… the story of a family on the move
Er zijn dichters die zich laten lezen, en er zijn dichters die zich laten horen. Pieter Staes doet beide. Vijf hilarische, onverwachte en steeds verrassende gedichten worden voor u gratis door Pieter op intussen… POEZIE gebracht. Nu nog op het internet te bekijken en te beluisteren, straks alleen nog in de boekhandel af te halen.
De minder onthaasten vinden hieronder een kort fragment.
Peter
Hoe zeg je iets zinnigs over je vader? Misschien nog het best middels een fragment uit het gedicht “Spiegelbeeld” van Gwy Mandelinck. Dat gaat zo:
Ik schrik bij elke spiegel van de vraag:
Is dat mijn vader niet?
Elke morgen scheer ik uit
mijn baard zijn kaken bloot.
Zo af en toe komt er een stukje commentaar binnen dat veel te mooi is om verborgen te blijven op het “comments”-gedeelte van een bijdrage op intussen… BLOG. “Afscheid” is een gedicht van Lotty Sierink – weldra vertrekkend uit Oeganda – dat goed de gevoelens verwoordt van een “expatriate” op weg naar een nieuwe bestemming.
Afscheid door Lotty Sierink
ik wil reizen
naar nieuwe verhalen
ik wil vertrekken
naar een nieuw begin
de herinnering is zoet
zal zitten waar we zijn
ik neem geen afscheid
ik ga verder
ik neem alles mee
T.I.A. spreek je uit als ti-ai-é. Het staat voor “This Is Africa”. Het wordt meestal gebruikt in situaties waarbij je ergernis door berusting wil vervangen. T.I.A. hanteer je dan ook best schaars, want anders geef je de indruk van “geafricaniseerd” te zijn, t.t.z. verkerend in een permanente staat van berusting, iets wat zich meestal voordoet na langdurig verblijf op het donker continent. En dat etiket willen vooralsnog weinig westerlingen.
Vandaag was weer zo’n T.I.A.-dag. Van de twee liften op kantoor is er slechts één die werkt, maar nooit dezelfde. En hoewel je op de knop “naar beneden” moet drukken om de lift op te roepen, ook al wil je naar boven, toch brengt het ding me vaak naar de 3de étage, waar ik moet zijn.
Op vrijdag 16 mei ll. gaf Professor Hiroyuki Hino (Japan), op vraag van IMF-Kampala, een lezing over een alternatieve industrialisatiestrategie voor Oeganda. In veel opzichten was dit een merkwaardig voorstel omdat het buiten de lijnen kleurt van het traditionele denken over ontwikkeling.
Het voorstel behelst een twee-sporen-strategie:
Aan de uitbouw van een klassieke industrie (zo kenmerkend als overgangsstap tussen landbouw en diensten in het ontwikkelingspad van ontwikkelde landen) dient voorbij gegaan te worden. Door haar nadelige ligging zal in Oeganda het aandeel van de transportkosten in de prijzen van industriële producten altijd hoog zijn en dus zullen die producten minder competitief zijn.
Saint George, of Sint Joris in het Nederlands, is de patroonheilige van de scouts, de boeren, de kuipers, de zadelmakers, de toeristen, … maar ook van Engeland en Catalonië. De dag van Sint Joris wordt gevierd op 23 april.
De legende van Sint Joris speelt zich af in een stad in Libië (Silena) die door een draak werd getiranniseerd. Dagelijks verslond het monster twee schapen, die hem geofferd werden, zodat hij zich rustig zou houden. Toen de laatste schapen opgegeten waren, eiste de draak mensenoffers. Hierbij viel het lot op de dochter van de koning. In bruidskleren trad zij haar dood tegemoet. Toen Joris dat hoorde, reed hij spoorslags naar de stad, versloeg de draak en redde de dochter van de koning in ruil voor diens belofte dat hij al zijn onderdanen zou laten dopen.
In ruil voor het doopsel van zijn onderdanen? Had Joris niets beter kunnen bedenken: de hand van de dochter van de koning bijvoorbeeld, of een groot festijn met gratis spijs en drank, of desnoods simpelweg een zak vol met goud te verdelen onder de armen? Daarom vraag ik het aan u : “Wie was Sint Joris eigenlijk volgens jou?”
Hier stond hij dan, mijn goede vriend Piet, in een volledige “Tom Boonen”-uitrusting: fietshelm, Flandria-shirt, strakke koersbroek met ingebouwde bescherming voor de edele delen en vastklikbare schoentjes. Was ik maar nooit ingegaan op zijn uitnodiging tot fietstochtje in de buurt van het Gentse, schoot het door mijn hoofd, temeer daar ik niet alleen in vrijetijdskledij was, maar ook omdat mijn klassieke versnellingloze stadsfiets nogal verbleekte naast zijn 55-tandwiel-tellende-volautomatische- koersmachine.
Ethiopië is een arm land. Dat blijkt uit de cijfers. In 2006 bedroeg het inkomen per hoofd 170 dollar. Dat is iets minder dan een halve dollar per dag voor elke inwoner. Vergelijk dat met de 105 dollar die elke Belg gemiddeld per dag verdiende in 2006, en dan kan je je al een goed beeld vormen over de graad van armoede in Ethiopië. Maar cijfers hebben iets koud en kunnen gemakkelijk terzijde geschoven worden.
Dat Eva, mijn nicht, mooi kon schilderen wist ik al lang, maar van haar woordkunst had ik geen flauw idee. Hieronder een videofragment waarin Eva voordraagt uit eigen werk en waarmee ze meedingt naar een prijs van de provincie Antwerpen voor jonge schrijvers.
Er is een nieuw icoontje toegevoegd aan de verschillende onderdelen van de website (intussen… HOME, POEZIE, SPORT, MUZIEK en FOTO’s).
Door op dit icoontje te klikken kom je op de pagina “Subscribe to posts” terecht. Dit laat je toe op de hoogte te blijven van elke verandering aan de website! Zie tevens bericht hieronder.
Peter