Misschien moet ik in het vervolg daar mijn brood kopen: bij de knorrige bakker. Ik veronderstel dat dit een bakker is die verder kijkt dan zijn baguettes lang zijn. Eentje die zich vragen stelt bij wat er dagelijks rondom hem gebeurt. Die niet alleen de fotootjes wil zien van zes onfortuinlijke mensen onterecht gedood in de tunnels van Gaza, maar die zich ook afvraagt wanneer de 40.000+ Palestijnen een broodnodig gezicht zullen krijgen. Wanneer dit onnoemelijk leed niet langer gemaskeerd zal worden onder een gevoelloos getal.
Category: Denken
Bla Bla Land
Als buitenstaander herken je waarschijnlijk makkelijker religieuze beuzelarijen.
Met kerstmis was hier een bakker die weigerde taarten te verkopen met het opschrift “Merry Christmas”, omdat hij (verkeerdelijk) dacht dat Jakim – de religieuze autoriteit voor Islamitische zaken – zijn Halal-certificaat zou weghalen. En toen volgde de discussie of de christenen op Borneo wel het woord Allah mochten gebruiken in hun teksten, want daarop zouden de moslims exclusiviteit hebben.
Nu is hier de periode van de ramadan aangebroken en zijn er enkele religieuze leiders die vinden dat de schoolkantines tijdens deze vastenperiode gesloten moeten worden. Dat Maleisië een multi-etnische samenleving is, doet er niet toe. Meer nog, althans deze geloofsfanaten, het zou een teken van respect zijn van de Chinese en Indische studenten om solidair te zijn met hun moslim studiegenoten. De wereld op zijn kop: solidariteit geïnverteerd!
Iedereen leest een boek …
Iedereen leest een boek op een andere manier, dat is mij nogmaals duidelijk geworden. Neem nu Khairy Jamaluddin, dat is een hedendaagse lokale politicus in Maleisië, die het boek “The Malay Dilemma” van ex-premier Mahathir zondermeer ophemelt. Dat is een boek dat geschreven is in 1970. Khairy Jamaluddin leest in dat boek een aansporing voor de Maleisiërs om niet bij de pakken te blijven zitten, om fatalisme te verzaken, en om als het ware zich politiek, economisch en sociaal op te werken. Of zoals ze in het Engels zeggen : “pull yourself up by your bootstraps.”
Ik lees in dat boek vooral veel racistische stellingnames die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Mahathir beschrijft zijn volk als achterlijk, en omdat ze zo’n grote achterstand hebben t.a.v. de Chinese en de Indiase bevolkingsgroepen van Maleisië, is een politiek van affirmatieve actie gerechtvaardigd. Alleen zijn we nu 50 jaar verder en hebben de Maleisiërs zich reeds lang de politieke macht toegeëigend, maar van afbouw van de maatregelen voor positieve discriminatie is vooralsnog geen sprake. De Maleisiërs blijven zichzelf bevoogden met allerlei privileges. En de tegenstellingen tussen de diverse bevolkingsgroepen zijn niet uitgegomd, integendeel zijn de onderlinge grenzen juist scherper afgebakend.
Heb jij soms ook het gevoel dat anderen een boek op een totaal andere manier lezen?
Peter
Palmolie
De Europese Unie heeft op 16 mei 2023 een ontbossingsregulering aangenomen, de zogenaamde “EU Deforestation Regulation” (EUDR). Daarmee zijn we straks zeker dat een aantal producten die op de Europese markt gebracht worden niet aan ontbossing hebben bijgedragen. De regulering betreft volgende producten: hout, rubber, palmolie, sojaolie, cacao, koffie en vee, en geldt uiteraard ook voor de derivaten van deze producten.
Laten we nu even inzoomen op palmolie. Dankzij de nieuwe regulering kan m.i. nu de hele anti-palmolielobby op de schop en hebben etiketten zoals “palmolievrij”, “geen palmolie”, en de Engelstalige varianten hiervan geen enkele zin meer, want ze hebben het beoogde doel bereikt.
