Thrillers

Een goed boek, daar krijg je toch geen genoeg van. Maar als je in het wild leest, zoals ik soms placht te doen, moet je behoorlijk wat geduld hebben vooraleer je weer op een parel stuit. En alzo is geschied!

Laura Lippman – Als ik weg ben

Laura Lippman - Als ik weg benDit boek zat bij een pakket van De Morgen. Vijf thrillers voor de prijs van twee. Goedkoop is vaak duurkoop, en zo is het me ook met deze aankoop vergaan, ik heb het alleen maar uitgelezen omdat ik koudweg vergeten was deze zomer genoeg leesplezier in de reistassen te proppen. En ook al omdat mijn eega niet snel genoeg vorderde in haar roman tijdens de trip.

Geen greintje spanning. Geen moment dat ik haastig de bladzijden omsloeg. Zodra ik klaar was, heb ik het boek gedumpt in een hotel in Ella (Sri Lanka), maar niet zonder een ander boek uit de kast te halen voor het vervolg van onze excursie. Op de achterflap las ik dat de auteur getrouwd is met een scenarist van “The Wire”. Welnu, die twee hebben alvast niet veel tips met elkaar uit uitgewisseld!

En, oh ja, het verhaal gaat over een verdwijning, maar dat kon je op de voorflap ook al lezen.

Continue reading “Thrillers”

Een streepje muziek

Je hoeft niet altijd te betalen voor goede muziek.

Mo & Grazz. Hij is een Gentenaar en zij komt uit Philadelphia. Hij is een scratcher en zij een zangeres. Ik heb ze laatst gezien in “Jazz in ‘t Park” en ze hebben er de pannen van het dak gespeeld. Luister maar mee naar een beetje authentieke soul.

Mo & Grazz – Move On

Vulfpeck daarentegen spelen funk. Deze groep wordt niet gedraaid op de radio, maar hun concerten trekken volle zalen. Zij hebben Spotify in 2014 een loer gedraaid door Sleepify – een album met 10 geluidloze nummers van 30 seconden – op de muziekdienst te plaatsen. Vervolgens hebben ze hun fans gevraagd zoveel mogelijk naar het “stille” album te luisteren. De stunt heeft hen geen windeieren gelegd. Spotify betaalt per beluisterde klik en de band verdiende alzo 20.000 USD. Los daar van hebben ze best wel wat aardige nummers.

Vulfpeck – 1612

Continue reading “Een streepje muziek”

Zomeroverbrugging

Heb je een paar ideeën nodig om de rest van de zomer al lezend te overbruggen, dan staan hieronder al vast wat tips over “wat zeker niet”, “wat misschien” en “wat zeker wel” te lezen. Hopelijk heb je er iets aan. Laten me ook weten waar jouw ogen thans over rollen!

Gregory David Roberts – The Mountain Shadow

Gregory David Roberts - The Mountain ShadowOh, dit boek kwam als een totale verrassing. Slechts bij toeval kreeg ik te horen dat Gregory David Roberts een opvolger had bedacht voor zijn meesterlijk debuut “Shantaram”. Dat boek had me volledig ingepalmd. Ik heb het toen meer geademd dan gelezen.

En nu, is er dus de opvolger: “The Mountain Shadow”. De enige gelijkenis met zijn voorganger is dat het ook een dikke turf is van een kleine 900 bladzijden, maar daar houdt het dan ook zo wat mee op. Dit boek is verveling op papier. Het hoofdpersonage is tweedimensionaal geworden, een schurk die van zijn motorfiets houdt, wiens liefje onbereikbaar blijft en af toe wat nood heeft aan wat keukenfilosofie op de top van een berg ergens buiten Mumbai. Nee, hier ben ik niet warm van geworden.

Aan al wie “Shantaram” reeds gelezen heeft: koester de herinnering, maar laat de “Mountain Shadow” links liggen!

Continue reading “Zomeroverbrugging”

Gent Jazz – Trixie Whitley

Tja, die twee kaarten voor Trixie Whitley waren een impulsaankoop geweest. Pas nadien surfte ik wat op internet om te kijken wat me te wachten stond. En het beviel me niet. Haar stem bekoorde me slechts matig en veel van haar songs klonken me te chaotisch in de oren. En toch heb ik van het optreden op Gent Jazz genoten. Ook al waren ze maar met twee, Trixie en haar drummer (tevens pianist en basgitarist) hebben me bij wijlen aangenaam verrast met hun stevige “wall of sound”. Dit was goed, maar ook weer niet zo goed, dat ik me onmiddellijk na het concert enkele songs van Trixie zou aanschaffen, ook als is ze een half-Gentse. En toch twijfel ik, want nu, terwijl ik dit stukje schrijf, heb ik enkele fimpjes op YouTube gezien die ik wel best kan pruimen. Kijk maar even mee.

