Een hete leesherfst

Hieronder staan drie detectives om de aangekondigde stakingen – zonder veel gepieker over onze nationale politiek – te overbruggen. Je kan er immers ook thuis altijd een hete herfst van maken op een aangename manier!

1. “The Coroner’s Lunch” van Colin Cotteril

Na het lezen van het eerste blad (hieronder) wist ik het al: hier ga ik van genieten.

Colin Cotteril - The Coroner's Lunch“People’s Democratic Republic of Laos, October 1976

Tran, Tran and Hok broke through the heavy end-of-wet season clouds. The warm night air rushed against their reluctant smiles and yanked their hair vertically. They fell in a neat formation, like sleet. There was no time for elegant floating or fancy aerobics; they just followed the rusty bombshells that were tied to their feet with pink nylon string.

Tran the elder led the charge. He was the heaviest of the three. By the time he reached the surface of Nam Ngum reservoir, he was already ahead by two seconds. If this had been the Olympics, he would have scored a 9.98 or thereabouts. There was barely a splash. Tran the younger and Hok-the-twice dead pierced the water without so much as a pulse-beat between them.

A quarter of a ton of unarmed ordnance dragged all three men quickly to the smooth muddy bottom of the lake and anchored them there. For two weeks, Tran, Tran and Hok swayed gently back and forth in the current and entertained the fish and algae that fed on them like diners at a slow moving noodle stall.”

Geef toe: deze introductie is om zich te verkneukelen in wat komen gaat.

Continue reading “Een hete leesherfst”

Gelezen in het najaar 2014

Niccolò Ammaniti - Ik Ben Niet BangIk ben niet bang” van Niccolò Ammaniti is een van de betere boeken die ik in 2014 gelezen heb. Het verhaal speelt zich af tijdens de heetste zomer van de 20ste eeuw in een klein dorpje in Zuid-Italië. Er staan amper vijf huizen.

Terwijl de ouderen binnen schuilen tegen de hitte, trekken zes kinderen er met hun fietsen op uit, in de door de zon geteisterde, desolate omgeving. Wanneer ze in een verlaten en onbewoonde boerderij op onderzoek uitgaan, stuit de negenjarige Michele Amitrano op een geheim, een geheim dat zo indrukwekkend en zo verschrikkelijk is dat hij niemand erover durft te vertellen. Om in het reine te komen met zijn ontdekking, moet Michele over morele dilemma’s heen stappen en de strijd aangaan met zijn geweten.

“Ik ben niet bang” is een schitterende “Coming of Age”-roman, waarbij de auteur zich op verbluffende wijze verplaatst in de geest van een kleine jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen onschuld en medeplichtigheid.

Continue reading “Gelezen in het najaar 2014”

Backup man

Dat vrouwen emotionele wezens zijn, wist ik al langer. Mocht hij nog leven, dan zou Franz Liszt dit zeker beamen. Tijdens zijn hoogtijdagen verscheurden de vrouwen zijn zijden zakdoekjes en fluwelen handschoenen om onder mekaar te verdelen als souvenir aan zijn concerten. Zeker droomden ze tijdens zijn bravourestukjes dat hij hun lichamen beroerde met zijn vingervlug handspel.

Continue reading “Backup man”

Viola organista

Moregem: Sint-PietersstoelWat een sensatie! Ik zit hier in het pittoreske Sint-Pietersstoelkerkje van Moregem, voor de gelegenheid omgetoverd tot een kleine concerthal. Sławomir Zubrzycki speelt op zijn viola organista. Dit instrument klinkt als een viola da gamba, maar ziet eruit als een klavecimbel.

De viola organista werd ontworpen door Leonardo Da Vinci. Door de eeuwen heen waagden verschillende instrumentenbouwers zich aan een eigen versie, maar meestal belandde het even snel weer in de vergetelheid. Geen enkel van die instrumenten werd bewaard. Met alleen maar de plannen van Leonardo Da Vinci en overgebleven partituren, bouwde de Poolse pianist, componist en instrumentenbouwer Sławomir Zubrzycki zijn eigen exemplaar.

Continue reading “Viola organista”

Lake Street Dive

Heb je dat ook wel eens dat je een nummertje wel honderdmaal beluistert en je er schijnbaar geen genoeg van krijgt? “Rich Girl” van “Lake Street Dive” (LSD?) pleziert me tijdens mijn dagelijkse pendel, in bed, tijdens de pauze op het werk en in de rij bij de bakker. Het is een cover van “Hall & Oates” uit 1977, maar klinkt bijzonder fris en hedendaags.

Het is de vreemde mix van de sfeer van het repetitiekot, de verzorgde beelden, het professionalisme van de bandleden, en de kracht van de zang die “Rich Girl” bijzonder aantrekkelijk maakt en het bloed voorwaarts stuwt. Op sommige momenten overstijgt de zangeres zichzelf: een pauw die haar schittertende tooi laat zien! Een pareltje, en ik hoop dat jij er even intens kan van genieten.

Continue reading “Lake Street Dive”

Zomerliteratuur

Michel Faber - The Crimson Petal and the WhiteAmai, met “The Crimson Petal and the White” van Michel Faber heb ik intussen een haat-liefde-verhouding: niet slecht genoeg om aan de kant te schuiven, maar ook niet goed genoeg om er fors in door te lezen. Het is het verhaal van twee sterk contrasterende vrouwen  in Victoriaans Engeland. Agnes brengt haar dagen door in ledigheid en kijkt vooral uit naar het “seizoen” in de hoofdstad: die tijd van het jaar waarin de bourgeoisie zich vermaakt met theater, toneel en private “high society events”. Sugar daarentegen is een intelligente hoer die de maîtresse wordt van Agnes’ man: een ietwat protserige parfumfabrikant.

Continue reading “Zomerliteratuur”