Een snuifje cultuur

Horace Vernet - Academic Study of Adolescent Boy

We hebben dit weekend “Princeton University” in New Jersey bezocht. Princeton behoort tot de groep van de “Ivy League”-universiteiten. Dit zijn universiteiten uit het Noordoosten van de Verenigde Staten die staan voor academische excellentie, selectiviteit bij de inschrijvingen en een zeker sociaal elitisme.

Locations of Ivy League schools

Zeven van de acht “Ivy League”-universiteiten bestonden reeds voor de Amerikaanse onafhankelijkheid. De uitzondering is “Cornell University” die opgericht werd in 1865.

Michelle Obama heeft in Princeton gestudeerd, maar er zich blijkbaar nooit echt thuis gevoeld. In de inleiding van haar thesis schrijft ze: “I have found that at Princeton, no matter how liberal and open-minded some of my white professors and classmates try to be toward me, I sometimes feel like a visitor on campus; as if I really don’t belong. Regardless of the circumstances underwhich I interact with whites at Princeton, it often seems as if, to them, I will always be black first and a student second.”

Continue reading “Een snuifje cultuur”

What if?

Dreaming Nu het nieuwe jaar is gekomen en de goede voornemens al wat zijn weggeëbd, rest me nog slechts wat dromerijen. In één van die dromen stel ik me voor dat ik de volgende Minister van Ontwikkelingssamenwerking mag adviseren over de te volgen beleidslijnen voor de samenwerking van staat tot staat, de zogenaamde direct bilaterale samenwerking. Ideeën over de andere vormen van samenwerking, zoals de samenwerking via de Ngo’s of via de internationale instellingen, laat ik voor een volgend bericht.

Let wel, het adviseren van de Minister mag dan wel de natte droom zijn van elke plichtsbewuste ambtenaar, maar wat hieronder volgt zijn eigen hersenspinsels, niet erg uitgesponnen, eerder opwellingen uit het onderbewuste opgestuwd door deels onverwerkte literatuur, maar in elk geval zonder binding met de mening van wie dan ook. Dat iedereen er het zijne van peinze maar ik zou aan de Minister alvast de volgende vier zaken voorstellen:

Continue reading “What if?”

Tuck and Patti at the Blues Alley

Blues Alley Jazz Ze bestaan dus nog echt: van die jazzclubs met de “look and feel” van de jaren twintig. De Blues Alley heeft een ietwat misleidende naam want er wordt hoofdzakelijk jazz gespeeld. Het ligt in een steegje – in het hart van Georgetown – dat aansluit op Wisconsin Avenue, iets voorbij M Street. Binnenin is het groezelig gezellig met tafeltjes gecentreerd rond een laag podium die makkelijk interactie tussen artiesten en publiek mogelijk maakt. Het is een club die reeds vele bekende namen op de affiche heeft gehad. Dizzy Gillespie, Sarah Vaughan, Nancy Wilson, Grover Washington Jr., Ramsey Lewis, Charlie Byrd, Maynard Ferguson en Eva Cassidy hebben er allen in een intieme setting opgetreden.

Continue reading “Tuck and Patti at the Blues Alley”

intussen… TAALTEST

Vroeger schreef ik zonder veel zorgen het woord ‘zorgeloos’, gedekt als ik me wist door een set van uniforme taalregels, maar nu heb je naast het groene boekje – toch de referentie voor de geschreven taal – ook nog eens het witte boekje dat soms een afwijkende schrijfwijze toelaat. Zorgenloos, aldus het witte boekje, zou net zo correct zijn als zorgeloos.

Dat concurrentie niet altijd leidt tot een betere dienstverlening wist ik al langer, denk maar aan de ondoorzichtige tarieven van de mobiele operatoren, maar dat er op gebied van taal nu ook al verschillende autoriteiten zijn met divergerende inzichten, vind ik een kwalijke zaak. Ik verkies duidelijkheid boven vrijheid. Dit impliceert geenszins dat onze taal niet mag evolueren of zich niet mag aanpassen aan een context van veranderend gebruik, maar op elk gegeven moment moet er wel een set van uniforme regels zijn.

