Category: Denken

Weet je, zondag 26/6 was het al heel wat minder. Die hele brexit-historie was al naar de vierde pagina van de zondagskrant afgezakt. En nu donderdag 30/6 zijn de beurzen al nagenoeg helemaal hersteld. Ik hecht dan ook weinig geloof aan al die economische doemscenario’s. Dat zal nog wel meevallen. Handelaren en bedrijven zijn in dit soort zaken pragmatisch genoeg om de boel draaiende te houden.

Continue reading “To brexit or not to brexit”

Het is aan mij voorbij gegaan. Het favoriete drankje uit mijn kinderjaren vierde in 2015 haar 75ste verjaardag. Fanta verscheen bij ons op tafel in die typische geringde 1-liter fles. Toen de kleur veranderde van fel oranje naar troebel geel, vond mijn moeder dat het welletjes was geweest. Fanta werd vervangen door Trudo appelsap, een meer natuurlijk product.

Continue reading “Fanta nostalgie”

Ik heb zonet een << bijzonder boeiende en kritische tekst >> gelezen van het Internationaal Monetair Fonds over het neoliberalisme. Ja, u leest het goed: kritisch en van het IMF en niet van een of andere linkse organisatie of denktank.

Twee stellingen van het neoliberalisme worden alvast onderuitgehaald. Het betreft de zogenaamde heilzame effecten van de liberalisering van het kapitaalverkeer en van de inperking van de overheid binnen het economisch bestel. Welnu:

1. onvoorwaardelijke openstelling van de kapitaalrekening van de betalingsbalans werkt vaak contraproductief omdat de voordelen van ‘Foreign Direct Investment’ teniet gedaan worden door kortlopend speculatief kapitaalverkeer. Dat laatste verhoogt de kans op een financiële crisis en versterkt de inkomensongelijkheid. De landen die in het verleden verplicht werden door het IMF om de kapitaalrekening open te stellen in ruil voor betalingsbalanssteun (vaak ontwikkelingslanden) zullen alvast blij zijn met dit voortschrijdend inzicht van de financiële instelling.

Continue reading “Eat this, neoliberals”

Nu het terroristenstof wat is gaan liggen, valt er al wat makkelijker over te schrijven. Toeval of niet, net voor de recente aanslagen in Parijs, waarbij 130 mensen het leven lieten, was ik enigszins verlaat begonnen in “De geopolitiek van emotie”, een non-fictie werk uit 2009 van Dominique Moïsi.

Ik heb de meest recente uitgave gelezen met een herwerkt voorwoord van de auteur dat dateert van na de aanslagen op Charlie Hebdo eerder dit jaar en eveneens in Parijs.

Moïsi laat ons zien dat emotie niet noodzakelijk alleen het individu of de groep betreft, maar ook dat het deel uitmaakt van een bredere cultuur. Hij toont op overtuigende wijze aan dat zowel de VS als de Europese landen beheerst worden door angst voor ‘de ander’, het verlies van de eigen nationale identiteit, en het verglijden van een absolute naar een gedeelde wereldmacht.

Continue reading “De geopolitiek van emotie”

Op 25 september hebben de wereldleiders zich geëngageerd voor het bereiken van de globale doelstellingen inzake duurzame ontwikkeling tegen 2030. Het betreft 17 doelstellingen die zullen gelden voor elk land, en zijn dus niet meer eenzijdig gericht op de armere landen. Voor elk van die doelstellingen worden een aantal “targets” gedefinieerd die zullen beoordeeld worden aan de hand van indicatoren die al dan niet behaald worden. Dat wordt dus wederom een complex verhaal met vele mogelijke interpretaties van vooruitgang. Hoe beoordeel je immers vermindering van armoede, ongelijkheid en onrechtvaardigheid maar met een grote ecologische kost t.o.v. vooruitgang in milieu maar met nog veel armoede, ongelijkheid en onrechtvaardigheid.

Continue reading “The Global Goals for …”