Continue reading “Gent Jazz – Trixie Whitley”

Gent Jazz – Miles Mosley

Oh ja, ik heb Grace Jones op de openingsdag van Gent Jazz gezien, maar dat was meer show dan muziek. Ik moet het haar wel nageven: op je 69ste in body paint op het podium verschijnen, dat zullen weinigen haar nadoen. Bij momenten pure waanzin! Jammer echter dat de vele verkleedpartijen bij wijlen het ritme uit de show haalden.   

Die dag heb ik echter muzikaal meer genoten van Miles Mosley en zijn band. Illustere onbekenden, maar het voelde direct goed aan. De band sloeg aan bij het publiek, en reeds vroeg op de dag werd er gedanst voor het podium. Niet dezelfde show als Grace, maar wel betere muziek. En daar zijn we toch uiteindelijk voor gekomen, niet? 

video
play-sharp-fill

Peter

Absolutely COVFEFE

Heb je dat ook wel eens? Dat je iets of Facebook ziet, en je het later opnieuw wenst te bekijken, maar het absoluut niet meer terugvindt. Facebook schijnt dit soort narigheden opzettelijk te doen, om ons verslaafd aan het product te houden. Maar nu ben ik slimmer, en download ik onmiddellijk een filmpje dat me bevalt. Kijk maar even mee naar naar onderstaande dans. Om het met de woorden van Trump te zeggen: “absolutely COVFEFE”!

video
play-sharp-fill

Peter

Citadelic

Ha, zo heb ik het graag: een jazz festival op een onverwachte plaats, kleinschalig en met alle ruimte aan de muziek. We zijn hier in het Citaldelpark voor “Citadelic”, een nieuw jazzfestival in het bekendste park van Gent. Het podium is aandoenlijk, waarschijnlijk verrezen uit een bouwpakket van Ikea! Er staan niet genoeg stoelen en tafels, zodat het malse gras menig zitvlak verwelkomt. Aan de toog is het behelpen. Ik krijg met een dikke knipoog net iets te veel terug, want er is geen wisselgeld. En de plasticbekers laten zich niet gemakkelijk ontpakken. In de pauze schuift de band netjes mee aan in de rij voor het bier. Voor water en soft worden ze naar een andere rij verwezen. Amateurisme troef.

Continue reading “Citadelic”

Teambuilding

Deze week hadden we een teambuilding dag, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het eerder het karakter van een schoolreisje had: gezellig met de bus naar het monument van Waterloo en vervolgens naar de Koningin Elisabeth Muziekkapel. De boog kan niet altijd gespannen staan.

En je bent blijkbaar nooit te oud om te leren. Ik leefde tot nog toe in de overtuiging dat het lot van België pas beslist werd nadat Napoleon verslagen werd in Waterloo op 18 juni 1815. Maar blijkbaar werd het idee van het samenvoegen van de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden al bedisseld op het Congres van Wenen nadat Napoleon de slag bij Leipzig had verloren midden oktober 1813.

Continue reading “Teambuilding”

Olga Khokhlova & Pablo Picasso

Er loopt momenteel een schitterende tentoonstelling in Parijs over de invloed van Picasso’s eerste vrouw (Olga Khokhlova) op zijn werk. De expositie loopt nog tot 3 september 2017. Zeker een kijkje waard.

Olga Khokhlova werd geboren in Oekraïne  en maakte deel uit van het prestigieuze Russische ballet onder leiding van Serge Diaghilev. Ze leerde Picasso kennen in Rome in 1917 en touwde met hem het jaar erna in Parijs.

Olga was aanvankelijk het perfecte model tijdens Picasso’s meer klassieke periode. Ze werd vaak overpeinzend of melancholisch afgebeeld, een allusie op de moeilijke situatie in het thuisland en het verlies van sociale status door haar familie onder bolsjewistisch bestuur.

Continue reading “Olga Khokhlova & Pablo Picasso”