Ik ben best wel fier op mijn foto van een nachttafereel getrokken vanop het terras van de residentie. De foto heeft iets surreëels want er is het schijnbaar onmogelijk contrast tussen de donkere voorgrond en de eerder klare hemel. Maar er is meer dan dat. De foto verbergt een minder aangename werkelijkheid die er wel degelijk is.
In het huisje met de klare luchtbundel zit een wachter die schamelijk onderbetaald wordt door de private firma die hem heeft gecontracteerd. Achter de omheining wordt de weg verbreed tot een viervaksbaan die loopt van nergens naar nergens, niet meer dan een dwaze verspilling. Daarachter, op de Indische oceaan dobberen talloze schepen schijnbaar eindeloos tot het moment dat ze mogen aanmeren in de te kleine haven van Dar Es Salaam, maar over de uitdieping van de vaargeul wordt nu al jaren gelamenteerd.
De foto is zoals het liedje van Mathilde Santing: “Behind a painted smile” … you can’t imagine the tears and sorrow!
Mathilde Santing – Behind a painted smile
Peter