… the story of a family on the move
Mijn goede vriend, Frank, en thans wonend in de Dominicaanse Republiek, heeft me op een idee gebracht. Op de eerste “post” van zijn “blog” heeft hij het over de afwezigheid van verkeersregels op dit Caraibisch eiland.
In tegenstelling tot de Dominicaanse Republiek zijn er in Oeganda wel degelijk verkeersregels, maar het vergt enige tijd om ze te doorgronden. Na 2 1/2 jaar rijden in Kampala ken ik toch al de drie voornaamste:
De website van Kenya Airways (KQ) had me nochtans gewaarschuwd: “U kan wel betalen voor een ticket maar dient dit af te halen bij uw plaatselijk kantoor. De e-ticketing functionaliteit zal later op de website worden geïntroduceerd”. In de veronderstelling dat dit toch nog altijd de snelste manier van boeken zou zijn, aanvaardde ik het elektronisch voorstel en betaalde ik met mijn kredietkaart. Ik zou later wel even snel binnenwippen bij KQ in Kampala om mijn tickets op te halen.
Van zodra PC-Banking mijn betaling bevestigde, begaf ik mij naar KQ op Kimathi Avenue. De loketbediende was vriendelijk maar stuurde mij prompt huiswaarts omdat ik mijn kredietkaart niet bij had. Hoezo kredietkaart? Mijn rekening is reeds gedebiteerd! “We need your credit card for accounting purposes”, antwoordde ze prompt en kordaat.
Ik geloof nog steeds sterk in onderstaande quote die op de beginpagina staat van de site die ik in 1999 in Zimbabwe heb ontwikkeld. Foto’s hebben de kracht van een geestelijke reis in zich. Een bezoekje aan de nieuwere site intussen… FOTO’S kan daartoe zeker ook bijdragen.
“I strongly disagree with the quote that people go on great journeys to see things they do not favour with their attention at home. In my opinion the greatest journeys are embarked upon in man’s mind. However a little stimilus might be required, which is the sole intention of this photo site.”
Enjoy the ride!”
Peter
In Zimbabwe heette mijn garagist Mr. Brown. Mr. Brown was een Rhodie, en dus helemaal blank. Hij was een oudere man, die altijd iets slungelachtigs over hem had behouden. Zijn garage was in Greendale, op een steenworp van de meer prestigieuze woonwijk Chisipite waar wij woonden. Soms ben ik gewoon nieuwsgierig naar hoe het met Mr. Brown gaat, want ondanks zijn naam, zal het leven in Harare na bijna 30 jaar Mugabe waarschijnlijk geen pretje meer zijn.
Vandaag werd ik verrast door mijn vrouw. Zij bracht van de internationale school, waar ze werkt, een huwelijkslijst mee die haar was toegestopt door de tuinier/aanstaande bruidegom van de instelling.
De lijst was netjes opgesteld, waarschijnlijk met behulp van een rekenblad. Op elke budgetlijn staan netjes het gewenste item, de kwantiteit, de prijs en het bedrag vermeld. Enkele budgetlijnen samen vormen een onderdeel. Er staan vijf onderdelen op de lijst en per onderdeel wordt een subtotaal vermeld. Uiteraard volgt onderaan het algemeen totaal. Dit bedraagt 4.425.000 Oegandese Shilling (ongeveer 2.000 Euro). Dit is geen klein bedrag voor een tuinier die 50 Euro per maand verdient.
Ik hou van het soort alledaagse poëzie van Eddy Van Vliet. Het gedicht “Verliefd” raakt me. In enkele regels wordt een herkenbaar gevoel overgedragen. Een gevoel om vast te houden, maar niet voor eeuwig, daarvoor is een gedicht te vluchtig, daarvoor gebeurt er intussen… te veel.
Verliefd / Eddy Van Vliet
Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan.
Afspreken in cafés op de sluitingsdag.
Aan de verkeerde zijde van bruggen staan.
Tussen duim en wijsvinger, als brandende as,
het fout begrepen telefoonnummer.
Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver.
Liefde als een veelvoud van vergissingen.