… the story of a family on the move
Tijdelijk terug in eigen land heeft een aantal voordelen. Je bemerkt meer de nieuwe trends. De brillen die mensen opzetten worden steeds groter. En de sjiekere brilmonturen dragen vaak de namen van luxueuze automerken. Alsof we daar gelukkiger van worden. En de “millet” is ook weer helemaal terug. Je weet wel: die uit donsdekens verknipte jassen!
We hadden hier twee supergetalenteerde vioolspelers op de residentie. En tot ieders grote verrassing kon hun 4-jarige dochter er ook al wat van. Zij leert de kunst van het vioolspelen via de Suzuki-methode. Maar wat nog het meest opviel tijdens het concert was de liefdevolle manier waarop de muzikanten elkaar aankeken tijdens het spel. En dat zette sommige gasten toch wel aan het denken. De vrouw van een ambassadeur keek haar echtgenoot bij het afscheid schamper aan en prevelde me enigszins minachtend toe: “en nu moet ik met deze naar huis!”. En een andere ambassadrice had het over enige corrigerende maatregelen die thuis zouden genomen worden na het concert. De mannen echter zeiden niets: tevreden met wat ze hebben!
Peter
Lieve Joris was op de Belgische residentie voor een literaire avond met de Nederlandstalige gemeenschap van Kuala Lumpur. Het debat werd gemodereerd door Karl Godderis, die tijdens de Covid-periode zelf twee romans had geschreven. Als er al één ding uit zo’n avond mag blijken is hoe mensen nood hebben aan verhalen en aan schrijvers die verhalen vertellen. Verhalen zijn het bindmeel in ons bestaan. Ze onderstrepen onze menselijkheid op een positieve manier, grijpen terug naar het verleden maar geven ook een houvast voor wat komen gaat.
Casimir Liberski was in Kuala Lumpur, en dat zullen we geweten hebben. Deze Brusselse jazzpianist heeft hier vier concerten ten beste gegeven en overal een onvergetelijke indruk nagelaten. Casimir was hier op uitnodiging van de Belgische ambassade in het kader van de festiviteiten rond 15 november. Hij werd daarvoor gesponsord door het Belgisch bedrijfsleven actief in Maleisië. Hij eindigde zijn mini concerttournee met een optreden in de Belgische residentie ten voordele van een NGO die zich inzet voor kwetsbare kinderen. Natuurlijk kon de “Lady of the House” zich hierbij niet onbetuigd laten. Dit was puur genieten!
Een begrafenis van een collega! Altijd een moeilijk moment. Ik zie de eerste en de tweede vrouw van de overledene elkaar stevig omhelzen. Een mooi moment.
Het is amper een jaar geleden dat we onze nieuwe stek vonden in Kuala Lumpur. De stad moest zich toen nog herstellen van Covid 19. Ik weet nog dat ik toen lichtjes verbouwereerd was na een zoekopdracht in Google. “Jazz Clubs in Kuala Lumpur” leverde meerdere “hits” op maar alle met de vermelding “closed indefinitely”.
“The Breakfast Grille” is een populair radioprogramma in Maleisië. Het is elke weekdag te beluisteren tussen 8 en 8:30 op radio BFM. De opzet is vrij duidelijk: een gast wordt uitgenodigd om te komen spreken over een bepaald onderwerp. Omdat de vragen nogal vrij pittig kunnen zijn, lijkt het erop dat de gast eerder gegrild dan geïnterviewd wordt. Op vrijdag 8 september was ik aan de beurt. Het fragment valt hieronder te beluisteren.
Ha, ik weet het nu wel zeker: doerian is niets voor mij. Vorige week was ik de eregast bij een associatie die zich inzet voor de promotie van doerian, en die mij had uitgenodigd voor hun tweejarig bestaan. Voor het afsluiten van de maaltijd had me natuurlijk gekozen – hoe kan het ook anders – voor het object van hun associatie. Menige vrucht werd aangerukt, open gekapt, verdeeld en geproefd. Doerian wordt alhier de koning van de vruchten genoemd. Maar het is dan wel een koning die verschrikkelijk stinkt, en wiens lijfgeur aan een mengeling van terpentijn, ajuinen en afgedragen sokken doet denken.
Ik had me voorgenomen mij niet te laten afleiden door de penetrante geur en te proberen een objectief oordeel te vellen over de smaak. Maar ook hier was ik niet op voorbereid, want hoewel de zoete smaak nog enigszins meeviel, deed de papperigheid van het vruchtvlees me bijna kokhalzen.
Borneo kennen we allemaal van de prachtige natuurfilms, maar wist je dat dit eiland verdeeld wordt tussen drie staten: Maleisië, Indonesië en Brunei. Wij hebben Kuching en omstreken bezocht, en dat bevindt zich in Sarawak, wat een deelstaat is van Maleisië.
Elke deelstaat van Maleisië, en er zijn er 9 op het schiereiland en 2 op Borneo, heeft zijn eigen regering en parlement. Het parlement van deelstaat Sarawak bevindt zich in de hoofstad Kuching en het ziet er zondermeer prachtig uit, deels door de speciale wisselende verlichting bij valavond.
Wanneer ik zeg dat ik uit België kom, wordt er in het buitenland nogal eens schamper gereageerd: “Is dat niet het land met de langste regeringsvorming?”
“Ja precies”, antwoord ik dan, “welgeteld 541 dagen, maar dat is niet het essentiële!”
Wat belangrijk om te onthouden is, zijn volgende twee zaken:
