Category: Kunsten

Toemetoch, nu heb ik waarschijnlijk al de twee beste concerten van het jaar gezien, en telkens heb ik mijn camera vergeten. Twee overigens zeer verschillende concerten.

“Thievery Corporation” was mij aangekondigd als een groep die “lounge” speelt. Toen ik de 9.30-club verliet, kon ik slechts bedenken dat dit de halve waarheid was. Thievery Corporation speelt misschien wel “lounge” maar dan wel “lounge on steroids”. Overigens lang geleden dat ik nog zo’n overtuigende naakte bassist op de scene gezien heb! Wie goed kijkt vindt Astrid en een “klein beetje van mij” terug in twee van drie bovenstaande foto’s. Washingtonians zullen nog een paar andere Belgen herkennen!

Continue reading “Lounge & jazz on steroids”

“Wolftrap” is een domein even buiten Washington DC. Het is onze favoriete stek voor het meepikken van enkele zomerconcerten. Dat is nu na drie jaar al een ware traditie geworden. Meestal kopen we een plaatsje op “the lawn”, t.t.z. op het gazon, waar we ons tussen de rest van de meute volproppen met spijs en drank (vooral dat laatste).

De affiche verraadt doorgaans de samenstelling van het publiek. Bij “Earth, Wind and Fire” was het een overwegend zwart publiek, bij “The Gipsy Kings” kwamen voorspelbaar veel latino’s opdagen en bij het dubbelconcert “Colbie Caillat” en “Gavin DeGraw” hadden klaarblijkelijk veel blanke tienermeisjes de toestemming gekregen voor het bijwonen van hun eerste concert.

Continue reading “Wolftrap”

Zomaar …

Peter

Het moet nu alweer van 2003 geleden zijn dat ik plots tussen mijn digitale muziekcollectie het album “The Soul Sessions” van Joss Stone ontdekte en bij mezelf dacht: “waar heeft Astrid die schitterende muziek uit de jaren 70 gevonden?” Wist ik veel dat dit het debuutalbum van een nieuwe zangeres was. Thans zijn er weer twee nieuwe albums op de markt met een duidelijke knipoog naar vroeger.

“Home Again” van Michael Kiwanuka is zo’n plaat met een uitgesproken retrosfeer. Laat dit debuut aan een leek horen, en die zweert op het hoofd van zijn schoonouders dat het om een oude soulplaat uit de vroege jaren zeventig gaat. De liedjes doen bij momenten denken aan Otis Redding, Bill Withers en de Temptations. Beluister maar eens “Tell Me A Tale”. Het  is alvast een juweel van een song om de plaat mee te openen. Kiwanuka klinkt er aanzienlijk volwassener uit dan zijn leeftijd doet vermoeden – hij is pas 24 – en het jazzy nummer is stijlvol ingekleurd met viool, sax, Rhodes-piano en, jawel, panfluit. Helaas wordt de plaat minder naar het einde toe. We zijn dan ook vooral benieuwd naar zijn opvolger want deze jonge Oegandees – zijn ouders ontvluchtten het regime van Idi Amin – heeft een grote toekomst voor zich.

Continue reading “Retro? Yes, please!”