Author: Peter Van Acker

Wow, het lijkt er wel op dat financieel Amerika eindelijk mijn bestaan heeft ontdekt. Net terug uit vakantie en in de bus meerdere kredietkaarten aangetroffen, alsook enkele “pre-approved” aanbiedingen. Ik kan nu hier moeiteloos 60 tot 70.000 USD opnemen … tegen een jaarlijkse rentevoet die varieert van 11 tot 20%. Het Amerikaans kredietsysteem is pervers, want het rekent er op dat je veel schuld aangaat, die je slechts met mondjesmaat terugbetaalt, zodat hoge interesten op het uitstaand saldo kunnen worden aangerekend.

Continue reading “The Servant Economy”

Van het gefrunnik in de marge, daar hou ik van. Twee Amerikanen hebben hier een hoogst merkwaardig onderzoek gedaan: “Kan je waarde toevoegen aan objecten middels goed gekozen woorden?” Beide onderzoekers kochten nagenoeg waardeloze voorwerpen op, verzochten vervolgens gerenommeerde schrijvers een goed en aannemelijk verhaal te verzinnen bij die voorwerpen, om ze dan nadien te koop aan te bieden op eBay. De test was of het bijhorende verhaal een hogere prijs kon opleveren.

Zo werd het poppetje in bijgevoegde foto aangekocht voor 3 dollar, vervolgens omgedoopt tot Saint Vralkomir, de patroonheilige van het extreem sneldansen, om dan van eigenaar te wisselen op eBay voor 193,5 dollar. Het uitgebreide verhaal van Saint Vralkomir kan je << hier >> lezen. Ik heb er alvast van genoten.

Continue reading “Saint Vralkomir”

5 dagen heeft het het machtigste land ter wereld gekost om de elektriciteitsvoorziening te herstellen in “Montgomery County” (Maryland). Wat een giller! Zijn we hier nu echt niet op de grenzen van het liberalisme gestoten? Het is niet omdat een goed vermarktbaar is, d.w.z. dat er een prijs kan voor gevraagd worden, dat de voorziening dan ook maar aan de private sector moet worden overgelaten. Nutsbedrijven moeten eenvoudigweg in de handen van de staat blijven, omdat privé-bedrijven alleen maar uit zijn op korte termijn winstbejag.

Continue reading “5 dagen …”

Chicago: de winderige stad!  Ik had er mij al van alles bij voorgesteld. Waren haar inwoners misschien aan een speciaal dieet onderworpen? Of verkopen de lokale politici zoveel wind dat men er maar de hele stad naar vernoemd heeft? Feit is dat de wind in Chicago niet significant harder waait dan in gelijk welke andere Amerikaanse stad.

Chicago is een stad naar mijn hart: vol met wolkenkrabbers maar toch nog overzichtelijk genoeg om er zich niet verloren in te wanen. Waar men in haar buik zowel authentieke blues als jazz kan horen, in deftige of in meer doorleefde clubs.  Waar men met een lekker briesje in het aangezicht de keuze heeft tussen peddelen of trappen langs de oevers van het Michiganmeer. Waar de befaamde architect Frank Llyod Wright menig huis heeft neergepoot in het begin van de vorige eeuw voor het vermaak van de toerist van de volgende. Waar heel toepasselijk de markante watertoren één van de weinige gebouwen in het stadscentrum is die de grote brand van 1871 heeft overleefd.
Continue reading “Chicago – The Windy City”