Shantaram

ShantaramIk zat tussen kerst en nieuw op Zanzibar maar verdwaalde in de onderwereld van Bombay (Mumbay).

Ik liep door de nauwe straatjes van Stonetown maar verbleef in de sloppenwijk van Prabaker.

Ik zag het “Huis der Wonderen” maar dacht aan “Madame Zhou’s Palace”.

Ik hoorde Swahili maar verstond Marathi.

Ik zwom tussen de dolfijnen maar werd omarmd door vriendelijke beren.

Ik passeerde ontelbare politiecontroles maar was slechts bang voor de gevangenis van Arthur Road.

Ik genoot van een biertje in Livingstone’s bar maar betaalde in Leopold’s café.

Continue reading “Shantaram”

Bootleg of wife and friend

Laten we 2009 maar eens starten met een streepje muziek, want toonkunst verzacht de zeden, bevordert de plantengroei en heeft een gunstige invloed op dieren, vooral op melkkoeien naar het schijnt. Wat wil een mens nog meer bij de aanvang van het nieuwe jaar?

“My house” van Leonard Bernstein wordt voor u gebracht door Astrid Belliot (zang) en Myriam Vandezande (piano). Het lied komt uit “Peter Pan” en is een pleidooi voor een huis dat bestaat uit muren van oprechtheid en een dak van vrede.

Continue reading “Bootleg of wife and friend”

Klein, klein kleutertje

Klein, klein kleutertje is een kinderliedje van een onbekende schrijver, dat ten minste honderd jaar oud is. Maar wist je dat er twee versies van dit liedje bestaan?

Klein, klein kleutertje
Wat doe je in mijn hof?
Je plukt daar al de bloemetjes
En maakt het veel te grof!

Mamaatje die zal kijven.
Papaatje die zal slaan.
Klein, klein kleutertje
ga hier maar gauw vandaan!

Continue reading “Klein, klein kleutertje”

Who the f**k is Guido Staes?

Wat schreef je vroeger over een persoon die je niet kende? Euh … niets. Wat schrijf je heden ten dage over een persoon die je niet kent? Hangt er van af, en wel van het aantal zoekresultaten op Google. Zo wie is dan Guido Staes? Blijkbaar een veelzijdig man: schrijver van kolder en kinderverhalen en luisterspelen voor de radio. Maar hij heeft ook “Klein klein kleutertje” meegeregisseerd, dat kinderprogramma uit de jaren zestig en zeventig met Terry Van Ginderen dat vooral altijd in het collectief geheugen van de 40-plussers gegrift zal staan.

Continue reading “Who the f**k is Guido Staes?”

NMR

intussen… BLOG verwelkomt zijn eerste gastauteur. NMR is een verhaal van Piet De Tollenaere over een fietsongeluk en de kleine ongemakjes die daarbij horen.  Teken zijn petitie op het einde van dit verhaal en help daarmee de Vlamingen die op hun hoofd gevallen zijn.

– NMR –

Ach, kent niet iedereen zo iemand waar hij mateloos naar opkijkt? En ja, ik geef het niet graag toe, maar ik weet het wel, de mate van mijn bewondering voor hem is in feite nooit echt gezond geweest. Er zat altijd een vreemd kantje aan. Iets van ‘wat hij ook doet, dat wil ik ook’. Toch dacht ik dat dit voorbij was. We spreken trouwens over een tijd van meer dan 25 jaar geleden. Stel je voor zeg, 25 jaar! Ik was toen niet eens 25. Ik was er 16, daarna 17, later eens 18…

Continue reading “NMR”

De kracht van een trompet

 

Third World LoveNooit gedacht dat ik zo lyrisch kon worden van een lied waarin een trompet centraal staat. “Hamina” van “Third World Love” brengt me naar een Spaanse arena net voor de matador de dodelijke steek aanbrengt, naar een bar in een western vlak voor de held zijn laatste duel aangaat, naar de beminnelijkheid van een vrouw op weg naar extase, naar de druk op de gaspedaal in de laatste rechte lijn naar de aankomst, naar het ijle gevoel in het hoofd net voor de beslissing tot een belangrijke aankoop. En daar hoef je dus niks voor te doen, gewoon even luisteren naar “Hamina”.

Continue reading “De kracht van een trompet”

Guess who…

International Jazz Festival Kampala

Dit weekend werd het eerste “International Jazz Festival” in Kampala georganiseerd. De “top of the bill” op vrijdagavond was “Zensile Makeba Qgwashu Nguvama Yiketheli Nxgowa Bantana Balomzi Xa Ufnu Ubajabulisa Ubaphekeli Mbiza Yotshwala Sithi Xa Saku Qgiba Ukutja Sithathe Izitsha Sizi Khabe Singama Lawu Singama Qgwashu Singama Nqamla Nqgithi” beter gekend – en waarschijnlijk iets eenvoudiger – als “Mama Afrika”. Maar nog meer dan in haar naam waren de zwarte dames rondom mij vooral geïnteresseerd in de vraag of “Mama Afrika” het ooit met Harry Belafonte had gedaan?

Continue reading “Guess who…”

Waterloo en haiku’s

Op 18 juni 1815 verloor Napoleon in Waterloo van de geallieerde legers onder het bevel van de hertog van Wellington en het Pruisische leger onder het bevel van Gebhard von Blücher. Na Napoleon’s nederlaag stemden de toenmalige grootmachten (Groot-Brittanië, Oostenrijk, Pruisen en Rusland) in met de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarvan – vijftien jaar later – België zich zou afscheiden.

Maar wat als Napoleon nu eens niet verloren had? Dan haalden we nu waarschijnlijk stokbrood bij de bakker, dronken we Pastis op zomerse terrasjes, spraken we met zijn allen frans in BHV, en waren onze beleggingen veilig bij een genationaliseerde Generale Maatschappij.

Continue reading “Waterloo en haiku’s”

Warm aanbevolen vakantielectuur (2)

Sommige boeken verspreiden zich als een olievlek. “The Kite Runner” (“De vliegeraar” in het Nederlands) van Khaled Hosseini is zo’n boek. Het aantal huiskamers waar deze roman ontbreekt in de boekenkast wordt steeds schaarser. En terecht, want zelden heb ik een boek gelezen dat zo ontroerde, een boek waarbij menig traan zich mengde met het kille water van de badkuip waarin ik alweer veel te lang gelezen had.

“De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst is dan weer van een heel ander kaliber. Dit boek over een donkemansfamilie uit Reetveerdegem laat je veelvuldig schateren. Nooit meer zal ik naar de “Tour de France” kijken zonder daarbij te denken aan de wel heel speciale invulling van dit gebeuren door nonkel Potrel uit die familie.

Continue reading “Warm aanbevolen vakantielectuur (2)”