In februari van dit jaar waren we in Hawaii. De bedoeling was dat ik het naar de eilanden vernoemde boek van James Michener zou uitlezen tijdens ons kort verblijf aldaar. Ik had duidelijk het kleine lettertype – gedrukt op wel meer dan duizend pagina’s – onderschat. Pas begin december heb ik de laatste pagina omgedraaid. Echter, geen bladzijde heb ik me verveeld: door een vakkundige mengeling van geschiedenis en fictie bindt de auteur de lezer aan zijn verhaal. Ik weet nu alles over de opeenvolging van volkeren die op de kusten van Hawaii zijn beland en waaruit een nieuw ras van “golden men” is ontsproten.
Category: Kunsten
Astrid & Jordan
Het is nu al even, zonet, daarnet, maar nu toch al een tijdje, dat we er nog waren, gezellige tijd, gedane tijd, vervlogen tijd, maar in geen tijd, intieme gedachten en verzonken herinneringen, met bewegende plaatjes terug tot leven gebracht.
Peter
Daar gaan we weer…
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan
Wederom inpakken op een zonnige dag
Aan de rand van afscheid nemen staan
Gekleefd tussen duim en wijsvinger, de zoekgeraakte stift,
het slordig geschreven bestemmingsadres
Pakken te zwaar, dozen te vol, Gent nog ver
Verhuizen als een veelvoud van opgeborgen ervaringen
Astrid’s Music Class 2012/2013
“It has been a ride“. Kinderen die amper een jaar terug niet meer dan wat interesse hadden voor muziek, nu op piano, gitaar en blokfluit te zien spelen, is een klein mirakel. En hoe ze reeds met volle aandacht de noten op de partituur volgen, blijft een raadsel voor mij. Abracadabra omgetoverd tot vrolijke deuntjes. In België herinner ik me de muziekles als een straf en notenleer als een vreselijk oponthoud voor meer belangrijke zaken. Maar hier is het de liefde voor muziek die telt, die de kinderen aanspreekt, en hun doet uitkijken naar hun wekelijkse muziekles. En waarschijnlijk ook naar Astrid, die hun telkens weer een klein beetje bemoedert. “I was really flabbergasted“.
Moerasdrift
“intussen… BLOG” gaat vreemd. Deze week bezetten drie broers en een vader – de familie Staes – de blog met vier gedichten uit hun eerste gezamenlijke en geniale bundel: “Moerasdrift” (alleen te verkrijgen bij de betere Belgische boekhandel, ttz de Groene Waterman in Antwerpen). Spaar uw lof en commentaar niet!
Moerasdrift
moe-ras-drift (de; m; meervoud moerasdriften)
1. gevoel dat iemand overkomt bij het naar buiten kijken (uit trein, vliegtuig…) en alles voorbij zien gaan zonder details te kunnen ontwaren 2. honger naar meer, roep om verduidelijking 3. toestand waarin iemand zonder vooropgesteld doel of bestemming zich laat meevoeren zonder angst te zinken
Guido, Filip, Jef, Pieter Staes
Zelf ook een gedicht op “intussen… BLOG” plaatsen? Ken geen vrees! Plaats ze hieronder als reactie, of zend ze in voor plaatsing als een afzonderlijk bericht.
Peter
Ana Popovic
“First impressions often lie, they always fool the naked eye!” Voor ons op de bühne staat Ana Popovic. Iets lijkt niet te kloppen. Ana Popovic lijkt eerder thuis te horen in de dure winkels van “Friendship Heights“, een meer sjieke buurt aan de rand van Washington DC. Ik zie ze eerder op haar hoge hakjes in een winkel van Louis Vuitton of Jimmy Choo dan op het podium van de “Bethesda Blues & Jazz Supper Club.” Maar dan begint ze op haar Fender Telecaster te spelen en langzaam daagt het me waarom ze de bijnaam “the Serbian scorcher” draagt: haar gitaarspel is verschroeiend. En de kleine pasjes naar de micro – als van een dame die met grote spoed op te hoge schoentjes naar het toilet moet – nemen we er graag bij.
Koninginnedag / Koningsdag
Weer al eens hebben we iets prettigs voor het laatst meegemaakt! Niet alleen omdat het voor ons de laatste Nederlandse feestdag in Washington D.C. wordt, maar ook omdat het vanaf volgend jaar Koningsdag zal heten en op 27 april zal worden gevierd. Astrid was de ster van de Nederlandse ambassade en gaf met “het Wilhelmus” extra cachet aan deze heuglijke gebeurtenis van onze noorderburen. Kijk maar even mee … en wie goed luistert, hoort mijn harmonieuze samenzang bij de aanhef. “Enjoy!”
Afro-Cuban All Stars
Muziek als bindmiddel voor een goed gevoel tussen de mensen. De latino’s kunnen het. Ik wordt aangetrokken door de gloed van de dansvloer en de belofte van een later in te willigen begeerte. De “Afro-Cuban All Stars” beginnen langzaam, drijven het tempo en het enthousiasme langzaam op, om uiteindelijk iedereen aan het dansen te krijgen. Het beeldmateriaal is beperkt maar voldoende voor een impressie van een plezierige avond.
Je bent nooit te oud om te genieten. Zolang de salsa draait, het hoofd spint en de benen volgen, ben je jong als weleer. Alleen de spierpijn van de volgende dag bewijst het tegendeel. Ten dele!
Schilderes-zangeres
In de poësis had ik een leraar Nederlands die dweepte met priester-dichter Guido Gezelle. Om een mij onbekende reden benadrukte hij steeds dat priester-dichter met een koppelteken wordt geschreven en niet aan elkaar. Welnu, naar analogie ken ik sinds kort een schilderes-zangeres, of als je dat liever hebt, een zangeres-schilderes. Geniet ervan en laat maar weten waar je voorkeur naar uitgaat!
… from Ghent to Aix
Sprakeloos. Ik ben sprakeloos. Mijn gesprekspartner in de Finse ambassade, een dame uit Engeland, vertrouwt me toe, zodra ze verneemt dat Gent mijn thuisstad is, dat ze vroeger op de schoolbanken het gedicht “How they Brought the Good News from Ghent to Aix” heeft geleerd. Ik heb nog nooit van dit gedicht gehoord. Als ze mijn verbijstering merkt, voegt ze er aan toe dat zowat elke leerling in het Engels onderwijs vroeg of laat met dit gedicht wordt geconfronteerd. Nou breekt mijn klomp. Mijn geliefde stad, die in een vreemd land, deel uitmaakt van het schools vermaak, zonder dat ik daar ook maar het geringste vermoeden van heb.