Author: Peter Van Acker

Kandahar

Kandahar - Long Live The Sliced Ham Op één van de lokale radiostations alhier riep de presentator onlangs de luisteraars op hun eerste aankoop van klassieke muziek (plaat, cassette of CD) kenbaar te maken die tevens een voltreffer was. Ik heb niet ingebeld omdat ik geen aankoop ken die aan beide vereisten voldoet.

Mijn eerste aankoop was wel een voltreffer maar zeker geen klassieke muziek. Wie start daar trouwens mee? Mijn platencollectie ving aan met een LP van Kandahar, een groep uit het Gentse die een soort Jazz Rock / Jazz Fusion brachten. Ze speelden het soort muziek die jonge tieners deed beseffen dat de wereld verder reikte dan de lokale kerktoren maar vooralsnog zeer onverkend terrein was. Het riep op tot een ongebreideld vrijheidsgevoel dat wel nog moest ingepalmd worden. “When she flies away,” heb ik dan ook grijs gedraaid en beluister ik ook nu nog af en toe met veel plezier.

Continue reading “Kandahar”

Millenniumdoelen

Van maandag 20 tot woensdag 22 september 2010 vindt er weer een uiterst belangrijke top voor ontwikkelingssamenwerking plaats in New York. Officieel heet de top “High-level Plenary Meeting of the General Assembly of the United Nations”, maar wordt in het jargon van de deskundigen eenvoudigweg verkort tot “MDG Summit”, zeg maar de top van de millenniumdoelen.

Vele staatshoofden en hun talrijk gevolg zullen er debatteren over de millenniumdoelen. “Hoever staan we?”, “Wat moet er nog gebeuren tot 2015?”, en vooral “Hoeveel middelen zijn daar nog voor nodig?”, zullen de kernvragen zijn waarop antwoorden worden gezocht.

Nochtans bestaan er ook MDG-sceptici, en die moet men niet noodzakelijk zoeken in het kamp van de rabiate tegenstanders van ontwikkelingssamenwerking. Todd Moss en Michael Clemens zijn twee “senior fellows” van het “Center for Global Development” – een progressieve Amerikaanse “think tank” – en komen dus uit onverdachte hoek.

Continue reading “Millenniumdoelen”

What to do in D.C.

intussen… BLOG is weer een pagina rijker. Kijk maar even in het zijpaneel van deze site onder “Pages”, daar zie je een nieuwe pagina staan met als titel “What to do in D.C.”

 “What to do in D.C.” is geschreven met het oog op onze vergeetachtigheid. Niet dat we aan een vroege vorm van dementie lijden of dat hersenmolm zich reeds heeft ingezet, maar gewoon omdat we weten dat op de vraag “Wat is er zo al te doen in Washington?” niet onmiddellijk een uitgebreid antwoord volgt, waaruit verkeerdelijk wordt afgeleid dat er helemaal niet zoveel te doen zou zijn. En dat is jammer, want er is best wel veel te doen.

Zo hebben we dit weekend de “Brookside Gardens” bezocht en er tussen honderden vlinders van Aziatische, Noord-, Midden- en Zuid-Amerikaanse oorsprong gelopen en we hebben er een aantal onvergetelijke kiekjes aan overgehouden.

Continue reading “What to do in D.C.”

Experience against youthfulness

The RefWat drijft bijna vijftigers om het nog te willen opnemen tegen achttienjarigen in een voetbalduel? Is het de ijdele hoop voor de aftrap op winst door (vermeende) ervaring? Is het het idee dat het vlotjes rondtrappen van de bal het jeugdig geweld uit evenwicht zal brengen?

“Oh, the vanity of aging fathers”. Voor we het wisten, werden we gepasseerd langs links en langs rechts, langs boven en langs onder, tussen en door onze benen. En werd onze zorgvuldig geplande opstelling herleidt tot een formatie van “damage control”. George Leekens of niet, het resultaat zou hetzelfde gebleven zijn: al gauw stonden we 4-0 achter. De kroniek van een aangekondigde uitslag. Evenwel hebben we de schade kunnen beperken door twee late doelpunten vlak voor het einde van de match, profiterend van een te vroeg ingezette overwinningsroes aan de overkant waarbij roekeloosheid en onachtzaamheid vakkundig werden afgestraft.

Continue reading “Experience against youthfulness”

Safari

Deer

Men vraagt me wel eens of ik het mis? Of ik Afrika mis? Hoezo missen? Vanuit de beslotenheid van mijn klein kamertje op de ambassade heb ik nu al geruime tijd zicht op een moederhert en haar volgzame kroost. Daar moest ik in Afrika soms honderden kilometers voor rijden, en dan nog veelal over hobbelige banen in weinig comfortabele wagens.

