Wij zijn er toch maar weer bij geweest: Couleur Cafe 2018. Een goede festivalopener, dat is zeker. Dat belooft voor de rest van de zomer. De laatste keer dat ik Couleur Café had meegemaakt was in de meer ‘urban setting’ van Tour en Taxis, en dat had me bijzonder aangestaan. Ik was dan ook benieuwd of dit wereldfestival even goed zou gedijen in de meer natuurlijke omgeving van een stadspark. En ja, het was ook bijzonder, want Ossegempark is meer dan een netjes gemanicuurd stadspark. Het heeft nog iets wilds en oorspronkelijk over zich, waarbinnen de vreemde mix aan mensen onalledaags goed paste. Couleur Café had geen topaffiche, maar was wel top qua sfeer en amusement. Volgend jaar weer van dat … tenminste, als we er zijn.
Category: Landen
Visual storytelling
We vertrekken straks weer op post. En om mij voor te bereiden op mijn nieuwe taken, heb ik een hele week opleiding genoten. Mijn eega overigens ook. De meeste cursussen waren vrij droog, eerder technisch en/of politiek van aard, maar enkele waren veel breder dan wat je van een gevorderde diplomatenopleiding mag verwachten. Visual storytelling was er zo één.
Visual storytelling is het vertellen van een verhaal middels video. En natuurlijk wens je jouw video zo interessant mogelijk te maken voor de kijker. Welnu, daarvoor dien je een inciting incident te creëren in jouw video. Dat is een gebeurtenis of een beslissing die het begin van het verhaal vertelt. Alles wat er voor komt is achtergrond en context (background). De inciting incident is het moment dat ervoor zorgt dat er een conflict wordt veroorzaakt. This incisive moment occurs and upsets the balance of things.
In het kasteel van Gaasbeek
Wat heb ik genoten van de dubbeltentoonstelling in het Kasteel van Gaasbeek. Werk van de hedendaagse kunstenaar Thomas Lerooy wordt er in samenhang gebracht met de vaak scabreuze prenten van Félicien Rops. Over die laatste hebben we het reeds gehad in een vroegere <<blogpost>>. Nu ben ik vooral gecharmeerd door de kunst van Thomas Lerooy.
Transubstantiatie
Ik sta hier in de neogotische kapel van de abdij van Drongen. Mijn lijfwachten staan ietwat verdekt opgesteld. Ik ben een en al aandacht voor mijn gids. Die poogt de gepersonaliseerde rondtoer interactief te maken door regelmatig vragen op me af te vuren. Geen van mijn antwoorden is correct. Ik ben een nul in de katholieke leer. En neen, de onbevlekte ontvangenis duidt niet op het feit dat Maria geen geslachtsgemeenschap heeft gehad, maar wel dat ze niet beladen is met de erfzonde. Ik verwar, aldus mijn gids, duidelijk de onbevlekte ontvangenis met de maagdelijkheid van Maria. En binnen de katholieke leer zijn er wel meerdere maagd gebleven, ook al hebben ze kinderen gebaard, maar alleen Maria is onbevlekt ontvangen (euh … naast Jezus, veronderstel ik dan).
Streetlab – Suriname
Vier jonge Hollandse branies voeren allerlei experimentjes uit op straat. In onderstaande clip zijn ze in Suriname. En ik vermoed dat ze op Colakreek zijn. Geestige clip, dat wel, maar het geeft je toch te denken. Wat zou jij doen in een gelijkaardige situatie? In een situatie waar wat aan jou wordt gevraagd. Een eerlijk antwoord wordt geapprecieerd! 🙂
Peter
Gent lichtfestival 2018
In wat een rare tijden leven we toch! Het lijkt wel of we aan collectieve waanzin lijden. Eerst een maand niet klagen, dan allemaal vier stippen op onze hand, en dan nu weer een maandje zonder alcohol. Wie doen we daar een plezier mee, behalve de gedachtepolitie?
Nee, geef me dan maar het Gent lichtfestival. En ook al begeef ik me traag sjokkend door de massa, ik geniet, want hier heb ik ten minste zelf voor gekozen.
Assisen
Best wel een vermakelijk stuk: “Assisen” in Theater Elckerlyc. Het publiek is de jury en moet zich aan het einde van het stuk uitspreken over de schuld of onschuld van de beklaagde. Nadien wordt de ware toedracht uit de doeken gedaan. Ik had het juist en mijn eega fout. Zo zie je maar weer, hoe voorzichtig je moet zijn met een volkstribunaal.
