Wie Marsalis zegt, denkt aan Jazz, althans in de Verenigde Staten. We hebben het geluk gehad een concert van Ellis Marsalis Jr. en zijn zoon Jason te mogen bijwonen, wederom in Howard Theatre, en bovendien in goed gezelschap. Ellis Marsalis heeft in totaal zes zonen waarvan vier eveneens bekende jazzmuzikanten zijn: Branford, Wynton, Delfeayo en Jason. Zo vader, zo zoon!
Category: Kunsten
B.B. King
Het was met veel verwachting dat we uitkeken naar het optreden van B.B. King in “Howard Theatre”. Dit theater is pas dit jaar heropend en heeft in het verleden grote zwarte artiesten – zoals Duke Ellington, Billy Eckstine en Ella Fitzgerald – op de affiche gehad. Een optreden van de 87-jarige B.B. King in dit historisch pand leek ons dus passend. Alleen is B.B. King niet meer de artiest die hij vroeger was. Causerend, reminiscerend en met begerige blik naar vrouwelijk schoon slenterde hij door zijn set. Er vielen meer woorden dan riffs! En meer gebabbel dan gezang, maar dat zich evenwel niet verder uitstrekte dan de voorste rijen van de zaal.
Istanbul
Er is geen betere aanvulling op een kort stadsbezoek dan enkele romans waarin de te bezoeken stad centraal staat. Onze “city trip” naar Istanbul werd zoveel malen interessanter na het lezen van volgende romans: “Istanbul Passage”, “The Bastard of Istanbul” en “The Istanbul Puzzle”.
“Istanbul Passage” van Joseph Kanon is een literaire thriller die zich afspeelt in het Istanbul van onmiddellijk na de tweede wereldoorlog. De naoorlogse stad is neutraal, maar wel een bron van geruchten, en overgeleverd aan de veiligheidsdiensten van de nieuwe grootmachten. Iedereen kijkt naar iedereen, en iedereen heeft geheimen, contacten en duistere kanten.
De hoofdpersoon, Leon Bauer, is een tabakshandelaar en soms een spion. Hij krijgt de opdracht een Roemeense oorlogsmisdadiger met kennis van geheime Sovjetafspraken enkele dagen in Istanbul onder te brengen, in afwachting van een uitlevering aan de Verenigde Staten. Niets echter loopt zoals het hoort en Leon Bauer dreigt in een web van Amerikaanse, Russische en Turkse veiligheidsagenten verstrikt te geraken.
Wolftrap
“Wolftrap” is een domein even buiten Washington DC. Het is onze favoriete stek voor het meepikken van enkele zomerconcerten. Dat is nu na drie jaar al een ware traditie geworden. Meestal kopen we een plaatsje op “the lawn”, t.t.z. op het gazon, waar we ons tussen de rest van de meute volproppen met spijs en drank (vooral dat laatste).
De affiche verraadt doorgaans de samenstelling van het publiek. Bij “Earth, Wind and Fire” was het een overwegend zwart publiek, bij “The Gipsy Kings” kwamen voorspelbaar veel latino’s opdagen en bij het dubbelconcert “Colbie Caillat” en “Gavin DeGraw” hadden klaarblijkelijk veel blanke tienermeisjes de toestemming gekregen voor het bijwonen van hun eerste concert.
Zomaar …
Zomaar …
Peter
Donna and Chuck: †
Er is deze week weer heel wat gebeurd in het wereldje van de muziek. En dat heb ik het niet over de eliminatie van Joshua Ledet in “American Idol”, maar wel over Donna Summer en Chuck Brown. Beiden zijn deze week gestorven. Donna Summer was in mijn tienerjaren allerminst mijn popidool, wel integendeel, want in die tijd was disco beluisteren taboe en vooral onbespreekbaar (wou je jezelf de hoon en toorn van je vrienden besparen).
