… the story of a family on the move
Heb je dat ook wel eens? Dat je iets of Facebook ziet, en je het later opnieuw wenst te bekijken, maar het absoluut niet meer terugvindt. Facebook schijnt dit soort narigheden opzettelijk te doen, om ons verslaafd aan het product te houden. Maar nu ben ik slimmer, en download ik onmiddellijk een filmpje dat me bevalt. Kijk maar even mee naar naar onderstaande dans. Om het met de woorden van Trump te zeggen: “absolutely COVFEFE”!
Peter
Ha, zo heb ik het graag: een jazz festival op een onverwachte plaats, kleinschalig en met alle ruimte aan de muziek. We zijn hier in het Citaldelpark voor “Citadelic”, een nieuw jazzfestival in het bekendste park van Gent. Het podium is aandoenlijk, waarschijnlijk verrezen uit een bouwpakket van Ikea! Er staan niet genoeg stoelen en tafels, zodat het malse gras menig zitvlak verwelkomt. Aan de toog is het behelpen. Ik krijg met een dikke knipoog net iets te veel terug, want er is geen wisselgeld. En de plasticbekers laten zich niet gemakkelijk ontpakken. In de pauze schuift de band netjes mee aan in de rij voor het bier. Voor water en soft worden ze naar een andere rij verwezen. Amateurisme troef.
Heb je soms ook nood aan een positief verhaal? Dan moet je absoluut “Vooruitgang” van Johan Norberg lezen. Met een helikopterzicht, die tijd en ruimte overschrijdt, bekijkt Norberg met veel welwillendheid de mensheid. Die is nu gezonder, gelukkiger, schoner, slimmer, vrijer en vreedzamer dan ooit.
Het boek is eigenlijk ook een ode aan de kennis. Die maakt het mogelijk dat we onszelf kunnen overstijgen en gradueel onze aandacht kunnen verschuiven van de mensen in onze nabijheid naar de mensen die veraf zijn, naar het milieu en naar de dieren, opdat die het beter zouden hebben. En natuurlijk zijn er “setbacks”, zoals oorlogen, epidemieën en natuurrampen, maar eenmaal verworven kennis verdwijnt niet en heeft de neiging om ons steeds beter te maken.
Deze week hadden we een teambuilding dag, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het eerder het karakter van een schoolreisje had: gezellig met de bus naar het monument van Waterloo en vervolgens naar de Koningin Elisabeth Muziekkapel. De boog kan niet altijd gespannen staan.
En je bent blijkbaar nooit te oud om te leren. Ik leefde tot nog toe in de overtuiging dat het lot van België pas beslist werd nadat Napoleon verslagen werd in Waterloo op 18 juni 1815. Maar blijkbaar werd het idee van het samenvoegen van de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden al bedisseld op het Congres van Wenen nadat Napoleon de slag bij Leipzig had verloren midden oktober 1813.
Wat een museum! Hier heb ik van genoten: het Vasa museum in Stockholm. Vasa is een Zweeds oorlogsschip dat op 10 augustus 1628 voor het eerst de haven van Stockholm verliet en… nagenoeg onmiddellijk zonk. Het werd in 1961 terug boven water gehaald. Het is het enige schip uit de 17de eeuw dat zo goed bewaard is gebleven.
Je moet geen groot scheepsbouwer zijn om te zien waarom het toentertijd mis is gegaan. Op de tweede etage van het museum sta je ongeveer op de hoogte van de waterlijn. Welnu, de achtersteven rijst daar nog vijf etages boven uit. Het zwaartepunt van het schip ligt dus duidelijk te hoog.
Een ezel stoot zich geen tweede keer aan dezelfde steen. Ik klaarblijkelijk wel! De eerste keer had ik verkozen om niets te zeggen. Ik was niet zeker of het aan de auteur dan wel aan de regisseur van het theaterstuk lag. Orhan Pamuk heeft me nog nooit geboeid. En de theaterbewerking van zijn roman “Sneeuw” door Luc Perceval liet me onbeslist over wie nu de grootste verantwoordelijkheid had voor het debacle dat ik mocht aanschouwen: de schrijver of de theatermaker.
Er loopt momenteel een schitterende tentoonstelling in Parijs over de invloed van Picasso’s eerste vrouw (Olga Khokhlova) op zijn werk. De expositie loopt nog tot 3 september 2017. Zeker een kijkje waard.
Olga Khokhlova werd geboren in Oekraïne en maakte deel uit van het prestigieuze Russische ballet onder leiding van Serge Diaghilev. Ze leerde Picasso kennen in Rome in 1917 en touwde met hem het jaar erna in Parijs.
Olga was aanvankelijk het perfecte model tijdens Picasso’s meer klassieke periode. Ze werd vaak overpeinzend of melancholisch afgebeeld, een allusie op de moeilijke situatie in het thuisland en het verlies van sociale status door haar familie onder bolsjewistisch bestuur.
In een niet nader genoemd land bestaat het parlement uit vampiers en politici. De vampiers liegen altijd en de politici spreken altijd de waarheid. Echter, de helft van zowel de politici als van de vampiers zijn niet meer goed bij hun verstand. Zij zijn m.a.w. gek: voor hen zijn alle ware beweringen vals en alle valse beweringen waar. Bij de gezonde helft van zowel de vampiers als de politici is het precies omgekeerd: voor hen zijn ware beweringen waar en valse beweringen vals. En verder maken de gezonde politici en de gekke vampiers alleen maar ware uitspraken. De gekke politici en de gezonde vampiers daarentegen maken alleen maar valse uitspraken.
Goede wijn behoeft geen krans. Moet je absoluut gezien hebben: Steve McCurry in de Beurs van Brussel. Nog tot 25 juni! Heel wat anders dan die huis-, tuin- en keukenkiekjes die we met zijn allen nemen.
Peter
London heeft “Banksy”, Gent “Bué the Warrior”, en Brussel “BoNoM”. Die laatste kenden we nog niet goed en hebben we nu recent aanschouwd. Geniet maar even mee van de portretten langs onze halferotische wandeling doorheen het stadscentrum van Brussel.