Maar toch wil ik het daar niet over hebben, maar wel over wat me tijdens de pauze overkwam. Lekker ouderwets komt er zo’n dame tijdens de entr’acte met een ijskarretje de zaal binnengereden. Wij lusten twee ijsjes met nootjes. Die kosten 5 Euro. Ik haal een biljet van 10 Euro tevoorschijn. “Alleen gepast geld,” snauwt de dame me toe. De man naast me – mijn redder in nood, flitst het door mijn hoofd – wenst ook twee ijsjes en betaalt met 5 Euro. De dame heeft nu een biljet van 5 Euro in haar hand en ik één van 10 in de mijne. We kijken mekaar aan. Ze verstrakt, stopt het biljet van 5 in haar geldbuidel en kijft me toe: “ik mag niet teruggeven en aanvaard dus alleen gepast geld, en dat is bovendien al een dienst, want normaal moet je met jetons betalen, en die moet je aan de ingang kopen.”
Snik, het had zo lekker kunnen zijn: ons ijsje.
Peter
Webstekstatistiek 2017
Hier zijn we weer met de lezerstatistieken van intussen… BLOG:
Ik kan alleen maar hopen dat jullie er in 2018 ook bij zullen zijn.
Peter
HNY 2018
De feestdagen aan het einde van het jaar zijn niet ideaal voor de lijn. Ook voor de dieren niet ….
Desondanks een heel gelukkig nieuwjaar toegewenst vanwege Astrid, Etienne en Peter, met in de eerste plaats wensen voor:
– een goede gezondheid (waar je wat mee kan doen);
– een stevige familiale en vriendenkring (waar je wat aan hebt);
– en genoeg bestaansmiddelen (waarmee je ook eens aan de anderen kan denken).
Proost!!!
Meanwhile in Russia (3)
110 dagen al in dit Palmyra van het noorden… waar ik neerstreek op een zweterige zomerdag in augustus, getuige was van menige septemberstortvloed die het plaveisel van de Nevski Prospekt geselde, waar ik met zachte weemoed het slijten van de roestige kleurenpracht in oktober onderging, en het onherroepelijk verglijden naar een mistige novembermaand met grillige temperaturen en een genadeloos stijgende schaarste aan daglicht. Tot de eerste sneeuw kwam, en niet zo’n handvol nee, maar meteen de full option, en een minnelijker licht zich over de stad heen drapeerde… Een uitgelezen moment, dacht ik, voor een kijkje in het Arctica-Antarctica-Museum, niet ver van Dostojevski’s stek. Je staat er binnen meteen oog in oog met een forse opgezette ijsbeer en een kanjer van een bruine walrus. Eén blik is voldoende om stante pede te beseffen dat een gebeurlijk treffen met een levende soortgenoot wel eens het allerlaatste zou kunnen zijn.
Talloze omzwervingen door de binnenstad leerden mij intussen de ‘Moderne Stijl’ kennen, een soort noordelijke Jugendstil die aan Piter een frisse toets verleent. Zo schreef Russisch-Zweeds architect Fjodor Lidval een aantal verrassende gebouwen op zijn conto, zoals het statige herenhuis van schrijver/poëet Alexej Tolstoj. Het meest bekende is stellig het ravissante Hotel Astoria, waar piekfijn uitgedoste obers je in de lobby verrukkelijke cocktails, of puike cappuccino’s in verfijnd Russisch porselein voorschotelen. Paradijs op aarde, dat dacht ook de schare beroemdheden die hier het pure genot van een White Russian of Whiskey Sour kwam proeven. Desondanks kwam de dichter Sergej Jesenin op deze plek aan zijn onfortuinlijk einde. Michail Boelgakov schreef naar verluidt in kamer 412 enkele hoofdstukken van zijn klassieker ‘Master i Margarita’. Maar ook Vladimir Lenin, Isadora Duncan, Madonna, Alain Delon, Marcello Mastroianni, Jack Nicholson, Freddy Mercury en een rist anderen lieten de buitenkans om hier de nacht door te brengen niet aan zich voorbijgaan… Niettemin is van deze ‘Noordelijke Stijl’ het ‘Singerhuis’ op de Nevski Prospekt, pal tegenover de monumentale Kazankathedraal, de meest vermaarde exponent. Iedereen kent het als de ‘Dom Knigi’ of het ‘Huis van het boek’, de gigantische boekhandel die er onderdak vindt. Niet Lidvals prestatie evenwel, maar die van de Rus Pavel Suzor, op verzoek van naaimachinefabrikant Singer. Een heuse wolkenkrabber zoals die in New York was buiten de voorschriften gerekend, die hoger bouwen dan het Winterpaleis resoluut uitsloten. Als elegant alternatief voorzag Suzor een glazen toren, waarop de Estse kunstenaar Amandus Adamson een wereldbol installeerde. Zo creëerde het duo listig de illusie van subtiele hoogte, zonder de bonte koepels van de Kerk van de Verlosser op het Bloed te overschaduwen.