“intussen… BLOG” gaat vreemd. Deze week bezetten drie broers en een vader – de familie Staes – de blog met vier gedichten uit hun eerste gezamenlijke en geniale bundel: “Moerasdrift” (alleen te verkrijgen bij de betere Belgische boekhandel, ttz de Groene Waterman in Antwerpen). Spaar uw lof en commentaar niet!
Moerasdrift
moe-ras-drift (de; m; meervoud moerasdriften)
1. gevoel dat iemand overkomt bij het naar buiten kijken (uit trein, vliegtuig…) en alles voorbij zien gaan zonder details te kunnen ontwaren 2. honger naar meer, roep om verduidelijking 3. toestand waarin iemand zonder vooropgesteld doel of bestemming zich laat meevoeren zonder angst te zinken
Het huis rust in de voorschoot van de tuin
onder een hoed van Roomse dakpannen.
De bakstenen, warme hand…
“Hallo. Je bent thuis.”
Mijn huis, met kinderjassen slordig op de trap,
de tuin met ongeknipte rozenstruiken,
schuingegroeide haag en oprukkende netels.
Op de zitbank zitten, zoals altijd, mijn ouders:
wazig, soms doorschijnend of zelfs
onzichtbaar.
Het hele jaar door waken ze over de kinderfiets;
een karkas van verroeste buizen tussen de netels,
hun cadeautje voor mijn oudste kind.
Laatst, in de ochtendmist, meende ik ze te zien;
mijn groot geworden kinderen,
kletsnat in de zomerregen,
springend als bosdolfijnen.
Mijn tuin is nooit helemaal leeg , de herinneringen
hangen als rood ingepakte nieuwjaarsgeschenken
aan de dikke takken van de negen eikelbomen.
Als ik nadenk, eerbiedig kijkend naar de kinderfiets,
overvalt het mij als lauw vijverwater:
ik heb maar een minuut geleefd, maar God,
wat was het prachtig!
Zap
en ik ben dood
niet zo half, maar echt, als een volkoren zonder stopknop
gesneden
bio afbreekbaar
brood
minstens 1806 kippen gegeten
gedrenkt in 1 veld Châteauneuf men kloten 67
1 000 000 mensen gebeld
wanhopig
de helft was bezet
65 landen bezocht
de Walen zelfs niet meegeteld
3 huizen gebouwd
60 vrouwen verkend
(tegelijkertijd)
af en toe een kasteel gezien tussen de bomen
vanuit een onbestemde trein
als ik zwalpte met moerasdrift
af en toe
een pleister
een levende doos van EHBO
af en toe
een jij
een zij
minstens 1 triljard bewegende beelden opgeslagen in mijn
brein
alles blank nu
eerlijk
naakt
de filter staat op orgastische minuten
of zelfs
fluwelen uren van geluk
Zelf ook een gedicht op “intussen… BLOG” plaatsen? Ken geen vrees! Plaats ze hieronder als reactie, of zend ze in voor plaatsing als een afzonderlijk bericht.
“First impressions often lie, they always fool the naked eye!” Voor ons op de bühne staat Ana Popovic. Iets lijkt niet te kloppen. Ana Popovic lijkt eerder thuis te horen in de dure winkels van “Friendship Heights“, een meer sjieke buurt aan de rand van Washington DC. Ik zie ze eerder op haar hoge hakjes in een winkel van Louis Vuitton of Jimmy Choo dan op het podium van de “Bethesda Blues & Jazz Supper Club.” Maar dan begint ze op haar Fender Telecaster te spelen en langzaam daagt het me waarom ze de bijnaam “the Serbian scorcher” draagt: haar gitaarspel is verschroeiend. En de kleine pasjes naar de micro – als van een dame die met grote spoed op te hoge schoentjes naar het toilet moet – nemen we er graag bij.
Op de universiteit leerde ik nog definities uit het hoofd alsof het wetten gehouwen uit steen betrof. Na al die jaren zit het er nog steeds in, en ik vrees dat ik het er niet meer uit krijg: “Economie is de studie van het menselijk streven naar de bevrediging van behoeften met behulp van schaarse middelen”. Wat we er niet bijleerden is dat in een kapitalistische economie die behoeften voortdurend uitdeinen en ons tot slaaf maken van voornamelijk ingebeelde noden, en met als vervelende consequentie dat ook het menselijk streven – lees onze arbeid – nooit voldoende is. We produceren thans in de Westerse wereld vier tot vijfmaal meer goederen en diensten dan honderd jaar terug, maar toch is de hoeveelheid arbeid nauwelijks verminderd. We hebben arbeid tot doel verheven en zijn vergeten dat het slechts een middel is voor een goed leven, dat uit andere dan materiële zaken bestaat, zoals een goede gezondheid, vriendschap, persoonlijkheid, respect, harmonie met de natuur, veiligheid en vrije tijd.
Vandaag is het Moederdag Het mag alleen maar een dag van gezelligheid zijn. Een dag van een lach maar zonder de traan. Dat zijn we bij tijd en wijlen niet alleen aan ons zelf verschuldigd, maar ook aan alle moeders die hun kinderen met raad en daad bijstaan. Onderstaande video geeft plezier en is dus geschikt voor deze heuglijke dag. Niet?