Continue reading “intussen… TAALTEST”

The Big Easy

So, we’ve been to New Orleans in Louisiana. The place where people work to live and not the other way around. The place they call the Big Easy.

gimme a beer
gimme a cigarette
gimme some jazz
in a bar on Frenchmen Street
like the “Spotted Cat”
and I’ll show you
I’m no longer a diplomat
but a man of this world
ready to mingle with people of all kind

Continue reading “The Big Easy”

Funky New Year

We hebben elk jaar precies dezelfde wens: vooreerst een goede gezondheid, want dat is toch het allerbelangrijkste; vervolgens uitstekende familiebanden en hechte vriendschappen, alsook goede sociale relaties; en als het even kan ook nog genoeg bestaansmiddelen voor een prettig verblijf op deze aardbol. En als het op een van die punten wat minder was in 2010, dan mag het wat ons betreft wat meer zijn in 2011. Have a funky new year… and let us stay in contact.

Aloe Blacc – I Need a Dollar

Etienne, Astrid en Peter

Funky New Year

The beauty of numbers

De allerslimste mens ter wereld mag men – wat mij betreft – zoeken onder geschiedkundigen, filosofen, wiskundigen en statistici, en als het even kan onder die personen die alle voornoemde vakgebieden combineren en verwerken tot iets begrijpbaars zodanig dat het simpel lijkt.

De schoonheid van de dingen echter ligt wel bij de geest die ze aanschouwt.

Continue reading “The beauty of numbers”

Quadruple J*.*

Er is deze week heel wat gebeurd in de wereld van de muziek.

James Moody James Moody is overleden op 8 december. Hij was 85 jaar oud. Hij werd in 1949 bekend met het lied “I’m in the Mood for Love” (tja, wie niet?).

James Moody was een begaafd saxofonist, maar ook een goed zanger. Toch maakte hij zich zorgen om zijn spraak omdat hij lispelde als gevolg van een partiële doofheid. Hij kom geen “S”-klanken horen, waardoor “Give me a smile” klonk als “Give me a mile”.

Ik moet bekennen dat ik nog nooit van James Moody gehoord had, maar toen mijn eega spontaan “Moody’s Mood for Love” begon te zingen, was ik dan ook niet weinig verbaasd (vergetende dat ik met een levende jukebox ben getrouwd).

Continue reading “Quadruple J*.*”

Antietam

Sunken Road (Bloody Lane) Terwijl in België de patstelling overheerst, kuieren wij hier vredig op het slagveld van Antietam. Hier is de strijd reeds gestreden. Op 17 september 1862 vielen hier meer dan 23.000 doden en gewonden. De Amerikanen noemen het dan ook ietwat pronkerig “the bloodiest one-day batlle of the American Civil War”. Het was een 12-uur durende strijd die begon in een korenveld, zich verplaatste naar een verzonken weg en eindige nabij een eenvoudige brug. Eigenaardig genoeg waren op het einde van de dag de frontlinies nauwelijks verplaatst. Het was een tactische strijd zonder duidelijke winnaar, met als enig gevolg dat Generaal Lee van het geconfedereerd leger de volgende dag zich uit Maryland terugtrok door de Potomac over te steken richting Virginia. De binnenlandse oorlog zou evenwel nog tweeëneenhalf jaar duren.

Continue reading “Antietam”

Black Friday

Afgelopen donderdag was het “Thanksgiving”. Dit is een oogstfeest dat sinds geruime tijd gevierd wordt op de vierde donderdag van november. Voor de doorsnee Amerikaan is het vooral een familie-evenement, maar dan eentje van korte duur, opgejaagd als hij/zij is door de koopjes van de dagen die er op volgen.

“Black Friday” doet menig consument posteren voor de deuren van veel winkelketens in de nacht van donderdag op vrijdag. Zo verging het ook onze zoon Etienne die de nacht doorbracht voor de ingang van “Best Buy” in de hoop een laptop aan te schaffen voor slechts 180 USD. Om 5 uur in de ochtend was het zover en gingen de deuren open voor het publiek. In een mum van tijd waren de “drie” laptops tegen uitzonderlijke prijzen verkocht en bleven de niet-bevredigden aankijken tegen eerder normale prijskaartjes.

Continue reading “Black Friday”