Torens van Boeken

TorensVanBoeken2“Torens van Boeken” handelt over de bibliotheek van UGent, beter gekend als de boekentoren van Gent. In dit werk wordt de hele geschiedenis van die Gentse bibliotheek minutieus uit de doeken gedaan.

Bijzonder leerrijk voor mij was de periode 1960-1979, want toen was mijn vader het hoofd van deze Gentse bibliotheek. Zijn initiële opdracht en voornaamste betrachting was de ontsluiting van alle geschreven en bewaarde kennis, en dit tegen een achtergrond van toenemende studentenaantallen, een gevoelige uitbreiding van het aantal faculteiten die ook nog eens versnipperd werden over het Gentse grondgebied en een voortdurend voortschrijdende technologische ontwikkeling.

Continue reading “Torens van Boeken”

Off the beaten path

Ik snap het wel. Als toerist wil je waarde voor je geld. En dan lijken de noordelijke wildparken van Tanzania, de berg Kilimanjaro en Zanzibar een veilige gok. Maar dat is ook best jammer, want er is zoveel meer te zien in dit prachtig en gigantisch land. Zo kan je in de buurt van Iringa de ‘Isimila Stone Age Site and Natural Pillars’ bezoeken. Het gedeelte over het stenen tijdperk vraagt niet meer dan vijf minuten van je aandacht, maar de ‘’Natural Pillars’ dat is andere koek. Hier kan je gerust een paar uren vertoeven tussen deze natuurlijke prachtverschijnselen.

Isimila Natural PillarsIsimila Natural PillarsIsimila Natural PillarsIsimila Natural Pillars

Continue reading “Off the beaten path”

The Ugly Five

Elke safari trip is weer iets anders en ik heb weer een tweetal zaken bijgeleerd. Ten eerste: gidsen in Tanzania hebben een codetaal voor de wilde dieren in het park, zodat toeristen met zelf een klein beetje kennis van het Swahili, een conversatie niet kunnen volgen wanneer twee gidsen elkaar ontmoeten en informatie uitwisselen over waar de beesten al dan niet zitten. Zo spreken ze niet van Tembo (olifanten) maar wel van Sikia (oren), en niet van Twiga (giraffen) maar wel van Shingo (nek). En oh ja, de leeuw wordt niet Simba in hun codetaal maar wel Sharubu (moustache). De sloebers!

Continue reading “The Ugly Five”

Suriname: fast forward to the past (3/3)

Toen ik begin jaren 90 afreisde naar Suriname las ik – tenzij ik me vergis in de bron – in het boekje van het Koninklijk Instituut voor de Tropen over Suriname de volgende (grove) veralgemening (maar met een grond van waarheid): de overheid is in handen van de stadscreolen en de landbouw en de nijverheid in handen van de hindoestanen. De overige groepen zoals de marrons en de chinezen waren waarschijnlijk te klein om ze een bepaald kenmerk toe te dichten, maar met uitzondering dan van de Javanen: die werden weggezet als landarbeiders.

Continue reading “Suriname: fast forward to the past (3/3)”

Suriname: fast forward to the past (2/3)

Het stratenplan van Paramaribo is grotendeels hetzelfde gebleven, maar toch is er iets wezenlijks veranderd. De namen van de voornaamste verkeersassen in de stad zijn nu allemaal gewijzigd. Ze dragen nu alle de namen van politici of van figuren die regelmatig in de media stonden. Zo spreekt met niet langer van de poëtische Rust en Vredestraat maar wel van de Fred Derby straat, vernoemd naar de voormalige vakbondsleider, en ook niet langer van de Gravenstraat maar wel van de Henk Arron straat, naar de voormalige politicus die Suriname de onafhankelijkheid inloodste. En zo gaat het lijstje verder: Jagernath Lachmon (voorheen de Coppenamestraat), Johan Adolf Pengel (voorheen de Wanicastraat) en Anton De Kom (voorheen de Pontewerfstraat) hebben nu elk een straat naar hun naam vernoemd. En waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar.

Continue reading “Suriname: fast forward to the past (2/3)”

Suriname: fast forward to the past (1/3)

Paramaribo. Hier ben ik weer, meer dan 25 jaar nadat ik definitief afscheid had genomen van deze stek. En vooreerst het goede nieuws: de broodjeszaken “De Smaak” tegenover het belastingkantoor en “Krioro” nabij de voormalige cinema “Tower” zijn er nog steeds. Heerlijk! Bij de eerste verkies ik zoals steeds een broodje pom en bij de tweede een broodje gehakt met ei, hoewel Krioro bij de goegemeente meer gekend is voor z’n broodjes zoutvlees met avocado.

Continue reading “Suriname: fast forward to the past (1/3)”

Wishing you …

Pas de deux

we zijn zover gekomen
dat we bijna vergaten
vanwaar we kwamen

toen we nog tezamen
vrolijk dansend
t’nakijken gaven

we waren bijna vergeten
dat we hier zijn geraakt
zonder t’echt te weten

nog altijd tezamen
vrolijk kijkend naar
t’dansen van een ander

video
play-sharp-fill

Ave Maria

Als ik het niet meer wist, dan wist ik het nu wel opnieuw. Kerken en ik: dat gaat niet samen. Ik zit hier in de “Azania Front Lutheran Church” van Dar Es Salaam, maar het voelt net als toen ik nog een kleine jongen was en met mijn ouders meeging (mee moest) naar de Sint-Pieters kerk in Gent. Met hetzelfde ongeduld staar ik naar het programmaboekje in mijn hand, in de hoop dat we spoedig bij de laatste regel zullen zijn. Oh here verlos me van deze dienst. Enig lichtpunt betreft mijn eega: zij heeft het weer prachtig gedaan en doet me even vergeten dat ik hier tegen mijn zin op een ongemakkelijke bank naar vreselijke Christmas carols luister, gelardeerd met oersaaie orgelmuziek van Bach.

Peter

video
play-sharp-fill

60 jaar vrijheid

Op 9 december vierde Tanganyika (het vasteland-gedeelte van de Verenigde Republiek Tanzania) 60 jaar onafhankelijkheid.

Evenwel verwoordt men deze gebeurtenis in het Swahili als volgt: “Miaka tisini ya uhuru” wat letterlijk vertaalt betekent: “60 jaar vrijheid”. En dat is gevoelsmatig toch iets anders dan: “60 jaar onafhankelijkheid”. Je moet maar eens nagaan wat de antoniemen van beide woorden zijn.

Peter

video
play-sharp-fill