast zijn overwinningsfeest, blind voor het slechte nieuws dat er sowieso leek aan te komen en eigenlijk zo zichtbaar en voorspelbaar was. Het was niet meer of niet minder dan de kroniek van een aangekondigde verkiezingsnederlaag.