Soms moet je echt naar het buitenland om iets te leren over je eigen land. Zo ontdekte ik in Sri Lanka een auto waarvan ik nog nooit gehoord gehad. Maak kennis met de Pipe! Made in Belgium. En ja, het logo was wel degelijk een pijp. De Pipe werd aan het begin van de 20ste eeuw vervaardigd in Brussel. Naar het schijnt hadden Leopold II en Albert I ook een Pipe. Het waren voor die tijd zeer moderne wagens en de Pipe werd naar vele landen geëxporteerd, maar tijdens de eerste wereldoorlog werd de fabriek gedeeltelijk verwoest. Pogingen tot een doorstart na WO I kenden evenwel geen groot succes.
Author: Peter Van Acker
Boeddha in Sri Lanka
Zo is het wel genoeg geweest. In Anuradhapura staarden ze allen beaat naar de hoogste takken van een boom. Zo’n boom waarvan aangenomen wordt dat Boeddha er onder leviteerde. Kortom, een heilige boom dus. En in Kandy verdrongen de gelovigen zich voor een schrijn waarin de tand van Boeddha wordt bewaard. Even vreesde ik voor een stampede wanneer het schrijn werd geopend, en het relikwie zichtbaar werd. Let wel het relikwie, en niet de tand, want het relikwie bestaat uit meerdere doosjes die in elkaar passen, en slechts het kleinste doosje bevat de tand. Alle doosjes blijven uiteraard ongeopend. En voor zoveel zottigheid staan de mensen hier met honderden geduldig aan te schuiven. In een andere tempel wordt mijn vrouw de toegang geweigerd omdat haar mouwen net iets te kort zijn. “The rules are in the eye of the beholder”.
Out of blog
We zijn er niet, maar straks weer wel!
Ken jij het antwoord op onderstaande puzzel?
Peter
Zomeroverbrugging
Heb je een paar ideeën nodig om de rest van de zomer al lezend te overbruggen, dan staan hieronder al vast wat tips over “wat zeker niet”, “wat misschien” en “wat zeker wel” te lezen. Hopelijk heb je er iets aan. Laten me ook weten waar jouw ogen thans over rollen!
Gregory David Roberts – The Mountain Shadow
Oh, dit boek kwam als een totale verrassing. Slechts bij toeval kreeg ik te horen dat Gregory David Roberts een opvolger had bedacht voor zijn meesterlijk debuut “Shantaram”. Dat boek had me volledig ingepalmd. Ik heb het toen meer geademd dan gelezen.
En nu, is er dus de opvolger: “The Mountain Shadow”. De enige gelijkenis met zijn voorganger is dat het ook een dikke turf is van een kleine 900 bladzijden, maar daar houdt het dan ook zo wat mee op. Dit boek is verveling op papier. Het hoofdpersonage is tweedimensionaal geworden, een schurk die van zijn motorfiets houdt, wiens liefje onbereikbaar blijft en af toe wat nood heeft aan wat keukenfilosofie op de top van een berg ergens buiten Mumbai. Nee, hier ben ik niet warm van geworden.
Aan al wie “Shantaram” reeds gelezen heeft: koester de herinnering, maar laat de “Mountain Shadow” links liggen!
Ghent – the past is back
Tijdens de lunchpauze ga ik vaak eens wandelen in het park voor het koninklijk paleis in Brussel: het Warandepark. Tot mijn verbazing loopt daar nu een openluchttentoonstelling rond de Duitse negatieven. Het betreft negatieven van foto’s uit WO I. Je kan er het Belgisch artistiek erfgoed door de lens van de Duitse bezetter zien. De expo biedt een bloemlezing van de mooiste opnames die door de bezetter in België werden gemaakt.
Gent Jazz – Trixie Whitley
Tja, die twee kaarten voor Trixie Whitley waren een impulsaankoop geweest. Pas nadien surfte ik wat op internet om te kijken wat me te wachten stond. En het beviel me niet. Haar stem bekoorde me slechts matig en veel van haar songs klonken me te chaotisch in de oren. En toch heb ik van het optreden op Gent Jazz genoten. Ook al waren ze maar met twee, Trixie en haar drummer (tevens pianist en basgitarist) hebben me bij wijlen aangenaam verrast met hun stevige “wall of sound”. Dit was goed, maar ook weer niet zo goed, dat ik me onmiddellijk na het concert enkele songs van Trixie zou aanschaffen, ook als is ze een half-Gentse. En toch twijfel ik, want nu, terwijl ik dit stukje schrijf, heb ik enkele fimpjes op YouTube gezien die ik wel best kan pruimen. Kijk maar even mee.
Gent Jazz – Miles Mosley
Oh ja, ik heb Grace Jones op de openingsdag van Gent Jazz gezien, maar dat was meer show dan muziek. Ik moet het haar wel nageven: op je 69ste in body paint op het podium verschijnen, dat zullen weinigen haar nadoen. Bij momenten pure waanzin! Jammer echter dat de vele verkleedpartijen bij wijlen het ritme uit de show haalden.
Die dag heb ik echter muzikaal meer genoten van Miles Mosley en zijn band. Illustere onbekenden, maar het voelde direct goed aan. De band sloeg aan bij het publiek, en reeds vroeg op de dag werd er gedanst voor het podium. Niet dezelfde show als Grace, maar wel betere muziek. En daar zijn we toch uiteindelijk voor gekomen, niet?
Peter
na-gedachten-loop
Peter
Serious stuff
De temperatuur is wat gezakt, en dus kunnen we ons met ernstiger zaken bemoeien. Heb je ooit onderstaande grafiek gezien? Door zijn speciale vorm lijkt het wel op een olifant met een opstaande slurf. Het is de curve van Branko Milanovic, een toonaangevende econoom op het gebied van ongelijkheid.
Welnu, de horizontale as stelt de mondiale inkomensverdeling voor (van het armste ventiel, op 5, tot het rijkste mondiale percentiel, op 100). De verticale as stelt de cumulatieve groei van het reëel inkomen tussen 1988 en 2008 voor, in procenten uitgedrukt.
Daddy Cool
Ik vind ze behoorlijk stug, die Belgen! Ze schuwen oogcontact, en lopen je, schijnbaar in gedachten, zomaar op straat voorbij. Een eenvoudige knik, een bescheiden hallo, of nog beter, een spontane glimlach als erkenning van andermans bestaan, het is voor vele Belgen simpelweg teveel gevraagd. Liever kluisteren ze zich vast aan het scherm van de telefoon, of staren ze wat halsstarrig voor zich uit, dan zich aan een gesprek met een onbekende medereiziger op de trein, bus of tram te wagen.