Author: Peter Van Acker

Corps Diplomatique

Ik krijg wel eens de vraag: “Wat doen diplomaten eigenlijk?”. Geen beter antwoord dan dit: kijk naar “Corps Diplomatique” op Canvas. Het is een professioneel gemaakte serie van journalist Bart Aerts over de Belgische diplomatieke wereld. Hieronder kan u alvast het eerste deel herbekijken voor een unieke blik achter de schermen van de diplomatie.

video
play-sharp-fill

Het eerste deel handelt vooral over de rol van de Belgische diplomatie binnen de instellingen van de Verenigde Naties. Een van de aandachtspunten die België steeds naar voor schuift betreft “Kinderen in gewapend conflict”. Ook hieraan heb ik vanuit mijn vorige positie meegewerkt door financiering van monitoringactiveiten door UNICEF in landen waar de kinderrechten geschonden zijn. Na het bekijken van bovenstaande uitzending, besef ik nog meer hoe dit slechts een klein maar wezenlijk onderdeel was van een breed gedragen Belgisch objectief.

Peter

Verkiezingen!

Digital Diplomacy TZ

Laat je niet misleiden. Dit bericht betreft niet de mogelijkheid van nieuwe verkiezingen in België. Het betreft louter mezelf.

Vooraf dit. Het maakt de berg niet uit langs welke kant hij beklommen wordt, maar lezers die me volgen op Twitter of Facebook weten waarschijnlijk reeds waarover dit bericht gaat, en hebben misschien al gestemd. Zij kunnen nu stoppen met lezen en genieten van een mooi muziekje:

Ania Karwan – The Secret Game

De anderen wil ik hun stem verzoeken. Ik ben genomineerd In Tanzania voor “Male Diplomatic Leader of the Year”. De nominatie is al niet slecht, maar nu moet ik het nog binnenhalen ook. Dus daarom, als je even tijd hebt:
1. ga naar de website << Digital Awards >>,
2. scroll naar de sectie “Vote”,
3. kies de categorie “Digital Diplomacy”
4. Kies de subcategorie “Male Diplomatic Leader of the Year”
5. Kies MIJ Smile

Mille grazie, Peter

Ford is weer helemaal terug

clockDat is toch onwaarschijnlijk. Ik ben op verlof in België en sta sta hier in het postkantoor op de Kortijksesteenweg in Gent. Normaal is het hier altijd ontzettend druk, maar ik heb mazzel, want vandaag is er geen kat, behalve de dame achter het loket. Ik begeef me onmiddellijk naar haar.

“Je moet eerst een nummertje trekken,” zegt ze me op vriendelijke toon. Ik staar haar vol ongeloof aan en antwoord: “maar er is hier niemand!” Ze herhaalt: “eerst een nummertje trekken,” en dan voegt ze er met een knipoog aan toe: “ik zal het je daarna uitleggen.” Zo gezegd, zo gedaan. Ik trek een nummertje, hoor onmiddellijk een signaal, kijk op het scherm waarop mijn nummertje verschijnt, en begeef me naar het aangeduide loket. Ze lacht, maar enigszins groen, want, vertrouwt ze me toe: “weet je, het management bepaalt aan de hand van het aantal getrokken nummertjes, de optimale bezetting voor elk postkantoor. Niet genoeg nummertjes betekent dat er iemand moet afvloeien.”

Continue reading “Ford is weer helemaal terug”

De boekentoren

Het aantal boeken op mijn nachtkastje groeit rapper aan dan ik ze gelezen krijg. Als deze toren van Pisa maar niet omvalt tijdens de slaap. Maar toch deel ik graag met jullie enkele boeken die uit de stapel kunnen verwijderd worden.

Griet Op De Beeck - Het beste wat we hebben

Griet Op De Beeck – Het beste wat we hebben.

Omdat Griet Op De Beeck steevast goede kritieken krijgt, was ik wat nieuwsgierig geworden naar het werk van deze auteur. “Het beste wat we hebben,” leest prettig. Het is het verhaal van een ietwat onzekere rechter die de balans van zijn leven opmaakt en besluit het roer drastisch om te gooien. Hij ontdoet zich van zijn dominante vrouw, gaat de confrontatie aan met zijn vader, die in het verleden ontoelaatbare handelingen heeft gepleegd, en zet zich in voor het groter heil van de mensheid door te patrouilleren op een brug waar veel springers een einde maken aan hun leven.

