In memoriam

Tom (left) and Ray (right) MagliozziIk reed op de ringweg rond Washington DC toen ik “Click and Clack, the Tappet Brothers” voor het eerst hoorde op de autoradio. Sindsdien luister ik wekelijks naar hun show: “Car Talk” genaamd. Het wordt aangekondigd als een programma over auto’s en autoreparaties, maar het is meer een vaudeville waarin de twee broers de draak steken met zichzelf en af en toe ook een beetje dollen met de inbellende luisteraars. Naast auto-advies geven ze vaak tips voor het in stand houden, of juist niet, van huwelijken en relaties.

Continue reading “In memoriam”

Stemadvies

Kamer van VolksvertegenwoordigersIk had het zelf niet beter kunnen schrijven. Ik had het willen schrijven, dat wel, want hetzelfde verhaal was reeds in mijn hoofd gerijpt, en ik had het al een aantal keer verteld aan collega’s, vrienden en familie. En dan lees je precies wat jij denkt en verkondigt in een column in “De Morgen”. Hieronder volgen enkele fragmenten. Ze zijn van de hand van Raf Walschaerts, cabaretier en helft van Kommil Foo. Ik vind het ronduit schitterend, ook al zijn het mijn eigen gedachten verwoord door een ander. Geen letter wens ik te wijzigen.

Continue reading “Stemadvies”

Dear J.

It is with utmost restraint that I address myself to you through this medium, but somehow I count on the readers of this blog to reinforce my message. You are American and your husband is Belgian and you both have decided to settle in Belgium. I always thought your husband to be a little queer, but now he has proven himself totally insane. On his Facebook I read that … “you are moving to the coolest place in Belgium” … followed by a video of Antwerp.

Let me warn you. People in Antwerp take great pride in their “Boerentoren” … and this is exactly going to prove my point. Coming from Chicago, dear J., you have to understand that for the people of Anwerp this building with its height of 88 meters is nothing less than a skyscraper and the rest of the world has it completely wrong when they fail to recognize this. People from Antwerp think themselves to be cosmopolitan while they are strolling over the “Meir” not realizing they are petty-bourgeois failing to detach themselves from the odor of their conservative litter.

Continue reading “Dear J.”

Ain’t painting a pain

Eén van de voordelen voor een Gentenaar – er zijn er te veel om op te noemen – is dat museumbezoek op zondag gratis is. In het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK) loopt thans een retrospectieve gewijd aan één van de meest radicale kunstenaars van de afgelopen veertig jaar: Richard Jackson.

Richard Jackson - The Laundry Room (Kitchen)Richard Jackson - UntitledRichard Jackson - Drawings

De retrospectieve ‘Ain’t Painting a Pain’ is opgevat als een reeks kamergrote installaties uit de periode 1970 tot 2014, met daarnaast meer dan 150 van Jacksons voorbereidende tekeningen, werken op papier en maquettes.

Continue reading “Ain’t painting a pain”

Borgward

Borgward Isabella CabrioMijn vader is nog net geen honderd en maakt vooralsnog geen aanstalten om uit het raam te klimmen en te verdwijnen.

We kuieren wat door een wijk in Oostakker en houden even halt bij een man, die een décapotable van een onbekend merk aan het opknappen is. “Borgward,” zegt de man, “zo bestaan er nog twee in België en deze zal weer rijden in de zomer van 2014”.

Continue reading “Borgward”

Hallucinogene Nieuwjaarsgroet

Dit jaar zit in onze nieuwjaarsgroet verpakt in een hallucinogene video.

Aanwijzingen:

    • neem een leuke foto of postkaart bij de hand (behalve als je Johnny Thijs bent want dan volstaat de laatste loonslip);
    • vergroot het beeld van de “player” tot het gehele scherm;
    • zeg de letters die je ziet in het midden van de oogbol luidop;
    • probeer zoveel mogelijk de bewegende beelden
      te absorberen;
    • laat je niet afleiden;
    • kijk naar de foto of de postkaart op het einde van de video.

Continue reading “Hallucinogene Nieuwjaarsgroet”

René Magritte

Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.

Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.

Continue reading “René Magritte”