De 2011 prijs van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd is pas uitgereikt aan de Belg David Troch, die momenteel ambassadeur is van de poëzie van de stad Gent. Aan de hoofdprijs is een geldsom verbonden van 10.000 Euro. Geïnspireerd op het winnende gedicht, heb ik alvast mijn bijdrage voor 2012 klaar. Mijn kassa zal rinkelen.
Category: Kunsten
AB got talent!
Een goed pak friet behoeft geen mayonaise, net zoals goede wijn het zonder krans kan stellen, en Astrid het zonder begeleiding kan doen. Kijk en luister maar even mee …
Peter
Thrillers
Merkel en Sarkozy hebben het beloofd: 2012 belooft een spannend jaar te worden. Dat is dan maar te hopen want van de drie thrillers die ik recent las, heb ik niet echt wakker gelegen.
“Drie seconden” is de vijfde thriller van het Zweedse schrijversduo Anders Roslund en Börge Hellström. Het verhaal draait rond een criminele infiltrant. De ontknoping is echter totaal ongeloofwaardig. Dit boek verdient evenveel aandacht als de titel. Ergens las ik dat de auteurs steeds beter worden met elk nieuw werk. Nou, dan zal ik nog een tijdje moeten wachten…
SuperHeavy
Ik word oud. Correctie! Ik word ouder. Vroeger zou ik maanden op voorhand geweten hebben dat er een nieuw album van mijn favoriete zanger zat aan te komen. Nu heb ik slechts per toeval de “release” ontdekt – weliswaar enkele weken na verschijning – van een nieuwe CD waarop Mick Jagger meezingt.
Super Heavy is een rocksupergroep die bestaat uit Mick Jagger, Joss Stone, Dave Stewart, Damian Marley en A. R. Rahman. De muzikale stijl van de band varieert sterk, van reggae tot ballads tot Indiase muziek.
In deze tijden van verwarring is het prettig om te horen dat de samenwerking tussen artiesten uit verschillende culturen kan leiden tot een product dat superieur is aan het talent van elke individuele muzikant. En ook al is de boodschap bijwijlen licht, de betekenis van een dergelijke samenwerking zou zwaar moeten zijn. SuperZwaar zelfs! Geniet ze…
Dreading …
“Dreading to begin the last chapter?” Heb je dat ook wel eens dat je met tegenzin aan het laatste hoofdstuk van een goed boek begint omdat je weet dat na de laatste bladzijde een wereld eindigt waarin je zo graag hebt vertoeft, maar waarvan je onvermijdelijk afscheid moet nemen.
“The Help” van Kathryn Stockett is zo’n boek. Het speelt zich af in het zuiden van de Verenigde Staten ten tijde van de segregatie. Het is het verhaal van twee zwarte keukenmeiden en een blanke dame die zich langzaam aan verzetten tegen een geordende maar onrechtvaardige wereld, waarin de meesten tevergeefs het status quo najagen. “The Help” is geen bitter boek. Het is integendeel diepmenselijk en laat je menig maal schateren, maar zonder de problematiek van de rassenscheiding ook maar op enige wijze te willen bagatelliseren. Een klein meesterwerk!
Gek genoeg hadden zowel mijn schoonzus als ik hetzelfde boek gekozen voor onze autorit naar het zuiden, die ons o.a. tot in Jackson (Mississippi) bracht: het centrale stadje in deze keukenmeidenroman.
Het Athene van het Zuiden
Weer al iets dat ik van mijn “bucket list” kan schrappen. Heb je er ooit aan gedacht het Parthenon op de Acropolis te aanschouwen? Geen nood! In Nashville Tennessee staat een replica op ware grootte. En niet zo’n tot tempel verheven armoedige stapel stenen die de verbeelding van een Gestalt psycholoog noodzaakt om er een florissant geheel van te maken, maar wel een keurig uit beton opgetrokken bouwwerk dat netjes geschilderd, en vrij van toeristenzwermen, gratis in een wijds stadspark staat te pronken voor elke kunstminnende toerist die van de oudheid op een frisse manier houdt.
Swamp Dogg
Het feest ter herdenking van de Amerikaanse onafhankelijkheid is gepasseerd en we hebben er een stel leuke foto’s van de parade op Constitution Avenue aan over gehouden, maar toch zal ik 4 juli 2011 vooral
blijven herinneren als de dag waarop ik voor het eerst kennismaakte met de muziek van Swamp Dogg.
Swamp Dogg, thans 69 jaar oud, is een zanger uit Virginia die al meer dan 50 jaar aan de weg timmert, maar nooit het grote succes heeft gekend. Hij omschrijft zichzelf als “the most succesful failure of all times”. Hij heeft alle dingen gedaan zoals de grote artiesten maar nooit het rijk van de sterren vervoegd. Toch heeft hij één klein succesje geboekt: de platenhoes van zijn album “Rat On” uit 1971 werd verkozen tot één van de lelijkste albumhoezen allertijden. Succes schuilt soms in een beetje lelijkheid.
Boekenverdriet
Heb je dat ook wel eens? Dat je een boek wil dichtklappen, tegen de muur smijten en erop wil trappen alsof het een brandende peuk betrof. Om dan de dag nadien toch maar weer enkele bladzijden om te slaan omdat je nieuwsgierig bent naar het verder verloop. “The Time of Our Singing” van Richard Powers is een lastig boek, met een moeilijke woordenschat, vaak onbegrijpelijke beeldspraak en heel weinig dialogen. Op de achterflap staat nog vermeld dat dit het meest toegankelijke werk is van de auteur.
“The Time of Our Singing” is het verhaal van een gemengde joods-zwarte familie tegen de achtergrond van een conservatief racistisch naoorlogs Amerika. Een boek waar je in elk geval niet vrolijker van wordt.
Time warp
Tijd en ruimte vormen een continuüm dat kan gebogen en gevouwen worden en waarbinnen een waarnemer zich discreet kan verplaatsen, relatief tot zulke factors als beweging en gravitatie. Na het aanschouwen van onderstaande foto’s bevind ik me terug op de campus van de VUB en bemerk met plezier dat de economische, sociale en politieke wetenschappen (ESP) nog steeds veilig opgeborgen zijn in het zo vertrouwde gebouw C en dat het rectoraat nog steeds die voorname sigaar is van waaruit kennisverwerving wordt aangestuurd.
Hier zal ik voor het eerst in aanmerking komen met het principe van vrij onderzoek. Principe dat overigens ingeschreven staat in de statuten van de VUB en dat zo goed verwoord wat ik reeds onbewust aanvoelde maar tot dan nog niet verwoord had gezien.
“Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken”. (Henri Poincaré)
Peter
Acoustic Africa
Het Lisner Auditorium behoort tot de George Washington Universiteit. Het is een plaats waar we graag komen aangezien er vaak muziek, dans en andere culturele evenementen worden geprogrammeerd die bij onze smaak aansluiten. Donderdag jongsleden stond daar Acoustic Africa met Oliver Mtukudzi, Habib Koité en Afel Bocoum op de affiche. Het werd een spectaculaire show met focus op de rijkdom van de Afrikaanse gitaartraditie.