Continue reading “De boekentoren”

Jane Goodall herself

Jane GoodallDat is toch onwaarschijnlijk. Ik zit hier naast een dame die een groot deel van haar leven heeft doorgebracht bij de chimps van Gombepark in Tanzania, en nu zit ze hier onmiddellijk links van mij aan tafel, ik zal niet zeggen naast een nog grotere aap, want dat zal wel een of andere flauwe plezante van deze blog doen, maar wel naast iemand die vol bewondering is voor de kranigheid waarmee ze op 85-jarige leeftijd nog spreekt over klimaatverandering en de kleine dingen die we zelf kunnen doen opdat het tempo waarmee de verandering zich doorzet enigszins wordt afgeremd.

En ze is ook nog bij de pinken voor de gevoeligheden van de Tanzaniaanse elite. Geboortebeperking is voor de lokale politici alhier een bijzonder moeilijk thema. Daarom heeft ze een ander woord bedacht om dit onderwerp aan te snijden: “voluntary population optimization.” Wie kan daar nu tegen zijn? Het is vrijwillig, het betreft de bevolking, en er wordt gestreefd naar een optimale toestand.

Mooie dame!

Peter

Magritte in Tanzania

Magritte in TanzaniaIk ben best wel fier op mijn foto van een nachttafereel getrokken vanop het terras van de residentie. De foto heeft iets surreëels want er is het schijnbaar onmogelijk contrast tussen de donkere voorgrond en de eerder klare hemel. Maar er is meer dan dat. De foto verbergt een minder aangename werkelijkheid die er wel degelijk is.

In het huisje met de klare luchtbundel zit een wachter die schamelijk onderbetaald wordt door de private firma die hem heeft gecontracteerd. Achter de omheining wordt de weg verbreed tot een viervaksbaan die loopt van nergens naar nergens, niet meer dan een dwaze verspilling. Daarachter, op de Indische oceaan dobberen talloze schepen schijnbaar eindeloos tot het moment dat ze mogen aanmeren in de te kleine haven van Dar Es Salaam, maar over de uitdieping van de vaargeul wordt nu al jaren gelamenteerd.

De foto is zoals het liedje van Mathilde Santing: “Behind a painted smile” … you can’t imagine the tears and sorrow!

Mathilde Santing – Behind a painted smile

Peter

Kickstarting 2020

Zo, we zijn weer vertrokken voor een nieuw jaar vol met hopelijk interessante posts.

But first things first: mijn allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Ik wens jullie een goede gezondheid toe, nog altijd het belangrijkste, vervolgens goede sociale relaties, en tot slot genoeg bestaansmiddelen voor een prettig bestaan op dit ondermaanse. Enigszins afwijkend van vorige nieuwjaarsgroeten, wens ik ons dit jaar ook wat minder polarisatie toe. Mogen we allen intellectueel sterk genoeg zijn om de ruk naar de extremen te weerstaan.

Peter

Site Statistics 2019

Waar zijn we?

Het verschil tussen een boswandeling van één uur en drie uur is dat hier bij je laatste keuze over hetzelfde traject driemaal zo traag wordt gewandeld. En de automodellen brengen je helemaal terug naar je kindertijd. Hier rijden ze nog weelderig rond: de R4, de R5 en de R12, alsook de Peugeot 404, 504 en de meer “recentere” 204. Het zal je dan ook niet verwonderen dat Frans hier courant gesproken wordt. Verwonderlijk is evenwel dat een groot deel van de bevolking Javaanse trekken heeft, hoewel we mijlenver van Indonesië verwijderd zijn. Een weggever, tot slot, zijn misschien de talrijke chameleons die dit prachtige land bevolken en zich voortdurend aanpassen aan de tropische kleuren van het regenwoud waarin ze zich in grote aantallen bevinden. Ook vind je hier een bepaald soort primaat die je nergens anders vindt.

Continue reading “Waar zijn we?”