Category: Kunsten

Singing for Samatta

Aan de oevers van Lake Tanganyika troffen we een bende uitgelaten schoolkinderen aan. Zij waren op schooluitstap. Nou ja, op schooluitstap, dat is toch wat anders dan bij ons. Zij werden gewoon met een busje van het hogerop gelegen dorp, geen 5 km verder, naar de oevers van het meer gebracht, om gewoon te ravotten, te voetballen en te zwemmen. Meer moet dat blijkbaar niet zijn voor een dagje dolle pret.

“Hoe krijg je die aan het zingen,” dacht mijn eega. Welnu, dat was vlug gefikst. Tanzaniaanse kinderen hebben een groot hart voor zang en voetbal. Kijk maar even mee:

Continue reading “Singing for Samatta”

We’ve all won

Origi vs WanyamaHeb jij ook naar de finale van de “Champions League” gekeken? Je dacht toch niet dat dit een finale was tussen twee Engelse clubs? Tussen Liverpool en Tottenham Hotspur? Oh nee, het was veel meer dan dat. 

Voor de Keniaanse ambassadeur was het eerst en vooral een duel tussen twee Kenianen. Tussen Divock Origi, die voor Liverpool uitkomt, en Victor Wanyama, die voor Tottenham Hotspur opdraaft. Zo win je natuurlijk altijd.

Maar ook mijn eega heeft gewonnen, want ze was apetrots dat Georginio Wijnaldum na de overwinning van Liverpool met de Surinaamse vlag op het veld verscheen. Ja, dus ook Suriname heeft gewonnen.

Continue reading “We’ve all won”

Wat een boek!

Jesús Carrasco - De grond onder onze voeten“De grond onder onze voeten” is de tweede roman van Jesús Carrasco. Wat een boek! Hier heb ik me werkelijk doorheen moeten slepen. Een literair meesterwerk staat er op de achterflap. Nou daar ben ik het volstrekt mee oneens.

Hoewel het makkelijk zou moeten lezen, de hoofdstukken zijn bijzonder kort, soms slechts één bladzijde lang, ontwikkelt het eenvoudig verhaal zich bijzonder traag. Stof genoeg voor een novelle, dat wel, maar 250 bladzijden lang de gereconstrueerde geschiedenis van een overheerste en zijn bezetter te moeten volgen, doet pijn aan de ogen en is een uitputtingsslag voor de hersenen.

Continue reading “Wat een boek!”

Lake Tana (Ethiopia)

Lake Tana

Lake Tana

Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser’s knaap, gestaag
getraag, in het spoor van de vader
met een pelikaan als getuige
van een vangst die niet zal vergaan

Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser, op een papyrusbootje, geknecht
gevecht, hopend op een zoon die zijn spoor
zal verlaten, met de pelikaan’s verzet
dat niet alles zomaar onderuit kan gaan

Continue reading “Lake Tana (Ethiopia)”

Funny?

8 maart was vrouwendag. Tijd om een ode te brengen aan een vrouwelijke rockgroep die muziekgeschiedenis had kunnen schrijven. “Fanny” was een rockband uit de eerste helft van de jaren zeventig die gevormd werd rond June (14 april 1948) en Jean Millington (25 mei 1949). Beiden zijn geboren in Manila als de dochters van een Amerikaanse marineofficier en een Filipijnse socialite.

“Fanny” is de eerste vrouwelijke rockband die een platencontract heeft gekregen bij een bekend label. Als ik naar onderstaande video kijk en luister, kan ik alleen maar zeggen “wow”. Deze muziek is zoals de naam van de band laat vermoeden: stoer en krachtig. Het is een eenvoudige opname: kijk naar de monotone blauwe achtergrond, die je totaal vergeet omdat je weggezogen wordt in het spel van de dames.

Continue reading “Funny?”

What music tells us…

Hé, ze is er weer, het kleine Indische meisje met de veel te grote basgitaar. Mijn partner had me al eens een videofragment getoond van haar fenomenale beheersing van de bas. Maar onderstaande video is nog interessanter, omdat het toont hoe muziek verschillen overbrugt, de muzikanten waar plezier beleven aan wat ze aan het doen zijn, en hoe dit ons als kijker en luisteraar ook genoegen brengt.

Continue reading “What music tells us…”

And I Love Her

Wat moet een mens nog meer verlangen wanneer de zon schijnt, het gezelschap aangenaam blijkt, en het bier – Quintine – rijkelijk vloeit? Een streepje muziek, zal je allicht denken. Welnu dat was er ook! Kijk maar even mee!

Enig idee waar dit feestje doorging?

video
play-sharp-fill

Peter

David Milne

Mocht je toevallig in Londen zijn, of plan je er naar toe te gaan, probeer dan zeker de tijdelijke tentoonstelling over de Canadese schilder David Milne (1882-1953) mee te pikken. De tentoonstelling loopt nog tot 7 mei 2018 in de “Dulwich Picture Gallery”.

De tentoonstelling is chronologisch opgebouwd en volgt de artistieke ontwikkeling van de kunstenaar. In New York ontpopt David Milne zich tot een moderne schilder die elementen van Monet, Matisse en Cezanne vermengt tot een geheel eigen stijl. Op het einde van de eerste Wereldoorlog maakt hij deel uit van een Canadees regiment en wordt hij aangetrokken door de camaraderie onder de soldaten. Hij bezoekt als oorlogscorrespondent de slagvelden in België en Frankrijk. Hij omschrijft zichzelf niet als de laatste soldaat maar als de eerste toerist die de gruwel van de oorlog mag aanschouwen. Vervolgens keert hij terug naar Amerika, waar hij neigt tot afzondering. In blokhutten, verscholen in de noordoostelijke bossen van de VS en later boven Toronto in Canada, legt hij zich toe op de verdere perfectionering van zijn kunst. Hij is gefascineerd door weerspiegelingen in het water en hoe die vast te leggen op het doek. Naar het einde van zijn leven treedt hij meer en meer uit zijn isolement en zal hij erkenning krijgen voor zijn vakmanschap.

Continue reading “David Milne”