De kracht van een trompet

 

Third World LoveNooit gedacht dat ik zo lyrisch kon worden van een lied waarin een trompet centraal staat. “Hamina” van “Third World Love” brengt me naar een Spaanse arena net voor de matador de dodelijke steek aanbrengt, naar een bar in een western vlak voor de held zijn laatste duel aangaat, naar de beminnelijkheid van een vrouw op weg naar extase, naar de druk op de gaspedaal in de laatste rechte lijn naar de aankomst, naar het ijle gevoel in het hoofd net voor de beslissing tot een belangrijke aankoop. En daar hoef je dus niks voor te doen, gewoon even luisteren naar “Hamina”.

Continue reading “De kracht van een trompet”

Guess who…

International Jazz Festival Kampala

Dit weekend werd het eerste “International Jazz Festival” in Kampala georganiseerd. De “top of the bill” op vrijdagavond was “Zensile Makeba Qgwashu Nguvama Yiketheli Nxgowa Bantana Balomzi Xa Ufnu Ubajabulisa Ubaphekeli Mbiza Yotshwala Sithi Xa Saku Qgiba Ukutja Sithathe Izitsha Sizi Khabe Singama Lawu Singama Qgwashu Singama Nqamla Nqgithi” beter gekend – en waarschijnlijk iets eenvoudiger – als “Mama Afrika”. Maar nog meer dan in haar naam waren de zwarte dames rondom mij vooral geïnteresseerd in de vraag of “Mama Afrika” het ooit met Harry Belafonte had gedaan?

Continue reading “Guess who…”

Piet (echte naam vervangen)

Hier stond hij dan, mijn goede vriend Piet, in een volledige “Tom Boonen”-uitrusting: fietshelm, Flandria-shirt, strakke koersbroek met ingebouwde bescherming voor de edele delen en vastklikbare schoentjes. Was ik maar nooit ingegaan op zijn uitnodiging tot fietstochtje in de buurt van het Gentse, schoot het door mijn hoofd, temeer daar ik niet alleen in vrijetijdskledij was, maar ook omdat mijn klassieke versnellingloze stadsfiets nogal verbleekte naast zijn 55-tandwiel-tellende-volautomatische- koersmachine.

Continue reading “Piet (echte naam vervangen)”

intussen… MUZIEK

Vinum et musica laetificant cor! Wijn en muziek verzachten het gemoed. Van muziek ben ik daar zeker van, van wijn minder. Muziek, en dan zeker lokale muziek, maakt het wonen op een ander continent draaglijker. In Suriname luisterde ik vaak naar “Wan Bosi” van “Yakki Famirie”. Behalve de titel, die een kus betekent, snapte ik er geen jota van, maar ik neuriede lustig mee al was het maar om aan te tonen dat ik volkomen vertrouwd was met de plaatselijke cultuur.

In Zimbabwe was “Todi” van “Oliver Mtukudzi” mijn absolute favoriet, ook al omdat mijn wederhelft Astrid er lustig “toli” van maakte, wat in het Surinaams “penis” betekent, en zo een wel heel speciale inhoud aan het lied gaf.

Continue reading “intussen… MUZIEK”