… the story of a family on the move
Lake Tana
Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser’s knaap, gestaag
getraag, in het spoor van de vader
met een pelikaan als getuige
van een vangst die niet zal vergaan
Over “lake Tana” schuift al eeuwen
de visser, op een papyrusbootje, geknecht
gevecht, hopend op een zoon die zijn spoor
zal verlaten, met de pelikaan’s verzet
dat niet alles zomaar onderuit kan gaan
Hoera, “intussen… BLOG” gaat zijn twaalfde jaar in. Ook dankzij jullie, want voorbije commentaar geeft genoeg zuurstof voor verder schrijfsel in 2019. Aan inspiratie geen gebrek, want de nieuwe leefomgeving zorgt altijd wel voor iets verrassends.
We hebben met zijn tweetjes de streek tussen Chimay (Hainout) en Liessies (Hauts de France) verkend. Ik heb toch eens een paar keren mijn wenkbrauwen moeten fronsen. De fietsenmaker waar we onze elektrische fietsen huurden was bijzonder strikt t.a.v. het sluitingsuur. Wij werden – één minuut voor sluitingstijd – nog net binnengelaten. Maar een volgende klant – een vader met zijn zoontje op zoek naar een fiets voor het lang weekend – werd prompt de deur gewezen. Zonder pardon! En aan het pompstation moest ik aan de kassa vooraf betalen. 50 Euro. Evenwel kon de pomp niet exact dat bedrag afleveren. Zodat ik terug binnen moest voor het wisselgeld. 34 cent. Dat kan efficiënter, niet?
Hier zijn we weer met de lezerstatistieken van intussen… BLOG:
Ik kan alleen maar hopen dat jullie er in 2018 ook bij zullen zijn.
Peter
Soms moet je echt naar het buitenland om iets te leren over je eigen land. Zo ontdekte ik in Sri Lanka een auto waarvan ik nog nooit gehoord gehad. Maak kennis met de Pipe! Made in Belgium. En ja, het logo was wel degelijk een pijp. De Pipe werd aan het begin van de 20ste eeuw vervaardigd in Brussel. Naar het schijnt hadden Leopold II en Albert I ook een Pipe. Het waren voor die tijd zeer moderne wagens en de Pipe werd naar vele landen geëxporteerd, maar tijdens de eerste wereldoorlog werd de fabriek gedeeltelijk verwoest. Pogingen tot een doorstart na WO I kenden evenwel geen groot succes.
Zo is het wel genoeg geweest. In Anuradhapura staarden ze allen beaat naar de hoogste takken van een boom. Zo’n boom waarvan aangenomen wordt dat Boeddha er onder leviteerde. Kortom, een heilige boom dus. En in Kandy verdrongen de gelovigen zich voor een schrijn waarin de tand van Boeddha wordt bewaard. Even vreesde ik voor een stampede wanneer het schrijn werd geopend, en het relikwie zichtbaar werd. Let wel het relikwie, en niet de tand, want het relikwie bestaat uit meerdere doosjes die in elkaar passen, en slechts het kleinste doosje bevat de tand. Alle doosjes blijven uiteraard ongeopend. En voor zoveel zottigheid staan de mensen hier met honderden geduldig aan te schuiven. In een andere tempel wordt mijn vrouw de toegang geweigerd omdat haar mouwen net iets te kort zijn. “The rules are in the eye of the beholder”.
Wat een museum! Hier heb ik van genoten: het Vasa museum in Stockholm. Vasa is een Zweeds oorlogsschip dat op 10 augustus 1628 voor het eerst de haven van Stockholm verliet en… nagenoeg onmiddellijk zonk. Het werd in 1961 terug boven water gehaald. Het is het enige schip uit de 17de eeuw dat zo goed bewaard is gebleven.
Je moet geen groot scheepsbouwer zijn om te zien waarom het toentertijd mis is gegaan. Op de tweede etage van het museum sta je ongeveer op de hoogte van de waterlijn. Welnu, de achtersteven rijst daar nog vijf etages boven uit. Het zwaartepunt van het schip ligt dus duidelijk te hoog.
Madeira heeft ook wel wat minkantjes en die hebben niet zo zeer met plaatsen dan wel met mensen te maken.
Het begon al bij het autoverhuurkantoor “Goldstar” op de luchthaven. Via internet hadden we voor de optie gekozen om de wagen met een volle tank af te halen en met een volle terug te brengen. De vrouw aan de balie gaf echter aan dat we voor een andere formule hadden gekozen, met name volle tank krijgen – volgetankt tegen hun prijzen weliswaar – en lege tank terugbrengen. Wie wil nu in godsnaam zoiets? Hoe het ook zij, de vrouw wou niet wijken en heeft ons haar contract opgedrongen! Klant is koning, daar hebben ze bij “Goldstar” nog nooit van gehoord. Achteraf hebben we ontdekt dat het klachten regent op het internet over deze maatschappij. Er bestaan verschillende websites rond de onkiese praktijken van “Goldstar”. U bent alvast gewaarschuwd.
Tijd voor reflectie. Ik ben op Madeira en realiseer me ten volle hoeveel we reeds hebben meegemaakt. Hoe wat we nu zien, wat we nu ervaren, voor een groot deel wordt ingekleurd door wat we reeds voeger hebben meegemaakt. Het maakt het allemaal zoveel rijker.
Een van de hoogtepunten op Madeira is de tropische tuin in Monte. Eclectisch, dat is zeker, want de tuin biedt zoveel meer dan tropische plantengroei. Zo is er naast een oosters paviljoen ook ruimte voor Zimbabwaanse beeldhouwkunst. En intussen hebben we daar zoveel ervaring mee dat we gemakkelijk de kwaliteit kunnen inschatten van de beelden uit het kunstenaarsdorp Tengenenge: goed, maar niet top!
“intussen… BLOG” gaat zijn elfde jaar in. Fantastisch, toch! Dit had ik niet kunnen bevroeden toen ik eraan begon. 2016 was bijzonder succesvol. Nog nooit waren er zoveel bezoekers en zoveel reacties. Dat geeft dus goesting om verder te doen.
Laten we hopen dat 2017 genoeg inspiratie geeft. Aan kleine dingen geen gebrek: er duikt altijd wel een nieuwe puzzel op, er verschijnen steeds nieuwe boeken, er is altijd wel een theaterstuk de moeite, en af en toe zal er wel weer een gedicht uit mijn vingertoppen kruipen. En ook de medemens leent zich makkelijk tot wat schrijfsel. En als we het over de grote dingen moeten hebben, niet dat we die uit de weg gaan, hoop ik vooral dat het in de positieve zin zal zijn. Laten we er samen weer wat van maken.