… the story of a family on the move
Puur plezier. Dat hebben we nodig in deze moeilijke tijden.
Ik hou van dit gezinnetje: van het geduld en de wijsheid van de vader, het gegniffel van de oudste, de timiditeit van de middelste en de onbezonnenheid van de jongste. Konden we alles maar met evenveel positieve energie aanvatten.
Peter
Wat doet een mens zoal in Coronatijden? Juist, ja, hij probeert iets anders. In navolging van mijn geliefde, heb ik me gewaagd aan het beluisteren van een roman. Niet actief lezen, maar wel passief luisteren naar een boek dat wordt voorgedragen door een vreemde stem. Niet echt mijn ding, want na enkele minuten dommel ik steeds weg, en dan raast de voorlezer maar door in mijn slapend oor. En wanneer ik dan terug wakker ben, moet ik op zoek naar de laatste passage die ik me meestal nauwelijks kan herinneren. Dat is dus een heel geklungel geworden met talrijke herbeluisterde stukjes waardoor ik besloten heb voortaan te passen voor dit soort langdurig uitgesponnen amusement.
Soms komt er een leuke verrassing jouw kant op waarop je helemaal niet had gerekend, maar het is in elk geval een leuke afsluiter van wat toch wel een hoogst problematisch jaar was. Asante sana!
Peter
2021 dient zich alvast aan onder een gelukkig gesternte, want er is genoeg klein nieuws, in de rand van het wereldgebeuren, waar iets interessants over te melden valt.
Vandaag valt mijn oog op de volgende kop in de krant: “Mistresses on the route to blame for truck accidents.” Na lezing van het artikel blijken die “mistresses” klassieke baanhoertjes te zijn, die door hun seksuele activiteiten vele truckchauffeurs volledig uitputten, waarna die laatsten, eenmaal terug op de baan, makkelijk de controle over het stuur verliezen.
“Heri Ya Mwaka Mpya” betekent zoveel als “Gelukkig Nieuwjaar” in Swahili. Laten we 2020 achter ons laten, en uitkijken naar alle goede momenten die 2021 ons zal brengen.
Moge jullie 2021 gezond doorlopen, met kwaliteitsvolle relaties en genoeg bestaansmiddelen. Meer moet dat niet zijn.
Peter
Het begon al aan de poort. Mijn vrouw had duidelijk een paar straten verder op gelezen dat de toegangsprijs 15.000 Tanzaniaanse shillings per persoon bedraagt. En hier staat een man bij de ingang die koudweg 25.000 vraagt. Door al de trammelant die we maken komt er een tweede man bij, en die zegt dat we ons vergissen, het is 25.000 voor twee personen. Nou goed, maar we zijn wel met drie, hoe moet dat dan? Hij denkt even na en zegt dan : “de derde persoon is apart en die moet dus 15.000 betalen”. De logica ontgaat ons, maar we besluiten het uiteindelijk toch te doen, en krijgen een klein privé-concert voor ons beperkt gezelschap, want niemand anders daagt op tijdens de voorstelling.
Er zijn ongeveer nog een 50.000 personen van Indische afkomst in Tanzania. Velen onder hen zijn handelaren en zij controleren nog altijd een aanzienlijk deel van de Tanzaniaanse economie. Voor de zwarte bevolking zijn dit nog altijd Indiërs en voor de Indiërs zijn het eerder Tanzanianen. Een groep met een gespleten achtergrond, want al lang genoeg weg van het moederland, om er nog slechts een gedeeltelijke affiniteit mee te hebben, maar toch nog sterk genoeg om hun culturele tradities niet volledig te verliezen.
Ik zit naast de Indische ambassadeur en hij vertrouwt me toe dat de meesten hun wortels liggen in Gujarat, van waar hun voorvaderen eerst naar Zanzibar zijn afgezakt en vervolgens naar het vaste land.
Tijd genoeg in het Corona tijdperk, zou ik zo denken! Hierbij alvast enkele ideeën rond wat te lezen of juist niet te lezen als je van spannende boeken houdt. Ik heb er drie gekozen die dit jaar zijn verschenen. Het eerste en het laatste boek zijn bovendien de start van een nieuwe serie met een nieuwe held.
Vaseem Khan – Midnight at Malabar House
Wat een heerlijk boek! Een thriller met een klassiek structuur. Persis Wada wordt belast met een moordonderzoek in Bombay op een vooraanstaande Brit. Zij is een van India’s eerste vrouwelijke rechercheurs die net na de onafhankelijkheid is aangesteld in een politiekantoor waar het merendeel van haar collega’s op een zijspoor zijn gezet. En die wensen haar niet te zien slagen.
Naarmate het verhaal zich verder ontvouwt, komen er meer en meer verdachten bij. Hoewel het verhaal zich afspeelt net na de dekolonisatie, wat in de meeste landen toch tot een zekere euforie heeft geleid, is dat in India veel minder het geval, omdat in die periode ook de naweeën doorsudderen van de bloedige scheiding tussen India en Pakistan. Ondanks alle hindernissen zet rechercheur Persis Wada door en ontmaskert ze de moordenaar.
En hoe zit het intussen met Covid-19 in Tanzania?
De President van Tanzania heeft Tanzania coronavrij verklaard. Hapana Corona katika Tanzania. En er is niemand die hem tegenspreekt, want positieve resultaten uit de testcentra worden heden ten dage niet medegedeeld. Alleen negatieve testen worden gecommuniceerd aan de belanghebbenden. Zo wordt de kroon niet ontbloot!
Toch is Tanzania relatief goed af. Een vertegenwoordiger van het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC) stelde laatst dat men in Tanzania, en dan zeker op Zanzibar en in de grote urbane centra, ahead of the curve is. We zijn de piek ver voorbij. Die piek zou ergens in maart van dit jaar hebben gelegen, maar om allerlei redenen, die nog wetenschappelijk onderbouwd moeten worden, heeft dat hier niet geleid tot een overrompeling van de hospitalen.
Tijd vliegt! Elk jaar vieren we op 15 november koningsdag op de residentie. En dit is reeds de derde in Tanzania. Bij de volgende kunnen we alweer serieus gaan nadenken over onze volgende bestemming.
Dit jaar hebben we het wel helemaal anders aangepakt. I.p.v. één groot evenement hebben we het opgesplitst in meerdere kleine, telkens voor een ander doelpubliek. Op zondag 15 hadden we een veertigtal artiesten in de tuin, voornamelijk schilders maar ook beeldhouwers, die hun werk etaleerden voor de kunstliefhebbers uit de internationale en lokale gemeenschap.