Slimme Belgen
Wanneer ik zeg dat ik uit België kom, wordt er in het buitenland nogal eens schamper gereageerd: “Is dat niet het land met de langste regeringsvorming?”
“Ja precies”, antwoord ik dan, “welgeteld 541 dagen, maar dat is niet het essentiële!”
Wat belangrijk om te onthouden is, zijn volgende twee zaken:
Het begin van alles
“Het begin van alles” van antropoloog David Graeber en archeoloog David Wengrow is een revolutionaire herziening van de geschiedenis van de mensheid. Althans zo staat het op de kaft van het boek. Dat kan misschien wel zijn, maar ik vind eerder dat je veel doorzettingsvermogen nodig hebt om het niet vroegtijdig aan de kant te schuiven. De hoeveelheid data, weetjes, geschiedkundige feiten en interpretaties is simpelweg duizelingwekkend, moeilijk te onthouden en naar mijn smaak niet genoeg geordend.
En ja, het boek is ook een kritiek op “Sapiens” van Yuval Noah Harari omdat het de geschiedenis van de mensheid te lineair voorstelt met vereenvoudigde aannames t.a.v. de jager-verzamelaars en de eerste landbouwgemeenschappen, maar “Sapiens” was wel uiterst leesbaar, wat van “Het begin van alles” moeilijk kan gezegd worden. Dit boek moet je werkelijk door je strot duwen.
Dat vermaledijde onderwijs
Ik verslikte me bijna in mijn koffie toen ik in “The Star”, een lokaal dagblad, las dat van alle studenten die een perfecte score behaalden op de eindexamens voor het Internationaal Baccalaureaat wereldwijd ongeveer 50% uit Singapore kwamen. Wat is hier aan de hand? Een land, een voorschoot groot, dat zo’n opmerkelijke studieresultaten behaalt, daar wou ik wel het fijne van weten.
En toen herinnerde ik me het boek “Ochtenrood in Avondland” dat me vorige zomer door de auteur, Rik Ghesquiere, cadeau werd gedaan. In dat boek poogt de auteur het fenomenaal ontwikkelingssucces van Singapore te verklaren, en dat op een zeer holistische wijze. Natuurlijk komt ook het onderwijsstelsel aan bod. Ik onthoud uit zijn betoog drie zaken die mede een verklaring kunnen geven voor het bovenstaande uitzonderlijke resultaat van de studenten : 1) een leraar wordt je niet zomaar. Je moet al tot de 30% van de best afgestudeerden behoren, 2) leraars worden uitzonderlijk goed betaald en 3) hebben nog steeds een hoge maatschappelijke status. En naast dit kwaliteitsaspect van het lesgevend kader, streeft men in Singapore, op een meer filosofisch en hoger niveau, een beleid van inclusie na. Ik citeer de auteur : “inclusie impliceert persoonlijke ontwikkelingskansen aanbieden met respect voor iedereen.”
Ja, ik ben racist…
Racisten? Dat zijn we allemaal! En een goede start om er iets aan te doen, begint bij de erkenning dat je er zelf één bent. In bovenstaand videofragment wordt haarfijn uitgelegd hoe dat komt en wat je er aan kan doen.
Suriname: fast forward to the past (1/3)
Paramaribo. Hier ben ik weer, meer dan 25 jaar nadat ik definitief afscheid had genomen van deze stek. En vooreerst het goede nieuws: de broodjeszaken “De Smaak” tegenover het belastingkantoor en “Krioro” nabij de voormalige cinema “Tower” zijn er nog steeds. Heerlijk! Bij de eerste verkies ik zoals steeds een broodje pom en bij de tweede een broodje gehakt met ei, hoewel Krioro bij de goegemeente meer gekend is voor z’n broodjes zoutvlees met avocado.
Doordenkertje, of toch niet?
Bekijk rustig onderstaand filmpje! Is de oplossing een makkie of juist niet? Laat het maar weten.
Peter