Weer al eens hebben we iets prettigs voor het laatst meegemaakt! Niet alleen omdat het voor ons de laatste Nederlandse feestdag in Washington D.C. wordt, maar ook omdat het vanaf volgend jaar Koningsdag zal heten en op 27 april zal worden gevierd. Astrid was de ster van de Nederlandse ambassade en gaf met “het Wilhelmus” extra cachet aan deze heuglijke gebeurtenis van onze noorderburen. Kijk maar even mee … en wie goed luistert, hoort mijn harmonieuze samenzang bij de aanhef. “Enjoy!”
Vooruitgang? Wat is dat precies? Heb je ook al eens met die vraag geworsteld? Welnu, het is relatief simpel. Vroeger waren de “Corn Flakes” uit een niet gesloten zak Kellogg’s na korte tijd niet meer te eten. Melk erover en je had al vlug een papperige brij inclusief hersenflitsen van varkens en hun trog. Maar we hebben intussen niet stilgestaan. We zijn vooruit gegaan. Heden ten dage hebben we “Cheerios” in huis. De verpakking van onze laatste doos is nu al maanden geopend maar de “cereals” smaken nog steeds vers en knapperig. Vooruitgang, dus!
Oh moeder zaliger, als ooit weer die tijd van hamsteren aanbreekt, weet ik alvast wat er in mijn voorraadkast gaat: “Cheerios”, … en hamburgers van McDonald’s, want die bewaren ook lekker lang. Kijk maar even mee.
Het verhaal achter de dingen is vaak mooier dan men op het eerste zicht vermoedt. Op zoek naar de naam van de plant op bijgevoegde foto stuitte ik op volgende legende:
Pele, de godin van de vulkaan op de eilanden van Hawaï, ontmoet op een dag een bijzonder mooie krijger: Ohia genaamd. Pele wou Ohia als minnaar, maar hij vertrouwde haar toe reeds verliefd te zijn op een andere jonge dame, Lehua. Pele werd daardoor zo boos dat ze Ohia veranderde in een lelijke boom. Lehua was ontroostbaar en verzocht Pele haar geliefde terug te brengen onder menselijke gedaante. Pele weigerde. Lehua smeekte daarna de andere goden haar terug samen te brengen met Ohia. Die kregen medelijden met haar, maar in plaats van Ohia terug te laten keren als mens, veranderden ze Lehua als de rode bloesem van de Ohia boom.
Er zijn mensen die na een bijna-doodervaring in het licht aan het einde van de tunnel een gevoel van liefde, vertrouwen, kennis, wijsheid en goddelijkheid hebben beleefd. Deze hemelse toestand is slechts van korte duur, want bijna-dood – denk ik dan – kan je niet te lang zijn.
Toch heb ik recent het walhalla veel langer ervaren, en wel meer dan 10 dagen, want ik vertoefde met veel genoegen op de eilanden van Hawaii. En neen, er kwam geen hula-dansende Polynesische schone naar me toe om een kleurrijke lei over mijn schouders te hangen en me haar paradijs binnen te leiden – een sinds lang gekoesterde droom – maar wel beleefde ik op Big Island, Kauai en Oahu vele onvergetelijke momenten. Bij de walvissen had ik een absoluut moment, Kilauea Caldera deed me rillen en Waimea Canyon duizelen, en zoveel schoonheid werd verankerd in mijn ziel met enkele koninklijke Mai Tai’s op Waikiki beach.
Muziek als bindmiddel voor een goed gevoel tussen de mensen. De latino’s kunnen het. Ik wordt aangetrokken door de gloed van de dansvloer en de belofte van een later in te willigen begeerte. De “Afro-Cuban All Stars” beginnen langzaam, drijven het tempo en het enthousiasme langzaam op, om uiteindelijk iedereen aan het dansen te krijgen. Het beeldmateriaal is beperkt maar voldoende voor een impressie van een plezierige avond.
Je bent nooit te oud om te genieten. Zolang de salsa draait, het hoofd spint en de benen volgen, ben je jong als weleer. Alleen de spierpijn van de volgende dag bewijst het tegendeel. Ten dele!
“Those politicians … well, euh … they make me laugh.” Karel De Gucht, toch anders een verstandig man, laat zich in onderstaand videofragment verleiden tot volgende uitspraak: “Structurele besparingen doen het overheidsbeslag verminderen. En dat heeft geen negatieve invloed op de groei.” Hij kent bovendien een paar professoren die dergelijke theorie onderschrijven. Welnu, ik ben benieuwd naar wie die professoren zijn, en of ze hun PhD met de post hebben gekregen?
De continue herhaling van steeds dezelfde liberale dogma’s, maakt de hersenen dood en leidt tot kromme redeneringen. Dat wordt nu weer eens bewezen. Overheidsbeslag is niet correct! Dat is een foutieve term, ontsproten uit de geest van niet-economen, met als doel een beleid van overheidsbesparingen te rechtvaardigen. Het moet overheidsaandeel zijn. Dat is correct. En als je het aandeel van iets vermindert, dan wordt het totaal waar het deel van uitmaakt kleiner. Per definitie! Zo simpel is dat. En naar analogie: als je het overheidsaandeel vermindert, dan wordt het nationaal inkomen kleiner. En dus krijg je minder groei. En dat heb ik het nog niet eens over de interdependentie van de verschillende macro-economische variabelen, die bij krimpende overheidsbestedingen tot een recessie leidt, of in het ergste geval tot deflatie.
