… the story of a family on the move
Heb je dat ook wel eens? Dat je iets of Facebook ziet, en je het later opnieuw wenst te bekijken, maar het absoluut niet meer terugvindt. Facebook schijnt dit soort narigheden opzettelijk te doen, om ons verslaafd aan het product te houden. Maar nu ben ik slimmer, en download ik onmiddellijk een filmpje dat me bevalt. Kijk maar even mee naar naar onderstaande dans. Om het met de woorden van Trump te zeggen: “absolutely COVFEFE”!
Peter
Ha, zo heb ik het graag: een jazz festival op een onverwachte plaats, kleinschalig en met alle ruimte aan de muziek. We zijn hier in het Citaldelpark voor “Citadelic”, een nieuw jazzfestival in het bekendste park van Gent. Het podium is aandoenlijk, waarschijnlijk verrezen uit een bouwpakket van Ikea! Er staan niet genoeg stoelen en tafels, zodat het malse gras menig zitvlak verwelkomt. Aan de toog is het behelpen. Ik krijg met een dikke knipoog net iets te veel terug, want er is geen wisselgeld. En de plasticbekers laten zich niet gemakkelijk ontpakken. In de pauze schuift de band netjes mee aan in de rij voor het bier. Voor water en soft worden ze naar een andere rij verwezen. Amateurisme troef.
Deze week hadden we een teambuilding dag, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het eerder het karakter van een schoolreisje had: gezellig met de bus naar het monument van Waterloo en vervolgens naar de Koningin Elisabeth Muziekkapel. De boog kan niet altijd gespannen staan.
En je bent blijkbaar nooit te oud om te leren. Ik leefde tot nog toe in de overtuiging dat het lot van België pas beslist werd nadat Napoleon verslagen werd in Waterloo op 18 juni 1815. Maar blijkbaar werd het idee van het samenvoegen van de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden al bedisseld op het Congres van Wenen nadat Napoleon de slag bij Leipzig had verloren midden oktober 1813.
Er loopt momenteel een schitterende tentoonstelling in Parijs over de invloed van Picasso’s eerste vrouw (Olga Khokhlova) op zijn werk. De expositie loopt nog tot 3 september 2017. Zeker een kijkje waard.
Olga Khokhlova werd geboren in Oekraïne en maakte deel uit van het prestigieuze Russische ballet onder leiding van Serge Diaghilev. Ze leerde Picasso kennen in Rome in 1917 en touwde met hem het jaar erna in Parijs.
Olga was aanvankelijk het perfecte model tijdens Picasso’s meer klassieke periode. Ze werd vaak overpeinzend of melancholisch afgebeeld, een allusie op de moeilijke situatie in het thuisland en het verlies van sociale status door haar familie onder bolsjewistisch bestuur.
Goede wijn behoeft geen krans. Moet je absoluut gezien hebben: Steve McCurry in de Beurs van Brussel. Nog tot 25 juni! Heel wat anders dan die huis-, tuin- en keukenkiekjes die we met zijn allen nemen.
Peter
We hebben er weer drie afgekauwd en doorgeslikt.
Jeroen Brouwers – Het Hout
“Buitengewoon”, “grote klasse”, “op elke bladzijde een pareltje”. Zo staat het er! De pers is weer eens lovend over de nieuwste roman van Jeroen Brouwers. Ik deel dit niet volledig, want ik had soms moeite met de bijzondere schrijfstijl die Brouwers in deze roman hanteerde. Er staan veel korte zinnen in, zinnen zonder werkwoord, onaffe zinnen en onuitgewerkte gedachten.
Die schrijfstijl past misschien goed bij de weifelende houding van de protagonist in “Het Hout”: broeder Bonaventura. Hij is een man van weinig karakter die begint als lekenleraar op een jongenspensionaat dat door kloosterlingen geleid wordt en die zich nogal makkelijk als broeder laat inlijven. Hij is getuige van seksueel misbruik maar hij zwijgt zoals iedereen. Toch zal contact met de buitenwereld hem zijn roeping in vraag doen stellen. Wat mij betreft, een halve aanrader.
En dat de mannelijke lezers zich nu eens laten horen! Herkenbaar?
Peter
Fantastisch vind ik het. Ik krijg er rillingen door. Onderstaande clip dateert van 2005, maar ik zie het nu pas voor het eerst. Het is een muziekclip van Ramses Shaffy, opgenomen vier jaar voor zijn dood. Binnen in de opnamestudio komt een oude frêle man. In de studio staan ook Liesbeth List, zijn compagnon de route, en de zanger Alderliefste. Je weet niet wat te verwachten. En dan zet hij een koptelefoon op en begint te zingen. Wow, die stem, ongebroken. Weg is het lijf dat niet meer mee wil. Er is alleen nog zang en passie, en de herinneringen aan een rijke carrière, die onuitgesproken door zijn omstaanders herkent en gedeeld wordt.
Ich habe nicht vergessen, dass ich mit einer Superfrau verheiratet bin.
Peter
Beste broer,
Morgen ben je jarig en ik heb speciaal een gedicht voor jou geschreven met als titel: “62 in Trumpiaanse tijden”. Je zult me alvast vergeven jouw jaardag, zulk een heuglijk moment, te koppelen aan de heer Trump, een verderfelijk man, daar zullen we het wel eens over zijn. Maar ik lees hier – in de nieuwste bloemlezing van de Nederlandse poëzie door Ilja Leonard Pfeijffer – dat gedichten niet moeten gaan over universele gevoelens, boterbloempjes, gierzwaluwen of korenvelden maar bij voorkeur ingebed worden in de actualiteit en de smerige wereld van de hedendaagse politiek.