Category: Denken

In deze tijden van liefde en dood maak ik een dagelijkse ommetje in de buurt. Wandelen houdt het hoofd gezond en laat de gedachten stromen. Soms word ik op mijn tochten vergezeld door mijn goede vriend, de ambassadeur van Palestina. Hij deelde met mij laatst een Arabisch gezegde dat in mijn hoofd is blijven hangen. Het gaat als volgt: “Voor elke ziekte is er een medicijn, maar zoeken naar het medicijn tegen dwaasheid zal je ziek maken.”

En dan moet ik denken aan al de ophef hier in de regio rond het anti-covid19-medicijn uit Madagaskar: een tonisch drankje op basis van extracten uit de Artemisia plant. President Andry Rajoelina propageert het als een wondermiddel en vele Afrikaanse leiders lijken er geloof aan te hechten. Problematisch is echter dat de effectiviteit ervan niet wetenschappelijk is aangetoond. Bovendien zou veelvuldige inname, volgens gezondheidsexperts, weleens slecht voor de gezondheid kunnen zijn. Maar het allerbelangrijkste is de vrees dat het tot resistentie tegen artemisinine kan leiden. Dit is een in 1972 in China ontdekte stof die werkt als geneesmiddel tegen malaria. En die stof wordt uit dezelfde plant gewonnen als het wonderdrankje. Om de werking van het anti-malaria middel te beschermen voegt men er allerlei ingewikkelde chemische verbindingen aan toe. Maar dat doet men nu niet met het in Madagaskar gehypte drankje. Het gevolg laat zich raden.

Kennen wij geen Nederlands spreekwoord dat ook van toepassing is op het bovenstaande? 

Peter

Ik ben het best wel eens met de << beschouwingen >> van filosoof Patrick Loobuyck over covid19. Dit virus heeft geen bedoeling. Het is geen straf van God. Het is geen afwijzing van onze levenswijze. Het enige wat we kunnen doen is nadenken over de oorzaken en de gevolgen van deze pandemie.

Aan de oorzaken wordt thans wat minder aandacht besteed, maar net zoals bij Ebola, lijken ook hier weer vleermuizen aan de oorsprong te liggen, al dan niet, met een intermediair zoals het schubdier (pangolin). Mijn hoop is dan ook dat de handel en consumptie van dergelijke dieren nader onderzocht wordt en waar nodig, totaal verboden en zwaar bestraft. Het bewaren van culturele gebruiken kan hier geen excuus zijn.

Continue reading “Covid19”

Dat is toch onwaarschijnlijk. Ik ben op verlof in België en sta sta hier in het postkantoor op de Kortijksesteenweg in Gent. Normaal is het hier altijd ontzettend druk, maar ik heb mazzel, want vandaag is er geen kat, behalve de dame achter het loket. Ik begeef me onmiddellijk naar haar.

“Je moet eerst een nummertje trekken,” zegt ze me op vriendelijke toon. Ik staar haar vol ongeloof aan en antwoord: “maar er is hier niemand!” Ze herhaalt: “eerst een nummertje trekken,” en dan voegt ze er met een knipoog aan toe: “ik zal het je daarna uitleggen.” Zo gezegd, zo gedaan. Ik trek een nummertje, hoor onmiddellijk een signaal, kijk op het scherm waarop mijn nummertje verschijnt, en begeef me naar het aangeduide loket. Ze lacht, maar enigszins groen, want, vertrouwt ze me toe: “weet je, het management bepaalt aan de hand van het aantal getrokken nummertjes, de optimale bezetting voor elk postkantoor. Niet genoeg nummertjes betekent dat er iemand moet afvloeien.”

Continue reading “Ford is weer helemaal terug”

Laten we het eens hebben over afval.

In Tanzania lees ik dagelijks “The Guardian”, en nee, dit is niet de Britse krant, maar wel een lokale variant. Daar staat niet veel soeps in, behalve wat fait divers, die ik dan ook gretig oplepel. Vandaag dus een stuk over afval, en nog wel over hoe de ophaling geschiedt in Japan. En wat blijkt, Japanners zijn al net zo’n fervente sorteerders als wij Belgen, maar met één groot verschil. Wanneer een vuilniszak niet wordt meegenomen omdat daar een verkeerd item in zit, wordt dat in Japan als een persoonlijke schande ervaren. Dat is toch wel wat anders dan in België, waar een niet opgehaalde zak, met zo’n sticker “verkeerd gesorteerd” erop, leidt tot gevloek en verwensingen aan de ophaaldienst.

Continue reading “Afval”