Author: Peter Van Acker

Oh ja, we hebben Penang aangedaan tijdens de nieuwjaarsperiode. George Town is onvergetelijk. In de oude binnenstad, door  Unesco beschermd als werelderfgoed, is het aangenaam kuieren. Naast de vele bezienswaardigheden kan je er vooral lekker en niet duur  eten. Hier heeft zowel onze geest als onze maag uitgebreid van genoten.

Toch zou het fout zijn om Ipoh over te slaan op weg naar Penang.  Dit is de hoofdstad van deelstaat Perak en heeft een serie tempelgrotten die werkelijk adembenemend zijn vooral omdat ze toegang geven tot afgeschermde stukjes paradijs die alleen via de grotten te bereiken zijn.

Hieronder enkele kiekjes van onze recente uitstap. Hopelijk genieten jullie een beetje mee.

Penang

Ipoh

Peter

We staan hier in het portaal van China House. A must visit place in George Town for cake lovers! Hier hebben ze wel 40 verschillende soorten cake. Maar het is razend druk en de dienster maakt ons diets dat we minstens een half uur moeten wachten voor een tafeltje van twee. Achter ons staat een groepje van 4 personen, en de oudste van het gezelschap vraagt de dienster of de tafel van zes nog vrij is. Dat blijkt zo te zijn. Vervolgens wendt ze zich tot ons en vraagt : “Would you mind sharing a table with us?” Dat is uiteraard een aanbod waarop we graag ingaan.

Vervolgens bestellen we elk apart ons ding. Ik ga voor de Tiramisu alcohol cake en een cappuccino, en Astrid kiest de Chocolate raspberry genoise samen met een gember thee. Ons tafelgezelschap is niet zo gulzig en bestelt opvallend minder maar deelt wel alles met elkaar. Ik word zelfs uitgenodigd een hap te nemen van hun Tiramisu non-alcoholic versie, zodat ik het verschil kan proeven.

Continue reading “Happy New Year”

2022 : dat was het dan

Scharnierend op minder dan een zucht
kijken we toch tevreden achterom
hoe we telkens op vier continenten
vonden waar we onbewust naar zochten.

Continue reading “2022 : dat was het dan”

In Malaysia toeren twee automerken rond die we in Europa niet kennen: Perodua en Proton. Dit zijn eigen fabricaten, en de modellen van de stadsauto’s  zien er steeds beter uit. Alleen kampen ook de Maleisische autofabrikanten, net zoals overal, met verstoorde aanvoerlijnen. Op een nieuwe auto is het meer dan een half jaar wachten.

Dus gaan wij voor een tweedehandse en gelukkig vinden we vrij snel een Perodua Ativa met een gering aantal kilometers op de teller. Nu wordt het interessant.

Continue reading “No haggling”

De Thean Hou Temple ligt op een heuvel van waarop je een mooi uitzicht hebt over Kuala Lumpur. Op de parking word ik reeds geconfronteerd met een bijzonder ritueel. Een Chinese dame koopt een vogelkooi vol met kleine vogeltjes. Op aanwijzen van de verkoper opent ze de muit waarna de vogeltjes een voor een de vrije natuur invliegen. Ik speculeer dat het de kracht van vrijheid symboliseert of misschien ook wel het heil dat men kan vinden in het loslaten.

Continue reading “Thean Hou Temple”

“Tebak kota tempat saya berada?” betekent zoveel als “Raad eens in welke stad ik ben?”. Dat is dan duidelijk. Laat dit een opdracht wezen.

Continue reading “Tebak!”

What a rollercoaster it has been! En we zijn hier pas drie weken. Dit land staat niet stil, zo veel is zeker. Ik denk vaak aan de premisse van ‘Grand Hotel Europa’, dat beelderige boek van Ilja Leonard Pfeijffer. Als we in Europa in museumsteden leven, dan is hier het tegendeel waar. Kuala Lumpur is een levend organisme dat bestendig uitbreidt, dat zoekt en woelt, en waar geëxperimenteerd wordt met nieuwe levensvormen. Hier zie je de toekomst in het heden.

Continue reading “Rollercoaster”

Ik was er niet helemaal gerust op. Wat te verwachten van dit overwegend islamitisch land? Op de heenreis las ik meerdere malen op de schermpjes in het vliegtuig de waarschuwing dat men voor het gebed in de stoel moest blijven zitten. Deed men dat dan vroeger niet? Rolden de moslims hun matten uit in het gangpad van het vliegtuig? Ook als het vliegtuig niet oostwaarts vloog?

Continue reading “First impressions”