Nu, zoveel jaren later, luister ik met plezier en met een zekere mildheid naar de vroegere hits van Donna Summer. Bekijk in de onderstaande videoclip vooral de kledij van het achtergrondkoor. Die dames lijken wel weggeplukt uit het eerste het beste warenhuis met het verzoek iets te doen op de achtergrond van een bekende zangeresje.
Retro? Yes, please!
Het moet nu alweer van 2003 geleden zijn dat ik plots tussen mijn digitale muziekcollectie het album “The Soul Sessions” van Joss Stone ontdekte en bij mezelf dacht: “waar heeft Astrid die schitterende muziek uit de jaren 70 gevonden?” Wist ik veel dat dit het debuutalbum van een nieuwe zangeres was. Thans zijn er weer twee nieuwe albums op de markt met een duidelijke knipoog naar vroeger.
“Home Again” van Michael Kiwanuka is zo’n plaat met een uitgesproken retrosfeer. Laat dit debuut aan een leek horen, en die zweert op het hoofd van zijn schoonouders dat het om een oude soulplaat uit de vroege jaren zeventig gaat. De liedjes doen bij momenten denken aan Otis Redding, Bill Withers en de Temptations. Beluister maar eens “Tell Me A Tale”. Het is alvast een juweel van een song om de plaat mee te openen. Kiwanuka klinkt er aanzienlijk volwassener uit dan zijn leeftijd doet vermoeden – hij is pas 24 – en het jazzy nummer is stijlvol ingekleurd met viool, sax, Rhodes-piano en, jawel, panfluit. Helaas wordt de plaat minder naar het einde toe. We zijn dan ook vooral benieuwd naar zijn opvolger want deze jonge Oegandees – zijn ouders ontvluchtten het regime van Idi Amin – heeft een grote toekomst voor zich.
Nederlandsche boeken
Hieronder volgt een lijstje van recent verteerde Nederlandsche boeken in volgorde van leesplezier, met het beste boek als laatste.
“De Literaire Kring” van Marjolijn Februari is eigenlijk een boek over een ethisch probleem en zeker niet een literaire thriller zoals de achterflap laat vermoeden. Hoe ver kan men gaan bij het nastreven van winst? En wat zijn de reacties van de samenleving – gepersonifieerd door een klein aantal burgers in een begoed Nederlands dorp – als de gevolgen van onethisch handelen vooral slachtoffers overzee maakt? Een interessant thema maakt evenwel nog geen interessant boek. Toch heb ik het graag ter hand genomen, want geen beter slaapmiddel dan de “Literaire Kring”. Aanbevolen voor insomnia lijders!
“Godenslaap” van Erwin Mortier en “Geheime Kamers” van Jeroen Brouwers hebben alvast één ding gemeen: wie houdt van beeldspraak en lange zinnen volgepropt met een overvloed aan bijvoeglijke naamwoorden zal in beide boeken ruim aan zijn trekken komen. “Godenslaap” kijkt terug op de gruwel van de Eerste Wereldoorlog aan de hand van een verstoorde moeder/dochter-relatie, waarbij de dochter ook nog eens een grote verliefdheid meemaakt te midden van het puin van het kapotgeschoten Ieper. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de dochter die op negentigjarige leeftijd terugblikt op die tumultueuze periode uit haar leven.
Dichten zonder u …
De 2011 prijs van de Turing Nationale Gedichtenwedstrijd is pas uitgereikt aan de Belg David Troch, die momenteel ambassadeur is van de poëzie van de stad Gent. Aan de hoofdprijs is een geldsom verbonden van 10.000 Euro. Geïnspireerd op het winnende gedicht, heb ik alvast mijn bijdrage voor 2012 klaar. Mijn kassa zal rinkelen.
AB got talent!
Een goed pak friet behoeft geen mayonaise, net zoals goede wijn het zonder krans kan stellen, en Astrid het zonder begeleiding kan doen. Kijk en luister maar even mee …
Peter