An old car with benefits

Mijn eega heeft een auto van 20 jaar oud. Niet echt een “clunker”, zoals ze in de States zeggen, want niettegenstaande zijn hoge leeftijd, doet het karretje het nog echt goed. We hebben de auto tweedehands in Japan gekocht en laten overbrengen naar Tanzania.

De stereo komt met een ingebouwde harde schijf. Dat was aan het begin van het nieuwe millenium vast revolutionair. Alleen jammer dat de handleiding ontbreekt en het scherm uitsluitend Japanse karakters toont. Het enige waarin we totnogtoe geslaagd zijn is muziek te laten afspelen van de harde schijf, maar gelukkig heeft de vorige eigenaar zijn volledige muziekbibliotheek daarop achtergelaten. Zo komt het dat vrouwlief thans Japanse songs meezingt wanneer we op trektocht zijn in ons nieuwe thuisland. Onze favoriet is C’mon van B’z. Stevige rock uit Japan. Kijk maar even mee!

Continue reading “An old car with benefits”

World Press Photo 2019

A two-year-old Honduran asylum seeker cries as her mother is searched and detained near the U.S.-Mexico border on June 12, 2018 in McAllen, Texas. They had rafted across the Rio Grande from Mexico and were detained by U.S. Border Patrol agents before being sent to a processing center. The following week the Trump administration, under pressure from the public and lawmakers, ended its contraversial policy of separating immigrant children from their parents at the U.S.-Mexico border.

De editie 2019 van de World Press Photo is neergestreken in Dar Es Salaam. Het is weer een prachtige editie geworden, ook al word je van veel foto’s niet echt vrolijk. De winnaar dit jaar is een foto van John Moore. Daar staat ze dan, een moeder en haar ontredderde peuter, te arm om schoenveters te kunnen kopen, en niet rijk genoeg om niet als een crimineel behandeld te worden. Een foto als een spiegel van tot wat onze moderne maatschappijen verworden zijn.

Continue reading “World Press Photo 2019”

Oer-Hollandse boeken

Ik heb nu eens drie oer-Hollandse schrijvers na elkaar gelezen en het is me niet slecht bevallen. Integendeel! Ik bespreek ze in orde van verschijning. De laatst gepubliceerde staat onderin.

Tommy Wieringa - Joe SpeedbootJoe Speedboot” van Tommy Wieringa heeft me meer verrast dan aanvankelijk gedacht. Het is een soort “coming of age” verhaal van Fransje, een jongeman die – nadat bij onder het wiel van een  maishakselaar terecht kwam – permanent in een rolstoel belandde. Maar het is geen droevig verhaal, want Fransje is intelligent en trekt zich op aan de komst van Joe Speedboot. Dit is een leeftijdsgenoot met veel branie die Fransje mee op sleeptouw neemt in zijn avonturen. Meer nog, Joe Speedboot heeft ook plannen voor Fransje.

Joe Speedboot is een verhaal van vriendschap, liefde, rivaliteit, de eindeloze fantasie van de jongens en hun gedeelde bewondering voor het uit Zuid-Afrika naar hun dorp verhuisde meisje Picolien-Jane (PJ).

Continue reading “Oer-Hollandse boeken”

Shoulderwork

De boog moet niet altijd strak gespannen staan. In deze onrustige tijden van klimaatverandering en cynisch indivualisme moet je soms kunnen genieten van simpele dingen, zoals van een vader die met zijn dochter een leuk liedje zingt. De clip is onvolledig en veel te kort, maar het is wel hartverwarmend.

video
play-sharp-fill
Peter

Singing for Samatta

Aan de oevers van Lake Tanganyika troffen we een bende uitgelaten schoolkinderen aan. Zij waren op schooluitstap. Nou ja, op schooluitstap, dat is toch wat anders dan bij ons. Zij werden gewoon met een busje van het hogerop gelegen dorp, geen 5 km verder, naar de oevers van het meer gebracht, om gewoon te ravotten, te voetballen en te zwemmen. Meer moet dat blijkbaar niet zijn voor een dagje dolle pret.

“Hoe krijg je die aan het zingen,” dacht mijn eega. Welnu, dat was vlug gefikst. Tanzaniaanse kinderen hebben een groot hart voor zang en voetbal. Kijk maar even mee:

Continue reading “Singing for Samatta”

We’ve all won

Origi vs WanyamaHeb jij ook naar de finale van de “Champions League” gekeken? Je dacht toch niet dat dit een finale was tussen twee Engelse clubs? Tussen Liverpool en Tottenham Hotspur? Oh nee, het was veel meer dan dat. 

Voor de Keniaanse ambassadeur was het eerst en vooral een duel tussen twee Kenianen. Tussen Divock Origi, die voor Liverpool uitkomt, en Victor Wanyama, die voor Tottenham Hotspur opdraaft. Zo win je natuurlijk altijd.

Maar ook mijn eega heeft gewonnen, want ze was apetrots dat Georginio Wijnaldum na de overwinning van Liverpool met de Surinaamse vlag op het veld verscheen. Ja, dus ook Suriname heeft gewonnen.

Continue reading “We’ve all won”

Wat een boek!

Jesús Carrasco - De grond onder onze voetenDe grond onder onze voeten” is de tweede roman van Jesús Carrasco. Wat een boek! Hier heb ik me werkelijk doorheen moeten slepen. Een literair meesterwerk staat er op de achterflap. Nou daar ben ik het volstrekt mee oneens.

Hoewel het makkelijk zou moeten lezen, de hoofdstukken zijn bijzonder kort, soms slechts één bladzijde lang, ontwikkelt het eenvoudig verhaal zich bijzonder traag. Stof genoeg voor een novelle, dat wel, maar 250 bladzijden lang de gereconstrueerde geschiedenis van een overheerste en zijn bezetter te moeten volgen, doet pijn aan de ogen en is een uitputtingsslag voor de hersenen.

Continue reading “Wat een boek!”

Lake Tana (Ethiopia)

Lake Tana

Lake Tana

Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser’s knaap, gestaag
getraag, in het spoor van de vader
met een pelikaan als getuige
van een vangst die niet zal vergaan

Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser, op een papyrusbootje, geknecht
gevecht, hopend op een zoon die zijn spoor
zal verlaten, met de pelikaan’s verzet
dat niet alles zomaar onderuit kan gaan

Continue reading “Lake Tana (Ethiopia)”

Funny?

8 maart was vrouwendag. Tijd om een ode te brengen aan een vrouwelijke rockgroep die muziekgeschiedenis had kunnen schrijven. “Fanny” was een rockband uit de eerste helft van de jaren zeventig die gevormd werd rond June (14 april 1948) en Jean Millington (25 mei 1949). Beiden zijn geboren in Manila als de dochters van een Amerikaanse marineofficier en een Filipijnse socialite.

“Fanny” is de eerste vrouwelijke rockband die een platencontract heeft gekregen bij een bekend label. Als ik naar onderstaande video kijk en luister, kan ik alleen maar zeggen “wow”. Deze muziek is zoals de naam van de band laat vermoeden: stoer en krachtig. Het is een eenvoudige opname: kijk naar de monotone blauwe achtergrond, die je totaal vergeet omdat je weggezogen wordt in het spel van de dames.

Continue reading “Funny?”