We hebben er nog eens drie boeken doorgejast, en eentje is de winner van de “Booker Prize 2022”, maar kon mij toch niet helemaal bekoren. Heb je zelf recent aanraders of afraders achter de kiezen, laat het in een reactie op deze blog weten, zodat we ze in een van de volgende berichten zorgvuldig kunnen fileren.
Jeroen Brouwers – Cliënt E. Busken
Laatst dacht ik terug aan “Het boek alfa” van Ivo Michiels, waarin de auteur de ongebreidelde gedachtestroom van een twijfelende schildwacht weergeeft. Precies omdat die schrijftechniek, “a stream of consciousness”, me niet echt beviel, heb ik nooit “Ulysses” of godbetert “Finnegans wake” van James Joyce ter hand genomen.
Groot was dan ook mijn verrassing toen ik het laatste boek van Jeroen Brouwers opensloeg, en bemerkte dat de auteur zich precies van de door mij verfoeide schrijftechniek bedient. Maar het geniale in het boek van Brouwers is dat het de gedachtegang van een dementerende persoon betreft. Van zo iemand verwacht je geen gestructureerd betoog of sterk uitgekiende gedachten. Bovendien verliest de hoofdpersoon ook nog eens bepaalde woorden, die hij niet meer kan terughalen, en waarvoor hij dan gelijkklinkende namen bedenkt. Dat maakt het al bij al toch nog een vermakelijk boek.
Continue reading “Nazomerse lectuur”