Hier heb je bovendien geen discussie. Wanneer ik mijn collega’s roep om naar de “deer” te komen kijken achteraan op de parking is er geen enkele die me tegenspreekt. In Afrika krijg je dat hele gedoe van “Nee, het is een Impala!” of “Is het niet een Uganda Kob?” of “Het lijkt wel een Thomson Gazelle”. In Washington DC stelt iedereen zich tevreden met de generieke naam, maar in Afrika ben je een oen als je slechts met een antilope komt aandraven.

Continue reading “Safari”

Little Bee

Heb je dat ook wel eens dat je een roman koopt en denkt: “pfff… wanneer ga ik dat ooit helemaal uitlezen?” Thans heb ik een klepper van 1500 bladzijden op het nachtkastje liggen van Vikram Seth. “A Suitable Boy” is het relaas van een Indische familie die op zoek gaat naar een geschikte huwelijkskandidaat voor hun dochter.  Ik ben reeds genoeg geïntrigeerd door de eerste 50 pagina’s om het boek niet aan de kant te schuiven, maar het tempo waarmee ik voortgang maak laat me vermoeden dat de Potomac dit jaar weer eerder zal dichtvriezen dan dat ik de laatste bladzijde zal omslaan.

Continue reading “Little Bee”

Republika Hrvatska

Louis XIV Deze zomer waren we in de “Republika Hrvatska” en daar heb ik het volgende geleerd: een inwoner van de “Republika Hrvatska” heet een “Hr̀vāt”, en meerdere inwoners “Hrváti”. De “Hrváti” hebben hun naam gegeven aan een kledingstuk dat je dagelijks ziet.

Als je “Hrvatska”, “Hr̀vāt” of  “Hrváti”  meerdere malen herhaalt, dan kom je er van zelf wel achter welk kledingstuk bedoeld wordt. Je hoeft daar uiteraard je tong niet over te breken en kan gewoon naar het audiofragment hieronder luisteren.

Republika Hrvatska

Continue reading “Republika Hrvatska”

Voor al zij… Astrid en Myriam

Voor al zij die er niet bij konden zijn, op weg naar veelbelovende vakantieoorden, of net het omgekeerde, op weg naar de heimat, maar nog niet dichtbij genoeg, voor al zij die ergens hoog en droog in de lucht hingen of zich aan de andere zijde van de Pyreneeën bevonden, voor al zij die zo graag wilden maar eenvoudig weg niet konden, gebonden door andere afspraken, voor al zij … zijn er nog steeds videoclips. Geniet ze!

Continue reading “Voor al zij… Astrid en Myriam”

101 – niet zonder jullie

Tussen al het feestgedruis door – of moet ik zeggen feestgeruis, want er blijft vaak wat nadien tussen mijn oren hangen – heb ik toch nog wat tijd gevonden voor mijn blog. Nooit gedacht dat ik zo ver zou geraken. Dit is het honderdeneenste bericht. Honderdeneen romans, zoals Aster Berkhof dit jaar presteerde, zou natuurlijk nog leuker zijn, maar dat heb ik vooralsnog niet in mij. Maar laat me niet te minnetjes doen, want honderdeneen is best wel veel.

Nog leuker is dat ik op die honderdeneen berichten reeds driehonderd vierenveertig reacties heb mogen ontvangen. En eigenlijk best nog wel meer als ik ook de reacties zou meetellen die per gewone mail werden verzonden naar aanleiding van een nieuw bericht op de blog. Het zijn precies al die reacties die me telkens weer doen nadenken over een nieuw stukje. Dus bedankt daarvoor!

Continue reading “101 – niet zonder jullie”

Fourth of July

Declaration of Independence“Fourth of July”: de zoveelste feestdag die de mijne niet is. En als luiheid niet des duivels oorkussen was, zou ik deze dag in alle ledigheid doorbrengen zonder ook maar enig besef van de historische achtergrond van deze dag.

Op 4 juli 1776 werden de Verenigde Staten van Amerika onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk.  Eigenlijk bestaat er best wel wat verwarring en gehakketak rond de precieze dag van de onafhankelijkheidsverklaring want op 3 juli schreef John Adam – een van de medeondertekenaars die later ook nog eens president zou worden – aan zijn vrouw Abigail het volgende:

Continue reading “Fourth of July”